Ο Goin είναι ένας 33χρονος γάλλος καλλιτέχνης. Δεν είναι σαν τους άλλους καλλιτέχνες, απλούστατα διότι είναι… παράνομος. Η δουλειά κινείται μεταξύ πλημμελήματος και προστίμου αφού, στην Ελλάδα τουλάχιστον, απαγορεύεται η παρέμβαση σε ξένη ιδιοκτησία. Και ο Goin μαζί με άλλους κορυφαίους ευρωπαίους street artists βρέθηκε στην Ελλάδα ως προσκεκλημένος του 1ου Athens Street Art Festival με τίτλο «Crisis (?) What Crisis» για να δώσει το δικό του στίγμα στους δρόμους της Αθήνας. Η παρουσία του είναι αισθητή σε μεγάλους τοίχους της πόλης, τόσο στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών όσο και σε δημόσια κτίρια του αστικού ιστού του Δήμου Νίκαιας – Ρέντη σε συνεργασία με τους οποίους (και την GK Art Events Mgmt – Γωγώ Κολυβήρα) διοργανώνεται το Φεστιβάλ. Η έκθεση που συνοδεύει το Φεστιβάλ συνεχίζεται στην Camp Gallery.

Δουλειά της νύχτας

Ο Goin δουλεύει νύχτα. Ξεκινά αργά το βράδυ και τελειώνει τις πρωινές ώρες. Εργάζεται με γρηγοράδα διότι ο ικανός street artist πρέπει να είναι καλός και γρήγορος. Τα έργα του έχουν έντονο κοινωνικοπολιτικό στίγμα, όπως η Αφροδίτη της Μήλου με το ακάνθινο στεφάνι που εδώ και λίγα 24ωρα δεσπόζει σε έναν από τους τοίχους της ΑΣΚΤ. Με τίτλο «Ελλάδα ενάντια στην Ευρώπη –Υποταγή ή Αντίσταση;» ο Goin σκέφτηκε να ταυτίσει την Αφροδίτη της Μήλου με τη σημερινή Ελλάδα που τα αστέρια της Ευρωπαϊκής Ενωσης γίνονται ακάνθινο στεφάνι και τη ματώνουν. Κατά την άποψή του η Ελλάδα βαδίζει σήμερα σε ένα τεντωμένο σκοινί: θα αντισταθεί ή θα υποταχθεί;
Ο θάνατος του χρήματος

«Δεν μπορώ να προβλέψω αν η Ελλάδα θα βγει εκτός ευρωζώνης αλλά μπορώ να πω ότι… ελπίζω σε αυτό. Και, βεβαίως, το ίδιο ελπίζω και για τη Γαλλία. Και αν όχι να φύγει από την Ευρώπη, τουλάχιστον να αλλάξει νόμισμα διότι πιστεύω ότι τα χρήματα και η οικονομία «σκότωσαν» την Ελλάδα. Πιστεύω πως αν η χώρα σας δεν είχε εισαχθεί στο ευρώ δεν θα αντιμετώπιζε σήμερα αυτή τη δύσκολη κατάσταση» αναφέρει ο ίδιος. Ενα ακόμα σχετικό έργο που δημιούργησε ο Goin είναι «Η κηδεία του ευρώ» διότι, όπως πιστεύει, «η αληθινή επανάσταση θα γίνει με τον θάνατο του χρήματος». Και υπογραμμίζει: «Οπως η Ελλάδα ήταν η πρώτη Δημοκρατία στον κόσμο, θα μπορούσε κάλλιστα να είναι και εκείνη που πρώτη θα κόψει τους δεσμούς με το ευρώ μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση».
Στην πρώτη του επαφή με την Ελλάδα και την Αθήνα, που είχε λόγω της συμμετοχής του στο Φεστιβάλ, ο Goin σοκαρίστηκε, όπως λέει. «Περίμενα μια εικόνα που να έχει περισσότερο σχέση με το «ένδοξο» παρελθόν και είδα πολύ δυστυχία στους δρόμους». Οι εικόνες αυτές, ωστόσο, τον ενέπνευσαν να δημιουργήσει και ένα έργο για τη διεθνή κρίση. Το βράδυ της περασμένης Τρίτης ζωγράφισε και πάλι στην ΑΣΚΤ ένα παιδί της Αφρικής με μια μπάλα ποδοσφαίρου δίπλα του με την κοιλιά του επίσης σε σχήμα μπάλας ποδοσφαίρου. «Ηθελα να δείξω ότι εμείς στην Ευρώπη ζούμε τα τελευταία χρόνια την κρίση αλλά σε άλλα μέρη όπως η Αφρική η κρίση υπάρχει εδώ και πολύ καιρό και ίσως τα πράγματα να είναι χειρότερα» μας λέει.
Οπως είναι ευκόλως αντιληπτό, ο καλλιτέχνης επιθυμεί με τη δουλειά του να προβληματίσει με εικόνες που αποτελούν «γροθιά στο στομάχι»: «Αυτός ήταν ο στόχος μου από τότε που ξεκίνησα να ζωγραφίζω σε ηλικία 18 χρόνων. Εχω κάνει παρεμβάσεις στην πατρίδα μου, τη Γαλλία, την Τσεχοσλοβακία, την Αγγλία και αλλού. Τα έργα μου είναι κυρίως ανθρωποκεντρικά. Και αποφάσισα να ακολουθήσω τον δρόμο του street artist διότι αυτή είναι μια μορφή τέχνης που σου δίνει ελευθερία. Είναι η πιο ελεύθερη μορφή τέχνης σύμφωνα με την άποψή μου παρ’ ότι δεν σου εξασφαλίζει τα προς το ζην…» μας λέει ο καλλιτέχνης που όταν δεν ζωγραφίζει τοίχους εργάζεται ως ελεύθερος επαγγελματίας ως graphic designer.
Η γοητεία του εφήμερου

Τον ενοχλεί ότι η τέχνη του είναι εφήμερη; «Μα, όλα είναι εφήμερα στη ζωή και η τέχνη επίσης και εν πάση περιπτώσει αν κάποιος σβήσει ένα κομμάτι από το έργο και προσθέσει κάτι άλλο, δικαίωμά του. Το οικειοποιείται το έργο και το κάνει δικό του. Οι άνθρωποι, πάντως, σέβονται αυτά τα έργα –ιδίως επειδή επιτελούν κοινωνική κριτική. Υπάρχει, άραγε, μεγάλη διαφορά μεταξύ street artists και γκραφίτι; «Στην πρώτη περίπτωση άνθρωποι σαν κι εμένα με υπογραφή, συγκεκριμένη τεχνοτροπία, πολιτική και κοινωνική θέση, καταγράφουν τις σκέψεις τους ζωγραφίζοντας στον τοίχο. Το γκραφίτι έχει να κάνει και με ψυχιατρικά, θα λέγαμε, χαρακτηριστικά. Παίρνει κάποιος ένα σπρέι και γράφει ό,τι του κατεβαίνει στο κεφάλι. Αλλο τέχνη κι άλλο προσωπική εκτόνωση».
Πώς θα σχολίαζε το γεγονός ότι τα συγκεκριμένα έργα έχουν μια μορφή αυθαιρεσίας διότι παρεμβαίνουν στον δημόσιο χώρο και ότι η τέχνη του είναι παράνομη; «Ναι, το βασικό στοιχείο αυτής της τέχνης είναι ότι είναι παράνομη» ομολογεί. «Γι’ αυτό και δεν επιθυμώ να φωτογραφίζομαι ιδιαίτερα. Αυτή η μορφή τέχνης ωστόσο είναι για μένα αναγκαία και πρέπει να το κάνω. Αναγκαστικά το παίρνεις το ρίσκο της παρανομίας διότι θέλεις να εκφραστείς».

Ο Ακης, ο Κιάμος, το ρομπότ
Στο φεστιβάλ (αλλά και στην έκθεση που το συνοδεύει) ξεχώρισαν και προκάλεσαν πολύ θετικά σχόλια:
–Τα γαλάζια και άλλων χρωμάτων εκμαγεία προσώπου που ανήρτησε ο Gregos σε διάφορα σημεία της Αθήνας, όπως στην Πλάκα, στην οδό Αθηνάς, ή με φόντο την Ακρόπολη.
–Το Love Athenes του Φρανκ Ντιβάλ.
–Η παρέμβαση του Thom Thom στην αφίσα του τραγουδιστή Πάνου Κιάμου.
–Ο μεγάλος Αφρικανός που δημιούργησε ο Kouka στο 11ο Γυμνάσιο Νίκαιας – Ρέντη.
–Το ρομπότ που κρατάει στο χέρι του μια τράπεζα από την οποία σκορπίζονται χαρτονομίσματα που δημιούργησε η Rabea στο 7ο Δημοτικό Σχολείο Νίκαιας – Ρέντη.
–Το πώς φαντάστηκε τον Ακη Τσοχατζόπουλο ο Bastek σε έργο που εκτίθεται στην Camp Gallery.

πότε & πού:
1o Athens Street Art Festival 2013 (συνοδευτική έκθεση). Ως τις 21 Ιουλίου στην CAMP Gallery, πλατεία Κοτζιά (Ευπολίδος 4 και Απελλού 2, τηλ.: 210 3247.679)

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ