Πιερ Ογκίστ Ρενουάρ, Πωλ Σεζάν, Ανρί Ματίς, Εντουάρ Βιγιάρ, Γκυστάβ Κουρμπέ, Εντουάρ Μανέ, Άλφρεντ Σίσλεϋ, Ζωρζ Μπρακ, Ζαν Μετσινγκέρ, Τζέιµς Ένσορ, Τζόρτζιο Μοράντι, Ανρί Φαντέν-Λατούρ, Χουάν Γκρι, Φραντς Κλάιν, Τζόρτζια Ο’ Κήφι, Ρούμπενς Πιλ , Μόρις Λούις και Σαμ Τέιλορ Γουντ. Μερικοί από τους κορυφαίους αμερικάνους και ευρωπαίους ζωγράφους από τον 16ο μέχρι τον 20ο αιώνα φιλοξενούνται στο ΄Ιδρυμα Θεοχαράκη στην έκθεση που με τίτλο «Νεκρή Φύση, Αριστουργήματα από το Μουσείο Καλών Τεχνών της Βοστώνης. Παράδοση και Καινοτομία», εγκαινιάζεται την Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου.
Σαρανταοκτώ νεκρές φύσεις συνθέτουν μια πολυπρόσωπη και πολυφωνική συλλογή διαφορετικών ζωγραφικών τάσεων που ουσιαστικά συνέβαλαν στην εξέλιξη της ιστορίας της ζωγραφικής. Σύμφωνα με τον διευθυντή εικαστικού προγράμματος του Ιδρύματος Θεοχαράκη, Τάκη Μαυρωτά, «ένας από τους αντιπροσωπευτικότερους πίνακες της συλλογής του Μουσείου Καλών Τεχνών της Βοστώνης, είναι η νεκρή φύση του Πωλ Σεζάν «Φρούτα και μια κανάτα σε τραπέζι» (περ. 1890-94, λάδι σε καμβά) που μας φέρνει αντιμέτωπους με τον μεγάλο αυτό καινοτόμο της τέχνης. Αυτή η νεκρή φύση γίνεται η αφορμή για να υπογραμμίσω την αγάπη και τον θαυμασμό του Πωλ Γκωγκέν για τον Σεζάν, από τον οποίο αγόραζε σημαντικά έργα φυλάσσοντάς τα έως τα τελευταία χρόνια της ζωής του, όπως την πολυσυζητημένη «Νεκρή φύση με φρούτα» (1979-1880), που σήμερα ανήκει στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Νέας Υόρκης. Αυτή η νεκρή φύση στάθηκε αφορμή για τη ζωγραφική δημιουργία όχι μόνο του περίφημου πίνακα «Προσωπογραφία γυναίκας με νεκρή φύση» (λάδι σε πανί), αλλά και της πολυσυζητημένης «Νεκρής φύσης με μαχαίρι», (1901, λάδι σε πανί), έργα που αποτίουν φόρο τιμής στην αξεπέραστη ζωγραφική τελείωση της νεκρής φύσης του Σεζάν.»
