Οι ταινίες της εβδομάδας – Και εγένετο Μαίρη Πόπινς

5: εξαιρετική, 4: πολύ καλή, 3: καλή, 2: ενδιαφέρουσα, 1: μέτρια, 0: απαράδεκτη, _: χωρίς άποψη

Η Εμα Τόμσον βρίσκεται σε μεγάλα κέφια ενώ παίζει τη δύστροπη, φλεγματική αυστραλέζα συγγραφέα Π. Λ. Τρέιβερς, την οποία ο τιτάνας του Χόλιγουντ Γουόλτ Ντίσνεϊ (Τομ Χανκς) πολιορκούσε επί χρόνια προκειμένου να του παραχωρήσει τα δικαιώματα του βιβλίου της «Μαίρη Πόπινς» για να το μεταφέρει στον κινηματογράφο. Ηταν επιθυμία της κόρης του που είχε λατρέψει τις περιπέτειες μιας από τις πιο χαρακτηριστικές μάγισσες πρώτα στην Ιστορία της λογοτεχνίας και αργότερα του θεάματος.

Είκοσι χρόνια κράτησε η προσπάθεια του Ντίσνεϊ, είκοσι χρόνια άρνησης και δυσκαμψίας από μια γυναίκα που απεχθανόταν την ελαφρότητα και τη ρηχότητα του Χόλιγουντ. Η ιστορία της ταινίας αρχίζει όταν η Τρέιβερς, για οικονομικούς λόγους, δέχτηκε με το στανιό να συνεργαστεί με το επιτελείο του Ντίσνεϊ, παρ’ ότι είχε τρομερές ενστάσεις, για τη διασκευή του έργου της σε μιούζικαλ (κάτι που έγινε τελικά και μάλιστα πολύ καλά).

Το κομμάτι αυτής της συνεργασίας είναι το πιο διασκεδαστικό στη «Μαγική ομπρέλα», όπου βλέπουμε την Τρέιβερς διαρκώς στα μαχαίρια με τους μουσικούς επιμελητές της ταινίας, Ρόμπερτ και Ρίτσαρντ Σέρμαν (Μπ. Τζ. Νόβακ, Τζέισον Σουόρτσμαν) την ώρα που τόσο ο Ντίσνεϊ όσο και ο σεναριογράφος της «Μαίρη Πόπινς» Ντον Ντακάρντι (Μπράντλεϊ Γουίτφορντ) προσπαθούσαν να κάνουν τους κυματοθραύστες.

Ολα της «μύριζαν», τίποτε δεν της άρεσε και δεν είχε κανένα πρόβλημα στο να εκφράσει τη γνώμη της. Ως σνομπ διανοούμενη, η Τόμσον πετυχαίνει διάνα αλλά είναι εξίσου γοητευτική όταν σιγά-σιγά υποκύπτει στην ομορφιά της ρηχότητας του κινηματογράφου.

Ωστόσο, όταν η ταινία προσπαθεί να εμβαθύνει στον ψυχολογικό τομέα, αναζητώντας την εξήγηση για τον χαρακτήρα της Τρέιβερς με φλας μπακ από την παιδική ηλικία, εμφανώς αποδυναμώνεται. Αυτό το κομμάτι του παρελθόντος έρχεται αναπόφευκτα σε δεύτερη μοίρα και η άκρως δραματική χροιά του ενίοτε μοιάζει με ξένο σώμα στο υπόλοιπο παραμυθένια κομεντί κλίμα της ταινίας. Επίσης, η υπερβολική αγιοποίηση του Γουόλτ Ντίσνεϊ είναι μάλλον ενοχλητική, καθώς η ιστορία λέει ότι ο Ντίσνεϊ ήταν ένας πολύ σκληρός επιχειρηματίας, στα όρια του αδίστακτου.

Αίθουσες: ΑΕΛΛΩ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS ΓΛΥΦΑΔΑ – ΑΙΓΛΗ – ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΚΑΛΛΙΘΕΑ – CINERAMA – ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ – ODEON STARCITY – STER ΙΛΙΟΝ – ΟΛΑ ΤΑ VILLAGE – ΒΑΡΚΙΖΑ – ΔΙΑΝΑ – ΜΑΡΟΥΣΙ – ΝΑΝΑ – ΟΣΚΑΡ – ΣΙΝΕ ΑΝΟΙΞΙΣ – ΣΠΟΡΤΙΓΚ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ – STER MAKEΔONIA – VILLAGE COSMOS – VILLAGE ΛΙΜΑΝΙ – ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ – ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ

——————————————

Ο ξενόγλωσσος τίτλος της ταινίας, «Μiele», είναι το υποκοριστικό της κεντρικής ηρωίδας της ιστορίας, την οποία υποδύεται σε μια πολύ καλή στιγμή της η νεαρή ηθοποιός Τζασμίν Τρίκα. Δουλειά της Μιέλε είναι να «βοηθά» ανθρώπους να πεθάνουν. Βαριά αρρώστους μόνον. Είναι καλή στη δουλειά της. Κρατά αποστάσεις, δεν συνδέεται ποτέ με τους «πελάτες», δεν χρησιμοποιεί λέξεις όπως «μελλοντικά» ή «ελπίζω». Είναι αποτελεσματική γιατί όπως λέει η ίδια «πρέπει να είμαστε αόρατοι» και παρ’ ότι κινείται στην παρανομία, δεν θεωρεί τον εαυτό της επαγγελματία δολοφόνο. Βέβαια, υπάρχει πάντα ένα αλλά.

Γιατί όταν η κοπέλα μαθαίνει ότι ένας ηλικιωμένος άνδρας που δεν είναι άρρωστος θέλει να δώσει τέλος στη ζωή του, αρνείται να προχωρήσει στην αποστολή. Ερχεται για πρώτη φορά σε συναισθηματική επαφή με τον «πελάτη». Ετσι, η ταινία της Βαλέρια Γκολίνο αργά αλλά σταθερά δημιουργεί πλήθος σοβαρών ερωτημάτων, αφήνοντας τον κάθε θεατή να δώσει τις δικές του απαντήσεις. Προσπαθεί να μην εκβιάσει τα συναισθήματα του θεατή όπως π.χ. είχε συμβεί με το «Million Dollar Baby» του Κλιντ Ιστγουντ και δεν φορτώνει την ιστορία της με πολλές καταστάσεις όπως είχε κάνει ο Μάρκο Μπελόκιο στην «Ωραία κοιμωμένη» (καλές ταινίες και οι δύο αλλά μια σκάλα κατώτερες από της Γκολίνο). Ως σκηνοθετικό ντεμπούτο το «Μέλι», που διεκδίκησε το βραβείο LUX της Ευρωπαϊκής Ενωσης, είναι μια μικρή έκπληξη. Η σκηνοθέτρια έπιασε τον ταύρο από τα κέρατα και τελικά δάμασε το τρομερά δύσκολο θέμα της, με ευαισθησία, διακριτικότητα και ειλικρίνεια.

Αίθουσες: ΕΛΛΗ – ΓΑΛΑΞΙΑΣ – GAZARTE – ΚΗΦΙΣΙΑ – ΙΛΙΟΝ – ΑΒΑΝΑ

—————————————–

Η πορεία του σκηνοθέτη Ντένη Ηλιάδη στο Χόλιγουντ μια δεκαετία περίπου μετά το «Hardcore» (το οποίο υπήρξε ο λόγος που τον κάλεσαν εκεί) και πέντε μετά χρόνια την εισπρακτική επιτυχία «Τελευταίο σπίτι αριστερά», συνεχίζεται με ακόμη ένα θρίλερ βασισμένο σε δική του ιδέα και σενάριο του Μπιλ Γκούλο. Στο «Plus Οne» ένα ανεξήγητο εξωγήινο φαινόμενο θα σταθεί αιτία για τη δημιουργία πανομοιότυπων ρεπλικών των νεαρών θαμώνων ενός έξαλλου πάρτι νέων βουτηγμένο στο σεξ, στο αλκοόλ και στα ναρκωτικά. Η εμφάνιση των ρεπλικών έχει ως αποτέλεσμα κανείς να μην μπορεί να καταλάβει ποιος είναι ποιος, αφού οι «ξένοι» θυμίζουν σε όλα τους «αληθινούς» –ακόμη και στην ψυχή τους (πάνε πίσω μόνον μισή ώρα). Με έξυπνο τρόπο ο Ηλιάδης στήνει μια αγωνιώδη, σκοτεινή ιστορία η οποία φλερτάρει κι αυτή με την πολυχρησιμοποιημένη ιδέα της κλασικής ταινίας τρόμου «Μακάβριοι Εισβολείς» αλλά προχωρεί ένα βήμα παρακάτω γιατί αυτό που στην ουσία λέει είναι ότι ο χειρότερος εχθρός μας είναι ο εαυτός μας. Επίσης εντύπωση προκαλεί το πόσο δεξιοτεχνικά είναι γυρισμένη μέσα στον κλειστό χώρο του σπιτιού όπου γίνεται το πάρτι και μάλιστα με πολύ δύσκολες σκηνές στις οποίες βλέπουμε τους ήρωες να παλεύουν με τα πιστά αντίγραφά τους.

Αίθουσες: ΑΕΛΛΩ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS ΓΛΥΦΑΔΑ – ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ – STER ΙΛΙΟΝ – VILLAGE ΡΕΝΤΗ – VILLAGE MALL – ΝΑΝΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ STER MAKEΔONIA – VILLAGE COSMOS

——————————–

Βασισμένο στο μυθιστόρημα της Σεσίλ Ομπρί με το οποίο μεγάλωσαν πολλές γενιές παιδιών και που μεταφέρθηκε κατ’ αρχάς στην τηλεόραση τη δεκαετία του 1960, το φιλμ του Νικολά Βανιέ εξετάζει τη σχέση αγάπης ανάμεσα σε ένα αδέσποτο σκυλί και ένα εξάχρονο αγόρι (Φελίξ Μποσουέ), το μόνο πρόσωπο του χωριού των γαλλικών Αλπεων (όπου τοποθετείται η ιστορία) το οποίο δεν φοβάται το «θεριό». Οι περιπέτειές τους κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής είναι μπολιασμένες στα ενάρετα μηνύματα, την ελκυστική φωτογραφία και τις συμπαθητικές ερμηνείες · όλα εκείνα τα στοιχεία που συνδράμουν στη δημιουργία μιας περιπέτειας για όλη την οικογένεια που μπορεί να μην είναι μια σπουδαία ταινία, είναι όμως έντιμη σε αυτό που είναι: ένα παραμύθι στα πρότυπα της «Λάσι».

Αίθουσες: ΑΕΛΛΩ – ODEON ΟΠΕΡΑ –ΝΙΡΒΑΝΑ – NANA – ΚΗΦΙΣΙΑ – ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ – ODEON STARCITY – STER ΙΛΙΟΝ – ΟΛΑ ΤΑ VILLAGE ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ – STER MAKEΔONIA – VILLAGE COSMOS – VILLAGE ΛΙΜΑΝΙ

—————————-

Μόνον απογοήτευση μπορεί να προκαλέσει αυτή η συνεύρεση του Ρόμπερτ Ντε Νίρο με τον Σιλβέστερ Σταλόνε που εδώ απομυθοποιούν τους διάσημους κινηματογραφικούς ήρωες των πυγμάχων που υποδύθηκαν, ο μεν στο «Οργισμένο είδωλο», ο δε στο «Ρόκι». Στην «Επιστροφή στο ρινγκ» παίζουν δύο ηλικιωμένους πρώην πυγμάχους, αντίζηλους από τότε που ήταν νέοι, οι οποίοι για οικονομικούς λόγους δέχονται να ξαναφορέσουν τα γάντια τους και να λάβουν μέρος σε έναν ειδικό αγώνα ρεβάνς –ίσως τον τελευταίο της ζωής τους. Σαφώς και η ταινία έχει συναισθηματική φόρτιση και ναι, ενίοτε συγκινεί. Διακρίνεται όμως και από μεγάλες δόσεις αφέλειας και πάνω απ’ όλα θλίψης, κυρίως όταν βλέπουμε τα δύο πρώην θηρία να παλεύουν σαν κουφάρια στο ρινγκ.

Αίθουσες: ΟΛΑ ΤΑ VILLAGE – ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ – ODEON STARCITY – STER IΛION – ΑΕΛΛΩ – NANA ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ VILLAGE COSMOS – STER MAKEΔONIA – ODEON ΠΛΑΤΕΙA