Βαθμολογία:
5: εξαιρετική, 4: πολύ καλή, 3: καλή, 2: ενδιαφέρουσα, 1: μέτρια, 0: απαράδεκτη
«Jobs» (ΗΠΑ, 2013) του Τζόσουα Μάικλ Στερν με τους Αστον Κούτσερ, Χένρι Τόμας, Ντέρμοντ Μαλρούνεϊ
Στον ρόλο του Στιβ Τζομπς (1955 – 2011), του ιδιοφυούς ιδρυτή της Apple και μάγου στον κόσμο των κομπιούτερ, ο Αστον Κούτσερ για πρώτη φορά στη ζωή του είναι πραγματικά μαγνητικός. Ο αμερικανός ηθοποιός έχει κάνει εξαιρετικά προσεγμένη δουλειά μελετώντας σχολαστικά τον ιδιοφυή επιχειρηματία, τόσο στην κινησιολογία του (ο Τζομπς περπατούσε σαν πίθηκος και συχνά ξυπόλητος) όσο και στην ψυχολογία του.
Θετικό στοιχείο της ταινίας είναι επίσης ότι ο Τζομπς δεν αγιοποιείται από τον σκηνοθέτη Τζόσουα Μάικλ Στερν. Αντιθέτως, συχνά τον βλέπουμε να ρίχνει χτυπήματα κάτω από τη μέση, να προδίδει φίλους ή να συμπεριφέρεται χυδαία στη μητέρα του παιδιού του. Ετσι όπως ορίζουν οι κανόνες του καπιταλιστικού συστήματος, με άλλα λόγια.
«Στόχος μου δεν είναι να γίνω καλύτερος άνθρωπος» τον ακούμε να λέει «αλλά να κάνω εσάς καλύτερους». Ο Τζομπς έβλεπε στον εαυτό του έναν Θεό. Ηταν αλαζονικός, πεισματάρης, αγύριστο κεφάλι αλλά και οραματιστής με τρομερά χαρίσματα, ένα από τα οποία ήταν στο παζάρι.
Η ταινία υποστηρίζει ότι πέτυχε γιατί παρά τα σκαμπανεβάσματα της ζωής του (και πολλά ήταν πολύ άγαρμπα), ο Τζομπς δεν έπαψε ποτέ να είναι ανήσυχος, πνεύμα ανεξάρτητο, με καθαρό στόχο στο μυαλό του και έτοιμος να πάρει το ρίσκο της αποτυχίας. Βεβαίως αυτή ακριβώς η συμπεριφορά του ήταν που του δημιούργησε τρομερούς εχθρούς, όχι μόνον στα αντίπαλα στρατόπεδα αλλά και στο δικό του. Το γεγονός ότι τον αντιμετώπιζαν σαν ωρολογιακή βόμβα έτοιμη ανά πάσα στιγμή να εκραγεί τα λέει όλα.
Η κινηματογράφηση της ιστορίας του αρχίζει το 1974 όταν ο Τζομπς ήταν ακόμη φοιτητής στο Κολέγιο Ριντ και αφού διαπερνά τα συν και τα μείον της ζωής του, καταλήγει στο 2001 όταν παρουσίασε το I Pod στο Apple Town Hall. Μια ενδιαφέρουσα αλλά όχι ιδιαίτερα εμπνευσμένη ταινία, φτιαγμένη με τη λογική ενός προσεγμένου ρεπορτάζ.
Βαθμολογία: 2
Αίθουσες: ΑΕΛΛΩ – ΑΙΓΛΗ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS ΓΛΥΦΑΔΑ – ΝΑΝΑ – ODEON STARCITY – ODEON ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ – STER ΙΛΙΟΝ – VILLAGE MALL – VILLAGE PENTH – VILLAGE ΦΑΛΗΡΟ – ΑΙΓΛΗ ΚΗΠΟΣ ΖΑΠΕΙΟΥ – ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ – ΚΟΡΑΛΙ CINEMAX – ΣΙΝΕ ΨΥΧΙΚΟ – COOL ΤΥΜΒΟΣ – ΚΗΦΙΣΙΑ – ΒΑΡΚΙΖΑ- ΑΜΥΝΤΑΣ
ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ – VILLAGE COSMOS – ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ – BAKOYRA
—————————————————————————————————————————————————-
«Rush» (ΗΠΑ/ Γερμανία/ Αγγλία) του Ρον Χάουαρντ με τους Ντάνιελ Μπριλ, Κρις Χέμσγουορθ, Πιερφραντσέσκο Φαβίνο, Ολίβια Γουάιλντ
«Η ευτυχία είναι εχθρός» ακούμε τον Νίκι Λάουντα (Ντάνιελ Μπριλ) να λέει κάποια στιγμή στο απόγειο της καριέρας του ως οδηγού της Formula 1. «Γιατί αν την έχεις, έχεις κάτι να χάσεις». Αυτή η σύντομη στιγμή προσωπικής εξομολόγησης είναι η καρδιά της τελευταίας ταινίας του Ρον Χάουαρντ που φέρνει σε αντιπαράθεση δύο εντελώς διαφορετικές προσωπικότητες, που στην πραγματικότητα γέμιζαν ο ένας τα κενά του άλλου.
Διότι για τον βρετανό δανδή Τζέιμς Χαντ (Κρις Χέμσγουορθ), τον άσπονδο εχθρό του αυστριακού ποντικού Λάουντα (εντός και εκτός αγωνιστικών πιστών), η ευτυχία υπήρχε, ήταν το εδώ και τώρα. Ηταν η σαμπάνια που άνοιγε μετά τη νίκη, ήταν τα κορίτσια που γνώριζε στα τρελά πάρτι, ήταν τα ναρκωτικά και το αλκοόλ με τα οποία φόρτωνε τον εαυτό του ως εκεί που δεν πήγαινε άλλο.
Ο Χάουαρντ σκηνοθέτησε με αγάπη το θέμα του. Σέβεται τα πρόσωπα, τιμά το ήθος τους –ένα ήθος που δεν υπάρχει πια. Υποκλίνεται στην αγωνιστική τους δεινότητα και με την εξαιρετική «βρώμικη» φωτογραφία του Αντονι Ντοντ Μαντλ πιάνει έξοχα το χύμα της δεκαετίας του 1970, στήνοντας έναν κόσμο ηλεκτρισμένο από την αδρεναλίνη.
Βαθμολογία: 3
Αίθουσες: ODEON ΓΛΥΦΑΔΑ – VILLAGE MALL- VILLΑGE ΠΑΓΚΡΑΤΙ – VILLAGE ΦΑΛΗΡΟ – VILLAGE ΡΕΝΤΗ – VILLAGE METRO MALL – ΝΑΝΑ – ΟDΕΟΝ EMΠΑΣΥ – ODEON STARCITY – ODEON ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ
ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ – VILLAGE COSMOS – ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ

—————————————————————————————————————————————————-

«Μόνο ο θεός συγχωρεί» («Only God forgives», ΗΠΑ/ Γαλλία/ Σουηδία/ Ταϊλάνδη, 2013) του Νίκολας Γουίντινγκ Ρεφν με τους Ράιαν Γκόσλινγκ, Κριστίν Σκοτ Τόμας, Βιθάγια Πάνσιγκραμ
Μετά το «Drive», έργο που δικαίως αγαπήθηκε από πολλούς θεατές σε όλον τον κόσμο, το «Μόνο ο Θεός συγχωρεί» είναι η δεύτερη ταινία του Νίκολας Γουίντινγκ Ρεφν όπου πρωταγωνιστεί ο Ράιαν Γκόσλινγκ. Και ακριβώς επειδή το ντουέτο ηθοποιού – σκηνοθέτη είχε απίστευτη χημεία στο «Drive», όλοι περιμέναμε με μεγάλη αγωνία το «Μόνο ο Θεός συγχωρεί». Αν όμως το «Drive» αποκτούσε τη μορφή ενός από τα πιο ατμοσφαιρικά νεονουάρ που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια, το «Μόνο ο Θεός συγχωρεί» καταλήγει σε ένα από τα πιο άδεια φιλμ που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια.
Το φόντο είναι η εξωτική Μπανγκόκ. Δωμάτια με περίεργες ταπετσαρίες, ψυχεδελικά λαμπατέρ και αποχρώσεις του κόκκινου. Σκιές. Αίμα. Παράνοια. Σκηνοθετική φλυαρία. Μια γυναίκα αυνανίζεται μπροστά στον Γκόσλινγκ. Ενα τραγούδι στη μέση του πουθενά. Ετσι, για να ακουστεί. Χωρίς λόγο.
Στην πραγματικότητα, ιστορία υπάρχει, μια ιστορία εκδίκησης. Ο αδελφός του Γκόσλιγκ που διατηρεί ύποπτες επιχειρήσεις έχει πέσει θύμα δολοφονίας ενός παράξενου αστυνομικού της Μπανγκόκ (Βιθάγια Πάνσιγκραμ) που σκοτώνει όποιον δεν γουστάρει με μια τεράστια χαντζάρα κρυμμένη στην πλάτη του. Επίσης τραγουδά παραδοσιακά τραγούδια σε νάιτ κλαμπ.
Γιατί γίνονται όλ’ αυτά; Ο Ρεφν επίμονα και σχεδόν πεισματικά αρνείται να χτίσει μια ταινία που θα βγάλει λογική και ενδιαφέρεται να κινηματογραφήσει στυλ. Και η ταινία κυλά σε αυτό το μοτίβο, χωρίς νόημα, χωρίς ουσία, χωρίς να μπορεί να τη βοηθήσει ούτε καν η Κριστίν Σκοτ Τόμας που εμφανίζεται μετά το πρώτο 20λεπτο και σίγουρα κλέβει την παράσταση υποδυόμενη μια γυναίκα-τέρας φτύνοντας βιτριόλι σε κάθε της λέξη. Αλλά και που την έκλεψε την παράσταση, τι έγινε; Σε αυτή την ταινία, απολύτως τίποτε.
Βαθμολογία: 1
Αίθουσες: ΑΕΛΛΩ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS ΓΛΥΦΑΔΑ – ΓΑΛΑΞΙΑΣ – ΣΠΟΡΤΙΓΚ – VILLAGE MALL – VILLAGE ΦΑΛΗΡΟ – VILLAGE METRO MALL – VILLAGE ΡΕΝΤΗ – VILLAGE ΠΑΓΚΡΑΤΙ – ODEON KOSMOPOLIS – ODEON STARCITY – ΦΙΛΟΘΕΗ – ΔΕΞΑΜΕΝΗ – ΜΠΟΜΠΟΝΙΕΡΑ – ΝΑΝΑ – ΦΛΟΙΣΒΟΣ
ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
VILLAGE COSMOS – ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ
——————————————————————————————————————————————————-
«Λευκός Οίκος: Η πτώση» («White house down», ΗΠΑ, 2013) του Ρόλαντ Εμεριχ, με τους Τσάνινγκ Τέιτουμ, Τζέιμι Φοξ, Μάγκι Τζίλενχααλ, Τζέιμς Γουντς
Διασκεδαστική, ανάλαφρη και καθόλου δήθεν αυτή η περιπέτεια ακολουθεί τη λογική του «Πολύ σκληρός για να πεθάνει» με τον ολίγον τι μπούλη Τσανγκ Τέιτουμ στον ρόλο του αστυνομικού που χωρίς καλά καλά να έχει καταλάβει τι έχει συμβεί γίνεται ο… αλεξίσφαιρος προστάτης του Προέδρου των ΗΠΑ.
Υποτίθεται ότι ο Λευκός Οίκος έχει δεχτεί επίθεση εκ των έσω και ο Τέιτουμ έτυχε να βρίσκεται εκεί μαζί με την κόρη του και την ελπίδα να πιάσει δουλειά στην υπηρεσία ασφαλείας του Προέδρου.
Αλληθωρίζοντας προς πολλές κατευθύνσεις, η ταινία θυμίζει πολλές περιπέτειες (ας μην ξεχνάμε και τον «Ράμπο») πάντοτε βέβαια μέσα στο πλαίσιο της καταστροφολαγνείας που χαρακτηρίζει τις περισσότερες ταινίες του Ρόλαντ Ελεριχ στον οποίο αρέσουν οι δυνατές εκρήξεις και οι φλόγες που καταπίνουν τα πάντα με βουλιμία (στη «Μέρα ανεξαρτησίας» καταστρέφεται όλη η Γη).
Όμως το χιούμορ ήταν πάντα το κλειδί του Γερμανού σκηνοθέτη, ένα στοιχείο που μας βοηθά να μην πάρουμε ούτε στιγμή στα σοβαρά τα πιο ύποπτα στην ταινία. Ο Τζέιμι Φοξ για παράδειγμα προσεγγίζει κωμικά τον Πρόεδρο των ΗΠΑ που υποδύεται, δείχνει σχεδόν να γουστάρει την όλη φάση στην οποία έμπλεξε.
Και ύστερα το πρωτοπαλίκαρο των τρομοκρατών (Τζέισον Κλαρκ) ομολογεί την αδυναμία του γιατί είναι …διαβητικός! Πού ακούστηκε!
Βαθμολογία: 2
Αίθουσες: ΑΕΛΛΩ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS ΓΛΥΦΑΔΑ – ΑΙΓΛΗ – ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΧΑΛΑΝΔΡΙ – ΑΜΑΡΥΛΛΙΣ ΑΓ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ – ΑΡΚΑΔΙΑ ΒΥΡΩΝΑΣ – ΑΤΤΙΚΟΝ ΑΛΣΟΣ – ΣΙΝΕ ΑΝΟΙΞΙΣ – ΣΙΝΕ ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗ – ΒΑΡΚΙΖΑ – ΝΑΝΑ – CAPITOL – ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ – ODEON STARCITY – STER ΙΛΙΟΝ – VILLAGE MALL – VILLAGE ΦΑΛΗΡΟ – VILLAGE METRO MALL – VILLAGE ΡΕΝΤΗ – VILLAGE ΠΑΓΚΡΑΤΙ – ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ – ΧΛΟΗ
ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ – VILLAGE COSMOS – ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ

Επίσης
Σε νέα κόπια διανέμεται η «Ατίθαση καρδιά» («Wild at heart», ΗΠΑ, 1990) του Ντέιβιντ Λιντς, το κολάσιμο ταξίδι στην ενδοχώρα της Αμερικής που κάνει ένας πρώην κατάδικος, ο Νίκολας Κέιτζ μαζί με τον παθιασμένο έρωτά του, την Λόρα Ντερν. Η ατμοσφαιρική σκηνοθεσία του Λιντς σε συνδυασμό με την υπέροχη μουσική του Αντζελο Μπανταλαμέντι εξακολουθεί να κόβει την ανάσα ενώ πολλοί ηθοποιοί βγάζουν εξαιρετικούς β’ ρόλους (Γουίλεμ Νταφόε, Νταϊάν Λαντ, Ιζαμπέλα Ροσελίνι, Τζέι Ι. Φρίμαν, Χάρι Ντιν Στάντον)
Βαθμολογία: 4
Αίθουσες: ΑΣΤΥ