«Το βασικό στοιχείο του έργου είναι η αποδοχή της διαφορετικότητας. Είναι ένας ύμνος στο θέμα αυτό. Το σημαντικό για τον Γκριν είναι ότι μέσα από τις αντιφάσεις και τα λάθη του, μέσα από τα στενά του μυαλού του, καταφέρνει τελικά να επικοινωνήσει. Και έτσι μεταφέρει στον θεατή αυτή την εμπειρία του. Ισως τελικά κάποια πράγματα να έχουν καταλυτική επίδραση στον κόσμο και μέσα από μια παράσταση να αλλάξει κάποιος τον τρόπο που βλέπει τη ζωή»: Ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος επιστρέφει, για δεύτερη συνεχή χρονιά, στο έργο «Κάθε Πέμπτη, κύριε Γκριν» και μιλάει για τον ήρωά του, που ίσως τώρα να είναι ακόμη πιο επίκαιρος…

«Είναι δική μας υποχρέωση να ανοίξουμε τον εγκέφαλο του πολίτη προς τη σωστή κατεύθυνση. Και φυσικά ελεγχόμαστε γι’ αυτό. Με το έργο που επιλέγουμε, με τον τρόπο που το ανεβάζουμε, με το γούστο ή την ποιότητα που το περιβάλλουμε. Αν είσαι αγοραίος εσύ ο ίδιος, μην περιμένεις τίποτε άλλο από την κοινωνία» λέει ο ηθοποιός που ερμηνεύει έναν άνθρωπο με εμμονές, έναν παραιτημένο από τη ζωή, που έχει μπόλικη οργή μέσα του, αλλά που τελικά, χάρη στις επισκέψεις ενός άγνωστου, στην αρχή, νεαρού, που είναι ομοφυλόφιλος, καταφέρνει να επανενταχθεί στη ζωή.

«Είτε θρησκευτικές είτε πολιτικές είτε σεξουαλικές είτε κοινωνικές οι διαφορές δεν πρέπει να χωρίζουν τους ανθρώπους» επισημαίνει, τονίζοντας ότι μέσα από την παράσταση καταλαβαίνει κανείς τι θα πει «να ακούς τον άλλον, να ακούς αυτόν που είναι απέναντι». Θεωρεί ότι «είναι απολύτως ρεαλιστικό το φινάλε με το θετικό μήνυμα που εκπέμπει. Πρέπει να ανοίγουμε χαραμάδες και παράθυρα, να μάθουμε να ακούμε» επαναλαμβάνει με το πάθος εκείνου που διατηρεί την πίστη του στη ζωή και στους ανθρώπους.
Εχει όμως η κοινωνία χαραμάδες; «Ναι, ελπίζω ότι έχει. Είναι τόσο αρνητικό να πιστεύουμε ότι ο κόσμος δεν θέλει να ακούσει, δεν θέλει να δει, δεν θέλει να προχωρήσει παραπέρα… Εξαρτάται όμως και από αυτόν που του μιλάει».
Προβληματισμένος με το κλίμα που έχει διαμορφωθεί τις τελευταίες εβδομάδες ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος, αυτός ο ενεργός πολίτης, δεν μπορεί ακόμη να βγάλει ασφαλή συμπεράσματα. «Είναι τόσο έντονο το τοπίο που δεν μπορώ να ρίξω το βάρος στον κόσμο, που ίσως να ήξερε… Κάτω από την οικονομική πρέσα που περνάει, δεν έχει ηρεμία στο μυαλό του. Είναι λίγο υπερβολή να του το ζητάμε… Μοιραία αντιδρά περίεργα ή και λάθος. Αρκεί που αντιδρά –αλλιώς θα ανησυχούσα». Οσο για την ίδια τη Χρυσή Αυγή, λέει ότι «ήταν ένα βυζί σε σαμπρέλα που θα έσκαγε»…
Και συνεχίζει: «Τώρα αν άργησε να σκάσει, αυτό είναι ζητούμενο. Υπήρχαν οι προϋποθέσεις να είχαμε νωρίτερα τα αποτελέσματα που έχουμε τώρα. Δεν ξέρω τι ανέστειλε αυτή την κατάσταση, τι οδήγησε την κυβέρνηση να το κάνει τώρα. Δεν πιστεύω όμως ότι τελειώσαμε μαζί τους –ούτε με τα άλλα τελειώσαμε. Φοβάμαι αυτά που έρχονται, αυτά που έρχονται από παντού. Δεν είμαι ικανός ούτε να το ελέγξω ούτε να το δω. Μόνο το αισθάνομαι». Και καταλήγει:
«Το μυαλό μου είναι στα παιδιά μου και στα εγγόνια μου. Εχω τύψεις γιατί έφτιαξα ένα σπίτι και τώρα τους το φορτώνω… Κάποτε αυτό ήταν όνειρο για εμάς.

Ωστόσο επιμένω: η ελληνική κοινωνία κρατιέται μόνο από τον ιστό της οικογένειας. Αν δεν υπήρχε η ελληνική οικογένεια, το κράτος θα ήταν κατασκήνωση». Kαι η τέχνη: «Η τέχνη είναι μόνο για να ανοίγει παράθυρα. Δεν είναι πολιτική αφίσα».

Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ


«Κάθε Πέμπτη, κύριε Γκριν» του Τζεφ Μπάρον.
Μετάφραση: Ερρίκος Μπελιές.
Σκηνοθεσία: Γιώργος Μιχαλακόπουλος.
Σκηνικά – κοστούμια: Απόστολος Βέττας.
Φωτισμοί: Νίκος Καβουκίδης.
Με τον Γιώργο Μιχαλακόπουλο και τον Τάσο Ιορδανίδη.
Πρεμιέρα την Τετάρτη 2 Οκτωβρίου, στις 21.00.
ΠΟΤΕ & ΠΟΥ


Θέατρο Ανεσις, λεωφ. Κηφισιάς 14, Αμπελόκηποι, τηλ. 210 7488.881, 210 7488.882.
Παραστάσεις: κάθε Τετάρτη και Κυριακή στις 19.30, κάθε Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο στις 21.00.
Εισιτήρια: 16, 12 ευρώ.
Δημοσιεύτηκε στο HeliosPlus 1 Οκτωβρίου 2013

HeliosPlus