Αποχαιρέτα τον ΟΠΑΠ που χάνεις

Μην κλαις για τον ΟΠΑΠ που χάνεις, μη χύνεις δάκρυα ποτάμι… Ετσι κι αλλιώς ελάχιστα πλέον μπορούσε να σου δώσει… Με προτροπή… καβαφικού τύπου αντιμετωπίστηκα προ ημερών όταν ρώτησα τι θα γίνει με τα χρήματα του ΟΠΑΠ που δίνονταν για τον πολιτισμό, τώρα που ο Οργανισμός πωλείται. Εναν χρόνο πριν, γράφοντας για την επικείμενη απώλεια, είχα δει κάποια αισιοδοξία, ότι μπορεί δηλαδή οι πωλητές –το κράτος –να μεριμνήσουν με ρήτρα στα συμβόλαια. Εναν χρόνο μετά «πολυτέλειες» αυτού του τύπου είναι αδιανόητες. Εδώ παρακαλάμε για να πουλήσουμε και θα τους βάλουμε και ρήτρες; Κατανοητό (ας πούμε), πλην λυπηρό. Βεβαίως η επιχορήγηση του πολιτισμού από το Πρόγραμμα Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης του ΟΠΑΠ είχε μειωθεί δραματικά τα τελευταία χρόνια, έτσι που πέρυσι να μην είναι μεγαλύτερη των 4-5 εκατ. ευρώ. Ψίχουλα δηλαδή, αν σκεφθεί κανείς τις ημέρες των παχιών αγελάδων… Ωστόσο, όταν το ταμείο βρίσκεται υπό το μηδέν, κι αυτά τα ελάχιστα (για ένα υπουργείο μιλάμε πάντα) ήταν μία ανάσα. Ολοι είχαν λάβει μερίδιο. Και το Ελληνικό Φεστιβάλ και το Εθνικό Θέατρο, το ΚΘΒΕ, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου, η Λυρική Σκηνή, το ΕΚΕΒΙ… Το μόνο που με παρηγορεί κάπως είναι ότι χάνουν και οι υπουργοί τη δυνατότητα ρουσφετιών προς ημετέρους μέσω αυτού του ελαφρώς αδιαφανούς κονδυλίου…