Τις δύο τελευταίες Κυριακές στο Μουσείο Μπενάκη σημειώθηκε το αδιαχώρητο. Η ανακοίνωση του βιβλιοπωλείου του Μουσείου για μεγάλες προσφορές στα εξαίρετα όσο και σπάνια λευκώματα και μελέτες προσέλκυσε πολύ κόσμο. Η εικόνα που αντίκριζε ο επισκέπτης άρμοζε πολύ σε ευρωπαϊκό περιβάλλον μουσείου: οικογένειες με παιδιά, ζευγάρια, βιβλιόφιλοι, σπουδαστές, ηλικιωμένοι φιλότεχνοι κατέκλυσαν τους ανοιχτούς χώρους κρατώντας στα χέρια τους σακούλες με αγορασμένα βιβλία. Ταυτόχρονα βρήκαν την ευκαιρία να περιηγηθούν τις πολλές και ωραίες εκθέσεις που αυτόν τον καιρό «τρέχουν» στο Μουσείο, να φάνε κάτι πρόχειρο στο εστιατόριο και να συναντηθούν με την παρέα τους.

Μπαίνοντας σε μία-δύο εκθέσεις είδα παρέες να αυτοξεναγούνται συμπληρώνοντας ο ένας τον άλλον σε μια ατμόσφαιρα μεταξύ διασκέδασης και γνώσης. Βέβαια αυτή δεν είναι μια εικόνα συνηθισμένη στην Ελλάδα. Οι Ελληνες θεωρούν τα μουσεία χώρους καταναγκασμού, όπου πηγαίνουν μόνο τα σχολεία. Οι περισσότεροι Αθηναίοι αγνοούν πού βρίσκεται το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο και στο Μουσείο της Ακρόπολης όσοι πήγαν παροτρύνθηκαν κυρίως από τα media. Οι οικογένειες προτιμούν τις Κυριακές να πηγαίνουν τα παιδιά τους στο Mall, να τα αφήνουν να τρέχουν στους διαδρόμους και οι ίδιοι να κάνουν window shopping. Θα μου πείτε, φταίνε οι υπεύθυνοι της Πολιτείας και των μουσείων που δεν φροντίζουν να κάνουν ελκυστικούς τους χώρους. Αλλά υπάρχει και η ατομική ευθύνη.

Γιάννης Ν. Μπασκόζος

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ