Η ιστορία του Κώστα Σαραντίδη είναι κομμένη και ραμμένη για να γίνει ταινία μυθοπλασίας. Προς το παρόν έχει γίνει ντοκιμαντέρ από τον σκηνοθέτη Γιάννη Τριτσιμπίδα, το οποίο απέσπασε το πρώτο βραβείο μεγάλου μήκους στο τελευταίο φεστιβάλ ντοκιμαντέρ της Χαλκίδας που πραγματοποιήθηκε τον τρέχοντα μήνα.

Για να δούμε. Το 1943, σε ηλικία 17 ετών, ο Θεσσαλονικιός Σαραντίδης συνελήφθη από τους Γερμανούς και στάλθηκε πεζός στη Γερμανία για αναγκαστική εργασία. Καθ’ οδόν, έχοντας βοηθήσει μια γερμανική φάλαγγα, κατάφερε να βρεθεί στη Βιέννη όπου επί έναν ολόκληρο χρόνο μπόρεσε να επιβιώσει παριστάνοντας τον Γερμανό μέσα σε σταθμούς και τρένα. Μπρος πίσω. Ο πόλεμος τελείωσε και ο κ. Σαραντίδης κατέφυγε στην Ιταλία.
Και από εκεί μπήκε στο σώμα της γαλλικής Λεγεώνας των Ξένων στην Αλγερία. Και από εκεί βρέθηκε στην Ασία. Συμμετείχε στον πόλεμο της Ινδοκίνας, ήρθε σε επαφή με τους Βιετμίνχ μεσω μιας κατασκόπου, αυτομόλησε στο Βιετμίνχ, πολέμησε με το Λαϊκό Στρατό, έζησε στο Βιετνάμ για 20 χρόνια ώσπου κάποια στιγμή επέστρεψε στην Ελλάδα με ένα δεύτερο όνομα, το Νγκουιέν Βαν Λαπ.
Η ιστορία του Σαραντίδη (στη φωτογραφία αριστερά, ο ίδιος σήμερα) υπήρξε ο κορμός του διάρκειας 88′ ντοκιμαντέρ «Bιέτ Κώστας, Υπηκοότης: Ακαθόριστος» του Γ. Τριτσιμπίδα. Εμπλουτίζοντας με πλούσιο αρχειακό υλικό το ντοκιμαντέρ, ο σκηνοθέτης ανάπλασε τα ταραγμένα χρόνια ενός Ελληνα που χωρίς καλά -καλά να το επιδιώξει έγινε …θρύλος στο Βιετνάμ, μια χώρα που σε ό,τι αφορά την απόσταση, τον τρόπο ζωής και τον πολιτισμό της, ουδεμία σχέση έχει με την δική μας.
Ο Κώστας Σαραντίδης αποτελεί οπωσδήποτε μια εξαιρετική εικόνα του Έλληνα στην μακρινή αυτή χώρα με την οποία η Ελλάδα την τελευταία πενταετία προσπαθεί να αναπτύξει σχέσεις οικονομικές και πολιτικές. Όταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Κάρολος Παπούλιας πραγματοποίησε επίσημη επίσκεψη στο Βιετνάμ, συνοδευόταν από τον Κ.Σαραντίδη.
Γεννημένος στην Αθήνα, ο Γ. Τριτσιμπίδας σπούδασε Νομικά στην Αθήνα και κινηματογράφο στο Παρίσι (Ecole Pratique des Hautes Etudes, Centre documentaire – Laboratoire audiovisuel και στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού). Εχει δουλέψει πολύ στη γαλλική τηλεόραση ως βοηθός (1971-1975) και στο γαλλικό ραδιόφωνο (France Culture – Atelier de creation radiophonique) και για πολλά χρόνια έχει διδάξει στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού 8 – Vincennes και Saint Denis, Τμήμα Κινηματογραφικών και Οπτικοακουστικών Σπουδών.