Ποδόσφαιρο vs Τέχνης

Το 2004 μια εικαστική παρέμβαση του Γιάννη Ψυχοπαίδη που αναπτυσσόταν σε τέσσερις μεγάλες επιφάνειες βρήκε θέση στον Σταθμό Ειρήνη του ΗΣΑΠ, σε άμεση γειτνίαση με το ευρύτερο πεδίο των αθλητικών κέντρων. Ηταν μια περίοδος συλλογικής ευφορίας. Εννέα χρόνια μετά, στη δίνη της κρίσης –σε οικονομικό αλλά και κοινωνικό επίπεδο -, το παλίμψηστο των 311 έργων που βρισκόταν στον εσωτερικό χώρο των εκδοτηρίων είναι λεηλατημένο –θύμα των εκτεταμένων καταστροφών που προκάλεσαν στον σταθμό στα μέσα Απριλίου οπαδοί της ΑΕΚ, ύστερα από έκτροπα στο ΟΑΚΑ. Το ερώτημα δεν είναι πώς έγινε η καταστροφή του έργου (σημειωτέον, οι τρεις από τις τέσσερις συνθέσεις έχουν καταστραφεί, από τις δύο συνθέσεις έχει κλαπεί περί τα 25 επιμέρους έργα και κάποια άλλα έχουν θρυμματιστεί), από τη στιγμή που δεκάδες δημόσια έργα της πόλης έχουν ανάλογη τύχη. Αναρωτιέται ωστόσο κανείς ποια μέτρα προστασίας και κάλυψης ελήφθησαν μετά την καταστροφή, δεδομένου ότι ένα λεηλατημένο έργο πάντα προκαλεί. Η απάντηση είναι «κανένα». Χρειάστηκε να περάσει περισσότερο από ένας μήνας, με τον Σταθμό Ειρήνης να εξακολουθεί να έχει αυτό το τραυματισμένο πρόσωπο, για να γίνει ένας απολογισμός της ζημιάς. Μαθαίνουμε ότι στη θέση του έργου συζητείται να μπουν πιστά αντίγραφα. Αφού δεν είμαστε άξιοι να χαρούμε το πρωτότυπο, γιατί όχι;