«Μη με λέτε καλλιτέχνη!» φωνάζει ο Ζακ Οντιάρ. «Είναι λέξη πολύ δύσκολη και δεν μπορώ να την ορίσω. Γι’ αυτό και προτιμώ τον όρο «δημιουργός», λέξη πιο απτή και συγκεκριμένη. Ο δημιουργός κατασκευάζει κάτι, ο καλλιτέχνης τι ακριβώς κάνει;». Μαζί με τον συγγραφέα Κρεγκ Φέργκιουσον καθόμαστε σε ένα δωμάτιο του ξενοδοχείου «Carlton» στις Κάννες λίγες ημέρες μετά την παγκόσμια πρώτη της τελευταίας ταινίας του Οντιάρ «Σώμα με σώμα» τον περασμένο Μάιο. Εκεί η υπέροχη Μαριόν Κοτιγιάρ υποδύεται την εκπαιδεύτρια φαλαινών που χάνει τα πόδια της έπειτα από ένα ατύχημα αλλά βρίσκει ξανά την επιθυμία για ζωή μετά τη γνωριμία της με έναν μοναχικό πυγμάχο των πεζοδρομίων (Ματίας Σένερτς), ο οποίος κυκλοφορεί στη Γαλλική Ριβιέρα μαζί με τον ανήλικο γιο του.
Οσο και αν ο όρος «καλλιτέχνης» δεν αρέσει στον Οντιάρ, το «Σώμα με σώμα» είναι καλλιτεχνική ταινία. Του επισημαίνω ότι στη συνέντευξη Τύπου την προηγουμένη είχε αναφερθεί στον κινηματογράφο χρησιμοποιώντας τη φράση «είδος τέχνης». «Εχετε δίκιο» απαντά αμέσως. «Τι να κάνω, είμαι γεμάτος αντιφάσεις! Οταν όμως ακούω να με λένε ποιητή… τι να πω; Δεν είμαι ποιητής. Ο Ρεμπό και ο Βερλέν ήταν ποιητές, εγώ όχι».
Για το «Σώμα με σώμα» ο Οντιάρ και ο Φέργκιουσον χρησιμοποίησαν πολλές διάσπαρτες ιδέες από τη συλλογή διηγημάτων του δεύτερου. «Με ενδιέφερε να πω μια ερωτική ιστορία σε μια κατάσταση κρίσης» λέει ο Ζακ Οντιάρ, του οποίου η προηγούμενη ταινία, «Ο προφήτης», άρεσε πολύ στην Ελλάδα. «Κρίση σε όλα τα επίπεδα, όχι μόνο την οικονομική. Ανθρωποι που τρώνε από τα σκουπίδια, άνθρωποι που έχουν χάσει τα πόδια τους, παιδιά που μεγαλώνουν χωρίς οικογένεια. Στο μυθιστόρημα «Σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν» του Οράτιου Μακ Κόι, που αναφέρεται στην περίοδο της μεγάλης κρίσης του ’29, οι άνθρωποι έπρεπε να χορέψουν μέχρι τελικής πτώσεως για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Σήμερα θα πρέπει να παλέψουν μέχρι τελικής πτώσεως στον δρόμο. Εξακολουθούν όμως να σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν, έτσι δεν είναι; Σε μια κρίση το μόνο όπλο του ανθρώπου είναι η φυσική του δύναμη. Σε μια κρίση το ένστικτο και πάλι κυριαρχεί».
Για τον Ζακ Οντιάρ ο κινηματογράφος είναι μια πολύ δημοκρατική τέχνη αλλά εξακολουθεί να παραμένει μια βιομηχανία. Ενας κριτικός κινηματογράφου που εκτιμά πολύ του είχε πει κάποτε ότι υπάρχουν δύο πόρτες από τις οποίες μπορείς να περάσεις για να μπεις στον κόσμο του κινηματογράφου: μια μεγάλη και ποπ και μια μικρή, πιο ποιοτική. «Το ιδανικότερο είναι να μπεις λίγο και από τις δύο. Πρέπει να σκέφτεσαι το κοινό όταν γράφεις, όχι μόνο τον εαυτό σου. Για εμένα, φέρ’ ειπείν, όταν αποφασίζεις να κλείσεις μια τραγική ταινία με μια τραγωδία, πάσχεις από έλλειψη φαντασίας».

πότε & πού:
Η ταινία «Σώμα με σώμα» προβάλλεται στις αίθουσες από τις 29 Νοεμβρίου σε διανομή Seven Films.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ