«Θέλω να σπρώχνω τον εαυτό μου όσο το δυνατόν περισσότερο, ακόμα και σε σημεία απαγορευτικά, ριψοκίνδυνα. Θέλω να δίνομαι σε ρόλους απρόβλεπτους, ή επικίνδυνους. Ειδάλλως, αναρωτιέμαι τι νόημα θα είχε η δουλειά μου και ποιος ο λόγος να την συνεχίζω στην ηλικία που είμαι; Το να αποτύχω δεν με πειράζει καθόλου, αυτό που θα με πείραζε είναι να μην προσπαθήσω να κάνω αυτό που πραγματικά θέλω»
Τάδε έφη Νικόλ Κίντμαν. Κομψά ντυμένη με ένα καλοκαιρινό πορτοκαλί φόρεμα, η αυστραλέζα ηθοποιός εμφανίστηκε το μεσημέρι της Πέμπτης 24 Μαΐου στο Palais De Festval., προκειμένου να μιλήσει στο πλαίσιο της συνέντευξης Τύπου για την ταινία του Λι Ντάνιελς «The paperboy» όπου πρωταγωνιστεί δίπλα στον Μάθιου Μακ Κόναχι, στον Τζον Κιούζακ, στην Μέισι Γκρέι και στον Ζακ Εφρον.
Στο «Paperboy», το οποίο αφορά την ιστορία μιας δημοσιογραφικής/αστυνομικής έρευνας που εκτυλίσσεται στους βάλτους της Φλόριδας στα 1969, η Κίντμαν για μια φορά ακόμη προκαλεί έκπληξη με το θάρρος και την τόλμη στην επιλογή του ρόλου της. Υποδύεται ένα πανσεξουαλικό θηλυκό που καλείται να βγάλει πέρα δύσκολες σκηνές και να τσαλακώσει την εικόνα της περισσότερο ίσως απ’ όσο είχε κάνει στο «Dogville» του Λαρς Φον Τρίερ.
Στο «Paperboy», η Ν. Κίντμαν είναι ένα πανσεξουαλικό θηλυκό
Η σκηνή του αυνανισμού μπροστά σε έναν θανατοποινίτη (Τζον Κιούζακ) βγάζει ερωτισμό χωρίς να υπάρχει καν σωματική επαφή, ενώ αργότερα τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα με άγριες σκηνές σεξ σε παράξενα σημεία και σε όλες τις στάσεις. «Δεν είχα αντίρρηση στο οτιδήποτε μου ζητήθηκε» είπε η Κίντμαν, η οποία, ωστόσο, ούτε τις καθημερινές σκηνές της παρακολουθούσε στο μόνιτορ, ούτε και της αρέσει να βλέπει τις ταινίες της γενικότερα (δήλωσε ότι δεν έχει δει ακόμη το «Paperboy»).
«Το μυστικό στη δουλειά που κάνω, έτσι όπως τουλάχιστον το βλέπω εγώ, είναι η τυφλή εμπιστοσύνη απέναντι στον σκηνοθέτη» είπε χαρακτηριστικά η Κίντμαν, η οποία έχοντας ήδη δει την προηγούμενη ταινία του Λι Ντάνιελς, το υποψήφιο για αρκετά Οσκαρ πολύ σκληρό «Precious», ήξερε ότι μια συνεργασία του θα είχε θετικά αποτελέσματα.
Το «Paperboy» που στηρίζεται σε ένα μυθιστόρημα του Πίτερ Ντέξτερ, επρόκειτο να γυριστεί από τον Πέδρο Αλμοδόβαρ στην πρώτη αμερικανική ταινία του. Το σχέδιο όμως, όπως είπε ο Ντάνιελς, δεν προχώρησε και έτσι εκείνος, που είχε αγαπήσει το μυθιστόρημα ανέλαβε τη σκηνοθεσία του.
Η «βαριά» και αρκετά δυσάρεστη στην παρακολούθησή της αυτή ταινία (ας μην ξεχνάμε ότι ο Λι Ντάνιελς είναι ο σκηνοθέτης του «Precious»), θίγει πάρα πολλά θέματα, από τον ρατσισμό και τη μισαλλοδοξία στην Αμερική της δεκαετίας του 1960, ως την κρυφή ομοφυλοφιλία και τη σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης. Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό ότι όλοι οι ήρωες αυτής της ιστορίας κρύβουν κάτι σκοτεινό που σε μερικές περιπτώσεις τους οδηγεί στην τραγωδία.
