Ο Κεζάια Τζόουνς εμφανίστηκε στην παγκόσμια μουσική σκηνή το 1992, με το πρώτο άλμπουμ του, «Blufunk», τίτλος που στη συνέχεια χρησιμοποίησε ο ίδιος για να χαρακτηρίσει το μουσικό στυλ του, ένα υβρίδιο μουσικής Yoruba, μπλουζ, σόουλ και κυρίως φανκ. Ακολούθησαν εξαιρετικά άλμπουμ, πάντα με έντονο το δεξιοτεχνικό κιθαριστικό στίγμα του, όπως τα «Nigerian Wood» και «Black Orpheus». Τον Νοέμβριο θα κυκλοφορήσει η πρώτη δουλειά του που ηχογραφήθηκε εξ ολοκλήρου στο Λάγος της Νιγηρίας, μαζί με μουσικούς από την πατρίδα του, υπό τον τίτλο «Captain Rugged». Μαζί του είχαμε μια σύντομη συζήτηση.
Πώς και αποφασίσατε να επιστρέψετε στη Νιγηρία;
«Λοιπόν, επειδή η Νιγηρία είναι το μέρος όπου γεννήθηκα, ένιωσα ότι για να συνεχίσω να δημιουργώ μουσική έπρεπε με κάποιον τρόπο να συνδεθώ με την πατρίδα μου».
Πώς νιώθετε για το γεγονός ότι θα συμμετάσχετε σε ένα φεστιβάλ που προάγει την κουλτούρα της Νιγηρίας;
«Νιώθω ευτυχής και ευλογημένος που συμμετέχω σε κάτι μέσω του οποίου θα γίνουν αντιληπτές οι πολλές πλευρές της νιγηριανής κουλτούρας. Η αφρικανική κουλτούρα δεν έχει κερδίσει ακόμη τη θέση που της αξίζει. Μπορεί να γεμίζει δημιουργικά τις δεξαμενές της τέχνης παγκοσμίως, αλλά αυτό δεν έχει γίνει παρά μόνο προσφάτως».
Ποια είναι η παλαιότερη ανάμνησή σας από τη Νιγηρία;
«Να αράζω στο σπίτι τις Κυριακές μαζί με τον πατέρα μου και να ακούμε τις μουσικές των Yusuf Olatunji and Haruna Ishola».
Τι σημαίνει η Νιγηρία για σας;
«Η Νιγηρία σημαίνει για μένα μια τεράστια προοπτική. Είναι η χώρα με τον μεγαλύτερο μαύρο πληθυσμό στον πλανήτη, ο τόπος από τον οποίο μεταφέρθηκε η πλειονότητα των Αφρικανών στον Νέο Κόσμο. Αυτό έχει τεράστιο αντίκτυπο σε πνευματικό και βεβαίως σε πολιτιστικό και πολιτικό επίπεδο».
Εχετε πει ότι η ανεξαρτησία δεν είναι άλλο από τον νεοαποικισμό παρουσιασμένο ως ελευθερία…
«Ανεξαρτησία είναι η δυνατότητα να ελέγχεις τις πλουτοπαραγωγικές πηγές προς όφελος του πληθυσμού σου παρέχοντας προηγμένη Υγεία, Παιδεία, δικαίωμα στη στέγη κτλ. Στη νεοαποικιακή κατάσταση η παραγωγή ελέγχεται από μια μειονότητα αυτοχθόνων σε συνεργασία με οικονομικά συμφέροντα της αλλοδαπής. Αλλά είμαστε ελεύθεροι υπό την έννοια ότι είμαστε εμείς που εκμεταλλευόμαστε τον εαυτό μας και όχι κάποιοι άλλοι αποικιοκράτες».
Γνωρίζετε ότι και στην Ελλάδα υπάρχει μεγάλη νιγηριανή κοινότητα;
«Το ξέρω και μαθαίνω σχετικά μέσα από τις ειδήσεις».
Είναι ακόμη το blufunk το μουσικό είδος που παίζετε;
«Οχι μόνο το είδος μουσικής που παίζω, αλλά και ο τρόπος ζωής και σκέψης μου».
Η παλιά επιτυχία σας «Rhythm is love» τι σας φέρνει στο μυαλό;
«Την ιδέα ότι η μουσική μπορεί πραγματικά να γεφυρώσει το κενό μεταξύ επιθυμίας και πραγματικότητας, υπό την έννοια ότι το έγραψα για μια επιθυμία που είχα και στη συνέχεια αυτή έγινε πραγματικότητα».
Μιλήστε μου για το νέο άλμπουμ σας.
«Ο τίτλος του είναι «Captain Rugged» και είναι η ιστορία ενός σούπερ ήρωα που η μοναδική υπερδύναμή του είναι η σκληρότητά του. Ruggedness είναι η ποιότητα επιβίωσης ανεξαρτήτως περιβάλλοντος, κάτι που εμείς οι Νιγηριανοί το έχουμε σε αφθονία. Ετσι, είναι ένα άλμπουμ που γιορτάζει την ευελιξία και τη δυνατότητα προσαρμογής των Αφρικανών –και των Νιγηριανών ειδικότερα –σε ολόκληρο τον κόσμο».
Ποια μουσική ακούγατε τελευταίως και μπορεί να σας ενέπνευσε;
«Περιέργως πώς, τελευταία ακούω πολλή κλασική μουσική –Μπαχ, Ερίκ Σατί -, ένα γαλλικό συγκρότημα από τη δεκαετία του ’70 που λεγόταν Magma, τα συγκροτήματα κάποιων φίλων που έχουν διαλυθεί πλέον, όπως οι Slack Republic, και βεβαίως αρκετή νιγηριανή ποπ και τριπ-χοπ, όπως Wizz Kid, Olamide, Davido, Brymo, Ρ Square και άλλους».
πότε & πού:
Nigerian Music & Dance Festival. Στις 2/10, στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων (Πειραιώς 100, Γκάζι). Τιμή εισιτηρίων: 10 ευρώ. Οι πόρτες ανοίγουν στις 18.30
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
