Τις «Ιστορίες του κυρίου Νίκου» ζωντανεύει ο Ακύλλας Καραζήσης

Με τη διάθεση να εξερευνήσει την ανθρωπογεωγραφία του Νικολάου Γαβριήλ Πεντζίκη και να επιστρέψει στα χρόνια των πατεράδων μας, ο Ακύλλας Καραζήσης καταπιάνεται με τα κείμενα και τη γλώσσα του λόγιου πεζογράφου από τη Θεσσαλονίκη και διηγείται τις ιστορίες του. Παρέα με νέους ηθοποιούς αλλά και τρεις ηλικιωμένες κυρίες που θα διαβάσουν τα αποσπάσματα εκείνα που απαιτούν μια πιο βιωμένη φωνή (οι τρεις κυρίες δεν είναι ηθοποιοί και θα εναλλάσσονται κάθε σαββατοκύριακο), θα ζωντανέψουν στη σκηνή του Bios τις «Ιστορίες του κυρίου Νίκου». Μέσα από μια προσπάθεια μεταμόρφωσης και αναζήτησης του χθες, που μοιάζει να είναι σήμερα.

«Σαν σε κινηματογράφο, γι΄αυτό και θα το παρουσιάσουμε στη cinematheque του Bios, η δουλειά μας θα ακολουθήσει τον τρόπο σκέψης του ίδιου του Πεντζίκη, ενός ανθρώπου που ήταν, κατά κάποιον τρόπο, αρχειοθέτης κι έκανε αρχειοθεσία στον κόσμο γύρω του _εντυπώσεις, ιστορία, γεωγραφία», λέει ο Ακύλλας Καραζήσης που είχε την τύχη να τον γνωρίσει από κοντά, όπως και την αδελφή του, την ποιήτρια Ζωή Καρέλλα, γιατί ήταν φίλος του πατέρα του. «Ισως και γι΄αυτό μου θυμίζει ακόμα πιο πολύ τον κόσμο των πατεράδων μας, τον κόσμο μιας Ελλάδας παρούσας, μια Ελλάδας λόγιας αλλά και ζεστής, οικείας…. Είναι και η γλώσσα: «Μια γλώσσα που λειτουργεί παρηγορητικά, μια ιδεολογία όπου το συναίσθημα είναι βίωμα. Κι εμείς το πλησιάζουμε σαν μια εκδρομή στο παρελθόν, που είναι κοντινό μας….».

Βασισμένος στα έργα «Αριχτεκτονική της Σκόρπιας Ζωής», «Το μυθιστόρημα της κυρίας Ερσης» και «Το Αρχείον», ο Ακύλλας Καραζήσης θέλει να αναβιώσει τις δεκαετίες του΄60, του ΄70 και του ΄80 «που δεν αντικαταστάθηκαν από τίποτε», λέει ο ίδιος και εξηγεί ότι στην παράσταση «άλλα κομμάτια θα λέγονται, άλλα θα διαβάζονται ενώ η μεταμόρφωση προκύπτει και μόνον από την προσπάθειά μας να μπούμε στον κόσμο του, να πούμε αυτά τα λόγια… Στην ουσία αναζητούμε την ταυτότητά μας και για μένα αυτό είναι η Ελλάδα….», καταλήγει. Οσο για τη δική του γνωριμία με τον Ν.Γ. Πεντζίκη, αναφέρει; «Τον θυμάμαι σε μια εκδρομή στη Μεταμόρφωση της Χαλκιδικής να κάθεται και να κοιτάζει από ψηλά και από μακριά τη θάλασσα… Εχω μέσα μου την εικόνα ενός κυρίου που κοίταζε τον κόσμο». Κι εμείς μαζί του…