Είναι γραφτό οι «ζωντανές» εμφανίσεις των Led Zeppelin στη χώρα μας να σχετίζονται απολύτως με… κινηματογραφικές προβολές σε σκοτεινές αίθουσες. Ετσι συνέβαινε επί χρόνια με το κλασικό λάιβ άλμπουμ τους «The Song Remains the Same», το οποίο κάθε ροκ γενιά «βίωνε» σε κάποιον κινηματογράφο β’ προβολής.
Το ίδιο θα συμβεί και τώρα, μερικές δεκαετίες μετά, με το πολυαναμενόμενο «Celebration Day» του βρετανικού συγκροτήματος. Αυτή τη φορά όμως υπάρχουν δύο σημαντικές διαφορές: πρώτον, δεν μιλάμε για μια οποιαδήποτε αίθουσα, αφού η προβολή του θα γίνει στις 16 Νοεμβρίου στην Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη του Μεγάρου Μουσικής. Δεύτερον, δεν θα είμαστε… μόνοι μας, καθώς το ίδιο έχει συμβεί σε όλες τις μεγάλες πόλεις του κόσμου.
Πρόκειται για τη μοναδική συναυλία που έδωσε το συγκρότημα μετά τη διάλυσή του, την οποία παρακολούθησαν 18.000 θεατές στην περίφημη Ο2 αρένα του Λονδίνου στις 10 Δεκεμβρίου 2007. Το φιλμ έχει ήδη παρουσιαστεί στο Μανχάταν (Ziegfried Theater), στο Λονδίνο (Hammersmith Apollo), στο Βερολίνο και στο Τόκιο, ενώ αναμένεται να προβληθεί σε 1.500 αίθουσες, σε 40 χώρες. Η συγκεκριμένη συναυλία είχε καταγράψει μάλιστα ένα μοναδικό ρεκόρ: περίπου 20 εκατομμύρια άνθρωποι από όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης θέλησαν τότε να βρεθούν στο O2. Φυσικά, κάτι τέτοιο θα ήταν ανέφικτο, ακόμη και αν οι Led Zeppelin έπαιζαν κάθε βράδυ επί ενάμιση χρόνο…
«Οφειλές» και παράπονα
Ως την ύστατη στιγμή ο τραγουδιστής του συγκροτήματος Ρόμπερτ Πλαντ στις συνεντεύξεις που έδινε σχετικά με την επανασύνδεση του γκρουπ επέμενε ότι μια τέτοια συναυλία δεν ήταν μέσα στα σχέδια ειδικά εκείνου, του πιο επιτυχημένου μετά τη διάλυση του ροκ κουαρτέτου το 1980, μετά τον θάνατο του ντράμερ Τζον Μπόναμ από αναρρόφηση στον ύπνο του, έπειτα από μία βραδιά βαριάς κατανάλωσης αλκοόλ.
Τελικά αναθεώρησαν επειδή, όπως χαρακτηριστικά είχαν δηλώσει στη συνέντευξη Τύπου που είχε προηγηθεί της συναυλίας τους, «οφείλαμε τόσο σε εμάς όσο και στο κοινό μια μεγάλη τελευταία συναυλία». Η συναυλία ήταν επίσης ένας φόρος τιμής στον Αχμέτ Ερτεγκάν, δημιουργό της δισκογραφικής εταιρείας Atlantic Records, τον άνθρωπο που ανακάλυψε το συγκρότημα από τα πρώτα βήματά του, στα τέλη της δεκαετίας του 1960.
Από τη διάλυσή τους και μετά οι εναπομείναντες Led Zeppelin έχουν πραγματοποιήσει όλες κι όλες τρεις εμφανίσεις μαζί.
Η πρώτη έγινε το 1985 με αφορμή το Live Aid, όπου τη θέση του ντράμερ κατέλαβαν ο Φιλ Κόλινς και ο Τόνι Τόμσον των Chic. Δεν άρεσε όμως καθόλου στους Ρόμπερτ Πλαντ, Τζίμι Πέιτζ και Τζον Πολ Τζόουνς. Η δεύτερη έγινε με αφορμή τη θεματική σειρά του MTV «Unplugged Series», χωρίς όμως τον μπασίστα Τζόουνς, και αποτυπώθηκε στο λάιβ άλμπουμ και dvd «No Quarter».
Οι Πλαντ και Πέιτζ συναντήθηκαν τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1998, για το άλμπουμ «Walking into Clarksdale», ενώ η τρίτη συνάντηση των τριών έγινε το 1995 με αφορμή την ένταξη των Led Zeppelin στο Rock and Roll Hall of Fame. Μάλιστα ο Τζον Πολ Τζόουνς είχε κάνει τότε ένα πικρό σχόλιο σχετικά με την απουσία του την αμέσως προηγούμενη φορά. «Ευχαριστώ, φίλοι μου, που τελικά θυμηθήκατε τον αριθμό του τηλεφώνου μου» είχε πει. Σε αυτήν, την τέταρτη και πιθανότατα τελευταία φορά, στη θέση του ντράμερ κάθησε ο γιος του Μπόναμ, Τζέισον.
Η προβολή του «Celebration Day» θα γίνει τρεις ημέρες πριν από την επίσημη κυκλοφορία του, είτε σε dvd είτε σε cd και βινύλιο, είτε ακόμη και σε συνδυασμό των παραπάνω φορμά. Περιέχει συνολικά 16 τραγούδια και, για να μην το πολυπαιδεύουμε, σχεδόν όλα όσα θα ήθελε να ακούσει κάποιος σε μια συναυλία των Led Zeppelin –με τον Πέιτζ να ακούγεται πάντα το ίδιο εξαιρετικός στην κιθάρα και τον Πλαντ, αν και χωρίς τις χαρακτηριστικές ψηλές νότες του παρελθόντος, πιο ουσιαστικό και εκφραστικό από ποτέ. Οσο για την κινηματογράφηση, ο σκηνοθέτης Ντικ Καράδερς δεν κατέφυγε σε τεχνολογικά κόλπα. Απλώς, μαζί με το πολυπληθές επιτελείο του, κατέγραψε με κάθε λεπτομέρεια την ουσία ενός τέτοιου γεγονότος.

Η κιθάρα του Πέιτζ, οι κορόνες του Πλαντ
Γιατί όλη αυτή η φασαρία για τους Led Zeppelin; Μα επειδή πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα και πιο εμπορικά συγκροτήματα στην ιστορία της μουσικής. Μαζί με τον Ελβις Πρίσλεϊ, του Μπιτλς και τον μεγάλο σταρ της κάντρι Γκαρθ Μπρουκς, αποτελούν τα μοναδικά ονόματα που έχουν ξεπεράσει σε πωλήσεις στις ΗΠΑ τα 100 εκατ. άλμπουμ και παγκοσμίως περί τα 300. Είναι από τα ελάχιστα συγκροτήματα ή καλλιτέχνες που έχουν στο ενεργητικό τους περισσότερα από τέσσερα διαμαντένια άλμπουμ (πωλήσεις μεγαλύτερες των 10 εκατ. αντιτύπων), ενώ έξι από τα εννέα άλμπουμ τους έχουν φθάσει στο Νο 1 των ΗΠΑ.
Η επιρροή τους, δε, υπήρξε τεράστια στα χρόνια που ακολούθησαν τη δημιουργία τους. Αυτό φάνηκε στον ήχο πολλών σπουδαίων συγκροτημάτων –ξεκινώντας από τους Black Sabbath, τους Deep Purple και τους Queen, περνώντας στους Ramones και στους Cult και φθάνοντας στους Nirvana, στους Pearl Jam και στους Soundgarden. Το μυστικό της επιτυχίας των Zeppelin δεν έγκειται φυσικά μόνο στο γεγονός ότι δημιούργησαν τον όρο χαρντ ροκ –που στην πορεία εξελίχθηκε σε χέβι μέταλ -, αλλά στο ότι κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα μουσικό υβρίδιο που συνδύαζε μοναδικά την αγάπη τους για το ροκ-εν-ρολ και τα μπλουζ με τον μυστικισμό της αγγλικής φολκ, την κέλτικη παράδοση και τον Μπαχ, τη ρέγκε, την ποπ, τη σόουλ, το φανκ, ακόμη και την αραβική και ινδική μουσική.
Η μουσική τους ήταν ένα δυνατό κοκτέιλ που σε συνδυασμό με τους «μυθικούς» πλέον στίχους και τη δεξιοτεχνία τεσσάρων υπερμουσικών έθεσε σε μια διαφορετική τροχιά τη φαντασία εκατομμυρίων φίλων του ροκ, οι οποίοι μιμούνταν κάθε κίνηση του Πέιτζ στην κιθάρα και κάθε τίναγμα των μαλλιών του Πλαντ την ώρα που έβγαζε τις περιβόητες κορόνες του σε τραγούδια-ύμνους, όπως τα «Black Dog», «Stairway to Heaven», «Whole Lotta Love», «Kashmir» και «Dazed and Confused».

πότε & πού:
Η προβολή του «Celebration Day» των Led Zeppelin θα γίνει την Παρασκευή 16 Νοεμβρίου στις 9 μ.μ. στην Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Εισιτήρια: 15 ευρώ (γενική είσοδος), 10 ευρώ (φοιτητικά). Πληροφορίες στο τηλ. 210 7282.333, www.megaron.gr

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ