Αρχαιολόγοι στο απόσπασμα

Δεν ξέρω σε ποιον βαθμό έλεγαν την αλήθεια οι πρώην υπουργοί Πολιτισμού όταν έπλεκαν το εγκώμιο των υπαλλήλων του υπουργείου για την αξιοσύνη, την εργατικότητα και τη φιλοτιμία τους. Γενικά, άλλωστε, και επειδή με τους πολιτικούς καλό είναι να κρατά κανείς μικρό καλάθι, κρατώ και εγώ τις επιφυλάξεις μου. Από την άλλη, κάπου ήταν φανερό ότι είχαν αντιληφθεί τον όγκο και την ιδιομορφία της δουλειάς ενός αρχαιολόγου, συντηρητή ή άλλου επιστήμονα που εργάζεται δέκα-δώδεκα ώρες την ημέρα, όχι για να πληρωθεί υπερωρίες –αυτό δεν υπάρχει –αλλά απλώς για να φέρει το έργο του εις πέρας. Απόδειξη, ότι δεν είναι λίγοι αυτοί που χαρακτηρίζουν τους αρχαιολόγους «ψώνια», αφού επί των ημερών μας η συνέπεια και η αφοσίωση συχνά αποτιμώνται ως ελάττωμα. Ιδού όμως που πρόσφατος έλεγχος στο ΥΠΠΟ για την τήρηση του ωραρίου εντόπισε λαβράκι. Ούτε έναν ούτε δύο: εκατόν τόσους απόντες μέτρησαν οι επιθεωρητές για τον… περασμένο Νοέμβριο! Πονηριά, ε; Δηλώνοντας εκ προοιμίου ότι κοπανατζήδες δεν θα υπερασπιστώ, προτείνω ωστόσο σε αυτούς που επικαλούνται τη «δικαιοσύνη» για να τιμωρήσουν τους ανθρώπους με αργία ή απόλυση να ερευνήσουν καλύτερα. Με ένα προβληματικό σύστημα καρτοσήμανσης, που δεν καταχωρίζει δικαιολογημένες απουσίες και «αρνείται» το δικαίωμα της απεργίας, η υπόθεση κάπου χωλαίνει.