Σταύρος Λάντσιας: «Η τζαζ είναι μια διαρκής εγρήγορση»

Ημερολόγια συνήθως κρατάμε στην… κανονική ζωή. Ο συνθέτης και πιανίστας Σταύρος Λάντσιας αποφάσισε να κρατήσει ημερολόγιο και για τα όνειρά του. Και τώρα το (ξανα)κυκλοφορεί σε μια συλλεκτική έκδοση βινυλίου: σαν ένα ταξίδι στο παρελθόν, αλλά με τη ματιά στο μέλλον. Ο Λάντσιας γεννήθηκε στην Κύπρο, σπούδασε μουσική στη Λευκωσία, συνέχισε τις σπουδές του στο Berklee College of Music της Βοστώνης. Το 1992 ήρθε στην Αθήνα και 20 χρόνια μετά θεωρείται ένας από τους σημαντικούς εκπροσώπους της δημιουργικής μουσικής. Στα τέλη της δεκαετίας του 1990 δημιουργεί μαζί με τους Γιώτη Κιουρτσόγλου και Ντέιβιντ Λιντς τους Human Touch, από τα σημαντικότερα σύνολα της τζαζ και αυτοσχεδιαστικής μουσικής.

«Μερικές φορές, όταν μου έρχεται μια μουσική ιδέα, έχω την εντύπωση ότι την αναγνωρίζω σαν μια ανάμνηση ενός ονείρου. Ισως οι μελωδίες αυτές να έχουν γραφτεί ήδη και εγώ απλώς να τις θυμάμαι, σαν ένα μουσικό déjà vu. Είναι πολύ δύσκολο να προσδιορίσουμε τη στιγμή της έμπνευσης και από πού έρχεται. Αλλωστε αυτή είναι και η γοητεία της δημιουργίας, ένα «ταξίδι» σε ένα μονοπάτι που ποτέ δεν ξέρεις πού θα σε οδηγήσει. Προσωπικά αισθάνομαι πολύ τυχερός που μέσω της μουσικής μπορώ να κάνω αυτά τα «ταξίδια» και να τα μοιράζομαι με τους μουσικούς και το ακροατήριο».

«Η ιδέα ξεκίνησε από φίλους του βινυλίου και audiophiles με μηνύματα στο Διαδίκτυο αλλά και προσωπική επαφή σε συναυλίες. Επίσης, διάφορα δισκάδικα που συνεχίζουν πεισματικά, με συμβούλεψαν να κυκλοφορήσω τη μουσική μου και για τους λάτρεις του βινυλίου οι οποίοι ακόμη αγοράζουν μουσική και δεν κατεβάζουν απλώς mp3. Ετσι ξεκίνησε μια διαδικασία που με έφερε σε επαφή με πολύ κόσμο που πραγματικά αγαπά τη μουσική και συνέχεια εισπράττω βοήθεια και συμβουλές, κάτι πολύ ενθαρρυντικό για τη συνέχειά μου. Μάλιστα, τώρα που άκουσα τη μουσική μου σε βινύλιο, θα ήθελα να κυκλοφορήσω ξανά και τις προηγούμενες ηχογραφήσεις μου, μια και σε σύγκριση με το CD βρήκα το βινύλιο ανώτερο σε ήχο».

«Αισθάνομαι ότι η μουσική ήταν στο πλάι μου από την αρχή της ζωής μου. Δεν μου αρέσουν οι απολογισμοί με βάση τα χρόνια, για το μόνο που είμαι σίγουρος είναι ότι η μουσική με έχει καθορίσει ως χαρακτήρα και αισθάνομαι ευλογημένος που με τη στήριξη της οικογένειάς μου μπόρεσα να αφιερωθώ σε αυτή».

«Μια διαρκής εγρήγορση, μια συνομιλία μεταξύ μουσικών που δίνει φόρμα και ουσία σε κάτι φαινομενικά απροσδιόριστο».

«Είμαι πολύ αισιόδοξος για το παρόν και το μέλλον της δημιουργικής μουσικής στην Ελλάδα. Πλέον υπάρχουν πολλοί καλοί μουσικοί, αρκετοί με σπουδές στο εξωτερικό και συνέχεια δημιουργούνται καινούργια συγκροτήματα. Παρά την κρίση (και) στη μουσική βιομηχανία οι εγχώριες παραγωγές της τζαζ ανεβαίνουν κάθε χρόνο. Αυτό δείχνει ότι όλο και περισσότεροι μουσικοί πιστεύουν και επενδύουν σε αυτό που αγαπούν να κάνουν».

«Αν εννοείτε πολιτική-ιδεολογική αιχμή, αυτό είναι προσωπική επιλογή του καλλιτέχνη. Εχω άποψη και μου αρέσει να συζητάω για τα κοινά αλλά καμία διάθεση να υποστηρίξω κόμματα. Θεωρώ ήδη μεγάλη αντίσταση για εμάς τους δημιουργούς, όχι μόνο αυτή την περίοδο αλλά ως στάση ζωής, το να είμαστε ειλικρινείς και να παράγουμε το έργο που θεωρούμε εμείς ότι αξίζει και όχι κάτι που ελπίζουμε ότι θα αρέσει ή θα πουλήσει πιο εύκολα».

«Με την ευκαιρία κάποιων εμφανίσεών μου στο εξωτερικό το 2014, ετοιμάζω για πρώτη φορά μουσική για σόλο πιάνο. Επίσης προγραμματίζω κάποιες συναυλίες στην Αθήνα και στην επαρχία, όπου η συνεύρεση με ταλαντούχους μουσικούς είναι πάντα προτεραιότητά μου».

«Ευτυχώς όχι! Η κάθε γενιά ανακαλύπτει το παρελθόν και ταυτόχρονα δημιουργεί κάτι καινούργιο. Αισθάνομαι πολύ ωραία όταν ανακαλύπτω καινούργιες μουσικές και πολύ τυχερός που και εγώ μπορώ να εκφραστώ μέσω της μουσικής δημιουργίας».