Η Πάττι Σμιθ, αυτή η 67 χρονη ροκ ποιήτρια, γκρέμισε χθες το βράδυ τον καθωσπρεπισμό του Ηρωδείου, καλώντας τον κόσμο να εγκαταλείψει τις κερκίδες , να βρεθεί μπροστά της στο ημικύκλιο και να του χαρίσει μια από τις πιο μαγικές βραδιές με τα καλύτερα της τραγούδια και την πανσέληνο να κρέμεται πάνω από τα κεφάλια των χιλιάδων φίλων της.
Από νωρίς το Ηρώδειο είχε αρχίσει να γεμίζει με όλων των ειδών τις ηλικίες. Παλιότεροι που την είχαν ξανακούσει στον Λυκαβηττό ( σε μια από τις πιο ζεστές ροκ βραδιές της) και στο Rockwave, αλλά και νεότεροι που έχουν διαβάσει για τον μύθο της αβάν γκαρντ πανκ –ροκ περσόνας, είχαν ακούσει τους δίσκους της και ήρθαν να την δουν για πρώτη φορά.
Η συναυλία ξεκίνησε μα τραγούδια από τον τελευταίο της δίσκο Banga και το κοινό ήταν ένθερμο στο χειροκρότημα. Αλλά μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν ήταν ροκ συναυλία. Έλειπε κάτι, αυτή η ροκ αίσθηση που συνδέει το κοινό με την μπάντα που παίζει. Η ίδια η Πάττι Σμιθ ανέλαβε να αποκαταστήσει το κενό. Αφήνοντας την μπάντα της να παίζει ρυθμικά κομμάτια κατέβηκε μόνη στο ημικύκλιο χορεύοντας. Μια κοπέλα ντυμένη στα άσπρα έκανε την αρχή. Πήδηξε τις θέσεις και βρέθηκε δίπλα της να χορεύει. Σε δευτερόλεπτα ο χώρος μπροστά στη σκηνή γέμισε κόσμο που χόρευε μαζί της. Η Πάττι Σμιθ ανέβηκε και πάλι τη σκηνή καλώντας σε ένα ροκ πάρτυ και τραγουδώντας το παλιό, από τη δεκαετία του ΄50, και πάντα δυνατό κομμάτι Summertime Blues του Έντι Κόχραν.
Η Πάττι Σμιθ έδειχνε χαρούμενη, μίλησε πολλές φορές για το πόσο της αρέσει που είναι και πάλι στην Αθήνα και την Ελλάδα. Πόσο συγκινημένη που τραγουδάει στον χώρο που εμφανίστηκε ένας Παβαρότι και μία Μαρία Κάλλας. Μίλησε για την κρίση, προέτρεψε να αντισταθούμε σε αυτήν, να μη μας πάρει από κάτω, ο δρόμος είναι μακρύς ακόμα , είπε. Επαναλάμβανε συχνά την ανάγκη να αισθανόμαστε ελεύθεροι, να είμαστε δημιουργικοί και αισιόδοξοι.
Όσοι την είχαμε ξανακούσει από κοντά διαπιστώσαμε ότι η φωνή της δεν έχει χάσει τίποτα από την ένταση και την εκφραστικότητά της. Πολλές φορές αυτοσχεδίαζε πάνω στους στίχους των τραγουδιών της. Ακούσαμε ένα νέο τραγούδι αφιερωμένο στην άδικα χαμένη Έιμι Γουάινχαουζ, μια υπέροχη μπαλάντα του Νιλ Γιάνγκ , ένα τραγούδι αφιερωμένο στους ποιητές όλου του κόσμου και φυσικά το αγαπησιάρικο The night belongs to lovers. H συναυλία ολοκληρώθηκε με μια σούπερ απόδοση της παλιότερης επιτυχίας της Gloria και έκλεισε στο ανκόρ με το κλασικό πια People have the power.
Δύο ώρες ακριβώς έμεινε η Πάττι Σμιθ πάνω στη σκηνή, χωρίς διάλλειμα, χωρίς ανάσα. Απόλυτη επαγγελματίας, χωρίς βεντετισμούς, έβγαινε και έμπαινε μαζί με το συγκρότημα που αποτελείτο από πολύ καλούς περφόρμερ. Η βραδιά ήταν μαγική. Το είδαμε στα πρόσωπα αυτών που έβγαιναν. Ικανοποίηση: οι μύθοι λειτουργούν ακόμα.
Δεν έχουμε πια παρά να περιμένουμε το βιβλίο της «Just Kids» που θα κυκλοφορήσει το φθινόπωρο από τον Κέδρο. Είναι η εξιστόρηση των νεανικών της χρόνων, της σχέσης της με τον μετέπειτα διάσημο φωτογράφο Ρόμπερτ Μάπλθορπ, της εποχής του ροκ. «Γράφω για την εποχή που και οι δυο ήμασταν μπερδεμένοι, άχαροι και αδέξιοι προσπαθώντας να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας. Πάρα πολλοί άλλοι έχουν προσπαθήσει να αναπλάσουν εκείνη την περίοδο, διηγούμενοι ιστορίες για μας. Δεν κατάφεραν, όμως, να αποδώσουν την ατμόσφαιρα, τη μαγεία εκείνων των ημερών».
