Βιβλία – «ξεπέτες»

Αν και νόμιζες ότι αυτού του είδους τα βιβλία-«ξεπέτες» θα είχαν εκλείψει με την εμφάνιση της κρίσης που διαπερνά και την αγορά του βιβλίου τα τελευταία τρία χρόνια, εν τούτοις τα φαινόμενα απατούν. Κάποιοι εκδότες συνεχίζουν να εκδίδουν «ό,τι λάχει». Ποίηση, συνήθως πληρωμένη, αισθηματικά μυθιστορήματα, απομνημονεύματα τηλεαστέρων, εύπεπτα βιβλία από αυτά που σου λένε πώς να φτιάξεις τη ζωή σου ή πώς να κερδίσεις την αγάπη που σε παράτησε άσπλαχνα. Βιβλία μαγειρικής, πολλά από αυτά γραμμένα στο πόδι. Πανεπιστημιακές σημειώσεις που βαφτίζονται όπως-όπως μελέτες και στη χειρότερη περίπτωση αφορούν μόνο τους φοιτητές του συγκεκριμένου καθηγητή-συγγραφέα. Ή άλλα βιβλία ησσόνων συγγραφέων, Ελλήνων και ξένων, που θα ωφελούσαν ίσως περισσότερο αν δεν εκδίδονταν ποτέ. Γιατί το λες; θα ρωτήσετε δικαίως. Μα διότι αυτά τα βιβλία αφαιρούν κόπο, χρήμα, χαρτί αλλά και χώρο δημοσιότητας από άλλα καλύτερα που χάνονται ανάμεσά τους: γιατροί, δικηγόροι, δημόσιοι υπάλληλοι, πολιτικά πρόσωπα, οι οποίοι έχοντας πάρει σύνταξη διηγούνται ιστορίες από τη ζωή τους ή μυθοπλασίες μιμητικές καλών συγγραφέων. Και επειδή έχουν την κοινωνική δυνατότητα διοργανώνουν σπουδαιοφανείς παρουσιάσεις. Ολη αυτή η συσσώρευση άχρηστων βιβλίων εκτοπίζει τις καλές προσπάθειες λογοτεχνών ή μελετητών που δύσκολα βρίσκουν εκδότη και αν εκδοθούν δύσκολα μπορούν να προωθήσουν το βιβλίο τους.