Θωμαή Απέργη: Η σόουλ ευδοκιμεί στην Τήνο

Στο ανεμοδαρμένο νησί των Κυκλάδων, την Τήνο. Μοναχοκόρη των αγαπημένων μου γονιών, μπορώ να πω ότι μεγάλωσα με πολλή αγάπη, επικοινωνία και σε ορισμένες περιπτώσεις υπερπροστασία. Τα παιδικά μου χρόνια ήταν ανέμελα και τυπικά για ένα κορίτσι από ένα μικρό νησί, η επαφή μου με τη φύση πολύ δυνατή. Μεγαλώνοντας τα ενδιαφέροντά μου περιορίζονταν στο διάβασμα, στο μπάσκετ και στη μουσική. Θυμάμαι ότι ήμουν ένα πολύ ήσυχο παιδί που δεν δημιουργούσε προβλήματα, χωρίς όμως να στερούμαι δυναμικότητας. Εμεινα στο νησί ως τα 18 μου χρόνια και στην πορεία ξεκίνησα σπουδές Φιλολογίας στην Πάτρα.

Πολλά πράγματα. Αλλα αφορούν την κατάσταση που βιώνει κάθε σπίτι στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή, άλλα αφορούν προβλήματα του κόσμου και άλλα το δικό μου μέλλον. Ποτέ δεν μπορείς να σταματήσεις να ονειρεύεσαι μικρά ή μεγάλα πράγματα. Ως άνθρωπος έχω μάθει να δίνω σημασία στα μικρά πράγματα και με τη σειρά μου κάνω μεγάλα όνειρα. Εχω καταλάβει όμως ότι τα μικρά σταθερά βήματα έχουν ασφαλέστερο και ουσιωδέστερο αποτέλεσμα.

Τα πάντα με τους ανθρώπους που αγαπώ. Ούσα πολύ συναισθηματική, μοιράζομαι κυρίως συναισθήματα με αυτούς που είναι δίπλα μου. Και τι καλύτερο από το να μοιράζεσαι συναισθήματα μέσω της μουσικής! Οσο για τα υλικά αγαθά, προσπαθώ όσο μπορώ να δίνω ό,τι θεωρώ πως κάποιος έχει ανάγκη, είτε είναι δικός μου άνθρωπος είτε όχι.

Από μικρά πράγματα ως ανθρώπους, μουσικές και χορούς. Τα πάντα με ένταση και αλήθεια! Συνήθως, όταν μου συμβαίνει κάτι τέτοιο, πέφτω με τα μούτρα ώσπου να το εξαντλήσω. Αλλες φορές το εξαντλώ, άλλες όχι.

Για το μέλλον της χώρας μας, του κόσμου, της φύσης και φυσικά για το δικό μου. Αγωνιώ για το αν θα καταφέρουμε να βγούμε από αυτή την κοινωνικοοικονομική κρίση. Σε προσωπικό επίπεδο, αγωνιώ για το αν θα αγαπήσει το ελληνικό κοινό τη μουσική μου και αν θα έχω διάρκεια στον χώρο και στο είδος της μουσικής που έχω επιλέξει.

Να μην αναγκάζονται τα παιδιά της ηλικίας μου να μεταναστεύουν σε άλλες χώρες προκειμένου να βρουν αντίκρισμα στις σπουδές τους. Ελπίζω οι Ελληνες να γίνουμε λίγο πιο ανοιχτόμυαλοι σε όλους τους τομείς – η μουσική είναι ένας από αυτούς.

Τους «δήθεν». Το να βλέπω ανθρώπους να βαυκαλίζονται εγκλωβισμένοι στο κλουβί της καθημερινότητάς τους, αδιαφορώντας για τον υπόλοιπο κόσμο. Φυσικά δεν αναφέρομαι σε όσους δουλεύουν σκληρά, αλλά σε εκείνους που είναι κολλημένοι στις καφετέριες και στα κλαμπ.

Με πάθος και πάντα από την καρδιά μου. Επιλέγω τραγούδια με νόημα, που μιλάνε μέσα μου. Επιβεβαιώνω τον κανόνα ότι, αν δεν μου αρέσει κάτι, αν δεν το νιώσω, δεν θα είμαι καλή.

Δυστυχώς σε αραιά χρονικά διαστήματα, αλλά όταν συμβαίνει αυτό, είναι πάντα με λεπτομερές πρόγραμμα. Ονειρεύομαι ένα εξωτικό ταξίδι στην Κούβα. Ελπίζω να γίνει σύντομα.

Θυμώνω…

Οταν αθετούν τις υποσχέσεις που μου έχουν δώσει. Ως control freak αρέσκομαι στο να έχω τον έλεγχο του προγράμματός μου και θυμώνω πολύ όταν κάποιος επεμβαίνει.

Το νησί μου και τα παιδικά μου χρόνια, τους πολυαγαπημένους μου γονείς. Φεύγοντας για να σπουδάσω αναγκάστηκα να τους αποχωριστώ και μου λείπουν πάντα πολύ. Αναπολώ τις στιγμές ξενοιασιάς στο πατρικό μου. Τα χρόνια που λείπω μακριά από το σπίτι μου με έχουν κάνει να εκτιμήσω πολλά πράγματα που για κάποιους θεωρούνται δεδομένα. Είναι σκληρό να ζεις μόνος σου, ειδικά αν δεν είσαι ο τυπικός νέος που βγαίνει, διασκεδάζει κ.λπ. Συνάμα, για να μην είμαι αχάριστη, θεωρώ ότι είμαι πολύ τυχερή που μου δόθηκε η δυνατότητα να σπουδάσω, να δοκιμαστώ και τελικά να ωριμάσω αρκετά από τα πρώτα χρόνια της ενήλικης ζωής μου.

Να κερδίσω το ελληνικό κοινό και να προσθέσω πολλές επιτυχίες στην εταιρεία μου, που τόσο με στηρίζει.

Χωρίς να θέλω να φανώ σοβαροφανής και ψεύτικη, θα έλεγα ότι περισσότερο ψυχαγωγούμαι παρά διασκεδάζω. Αυτό γιατί προτιμώ να βγαίνω με φίλους για φαγητό, όπου μπορούμε να μιλάμε και να δοκιμάζουμε νέες γεύσεις, να βλέπω ταινίες χωμένη στον καναπέ μου και να κάνω μικρές εκδρομές σε όμορφα μέρη όταν έχω τη δυνατότητα.

Συχνά, εύκολα και παντού. Δυστυχώς συγκινούμαι πολύ συχνά και με μικρά ερεθίσματα. Μπορεί να με συγκινήσει ένα τραγούδι με αισθαντική ερμηνεία, μια κουβέντα ενός αγαπημένου μου προσώπου ή ακόμη και ένα σκυλάκι στον δρόμο. Παλαιότερα είχα προσπαθήσει να το αποβάλω, αλλά στην πορεία συνειδητοποίησα ότι τα συναισθήματά μας δεν είναι ντροπή. Ντροπή είναι να είναι ψεύτικα, να τα κρύβουμε ή να τα χρησιμοποιούμε με ιδιοτέλεια.