Δάφνες και πικροδάφνες

Νόμου προβλέποντος και χρόνου προ πολλού ολοκληρωθέντος, η στιγμή για τον πρώτο διευθυντή του Μουσείου Ακρόπολης έφθασε. Απομένουν βέβαια κάποιες κινήσεις από το υπουργείο Οικονομικών, όπως ας πούμε να οριστεί ο μισθός του και –το σημαντικότερο –από πού θα βρεθούν τα χρήματα για να πληρώνεται, όμως η πρώτη κίνηση με το σχετικό Προεδρικό Διάταγμα έχει γίνει. Οπότε αρχίζει επί της ουσίας ο προβληματισμός για το πρόσωπο που θα βρεθεί σε αυτή τη θέση, για πρώτη φορά μάλιστα μέσω «ελεύθερων» διαδικασιών, δηλαδή όχι βάσει της επετηρίδας του υπουργείου Πολιτισμού, ούτε –προς Θεού! –βάσει μορίων, τα οποία δυστυχώς παραβλέπουν τις ουσιαστικές ικανότητες και επιβραβεύουν τις χάρτινες (εννοώ και τα αποδεικτικά παρακολούθησης μαθημάτων, συνεδρίων, συμποσίων, μπορεί και εκδρομών), που ανεβάζουν τους βαθμούς στα μάτια των κριτών-εξεταστών, αλλά με πραγματικά κριτήρια. Εχετε διοικήσει ξανά μουσείο; Πώς μπορείτε να αυξήσετε την επισκεψιμότητά του; Αυτά θα μπορούσαν να είναι μερικά από τα ερωτήματα, προς ανατριχίλα, να υποθέσω, εκείνων που είναι πιστοί στις αρχές του συνδικαλισμού, ο οποίος ενίοτε οδηγεί και στον αυτισμό. Γιατί αλλού οι δάφνες και αλλού οι πικροδάφνες.