Το 1997, ο νεαρός ποιητής και φοιτητής της Θεατρολογίας Αθήνας Γιώργος Φιλιππίδης (φωτογραφία δεξιά), αυτοκτόνησε επεισοδιακά στο σπίτι του στο Παγκράτι. Ένα χρόνο μετά, οι εκδόσεις Καστανιώτη παρουσιάζουν τα ποιήματά του με τίτλο «Γαλάζια Μηχανή», τα οποία προλογίζουν ο Νάσος Βαγενάς και ο Γιώργος Χειμωνάς με ένα από τα τελευταία του κείμενα πριν τον δικό του θάνατο στην Κολωνία.

Δεκαπέντε χρόνια αργότερα, σε μια χώρα όπου όλα έχουν αλλάξει, οι φίλοι του ποιητή που τον έζησαν από κοντά, οπερατέρ που κάλυψαν τηλεοπτικά το γεγονός, καθηγητές, ψυχίατροι και άλλοι, μιλούν για τη δεκαετία του 1990, το ελληνικό πανεπιστήμιο, τη φοιτητική ζωή και τη νεότητα, τον θάνατο στα είκοσι, το πένθος και την ενηλικίωση, τον Γιώργο Φιλιππίδη, την ποίηση και τη γενιά του.

Όλα αυτά σε ένα από τα επεισόδια της σειράς ντοκιμαντέρ «Παρασκήνιο», που σκηνοθέτησε ο Σύλλας Τζουμέρκας και που είναι προγραμματισμένο για μετάδοση την Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου από την ΕΤ1 στις 22.00.

«Το μεγαλύτερο μέρος των ποιημάτων του Γιώργου Φιλιππίδη που διασώθηκαν και εκδόθηκαν μετά το θάνατό του, γράφτηκαν τη χρονιά που ήμασταν συμφοιτητές στη θεατρολογία Αθήνας» είπε στο Βήμα ο Σ. Τζουμέρκας, ο οποίος καθότι υπήρξε στενός φίλος του ποιητή, γνωρίζει την ποίησή του από τότε, «από τα χειρόγραφα. Είναι ποιήματα που έχουν μια ωμή δύναμη, μέλος και σκληρότητα, επιβάλλουν ένα έντονο αίσθημα επείγοντος και κινδύνου» λέει χαρακτηριστικά ο Τζουμέρκας, μνημονεύοντας την διδάσκουσα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας στο Freie Universitat του Βερολίνου κυρία Αγγέλα Γιώτη: «Οταν τη ρωτάω στο ντοκιμαντέρ ‘τι θεωρεί ότι έχει ύψος στα ποιήματα του Γιώργου Φιλιππίδη», λέει «υπάρχει εδώ ένα αντί – ύψος, ένα αντίστροφο ύψος στη θέα του κενού, του βαράθρου»».
Γεννημένος το 1978 στη Θεσσαλονίκη, ο Σ. Τζουμέρκας αφού σπούδασε θέατρο, σκηνοθεσία κινηματογράφου και υποκριτική, σκηνοθέτησε τις μικρού μήκους «Τα Μάτια που Τρώνε» (επίσημη συμμετοχή Φεστιβάλ Καννών 2001) και «Βροχή».
Πριν από δυο χρόνια, η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, η «Χώρα Προέλευσης», έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στην Εβδομάδα Κριτικής του Φεστιβάλ Βενετίας 2010, μια από τις αρκετές φεστιβαλικές συμμετοχές της (Göteborg, Tallinn Black Nights, Istanbul, Karlovy Vary, New Horizons, κ. α.). Κέρδισε 5 βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας κινηματογράφου και το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη από τις Νύχτες Πρεμιέρας.

Η απόφαση του Τζουμέρκα να δουλέψει ένα Παρασκήνιο για τον Φιλιππίδη περιλαμβάνει μια πράξη ανάγκης για τον ίδιο αλλά και την αναγκαιότητα να μάθει περισσότερα ο κόσμος για τον αυτόχειρα. «Με ενδιέφερε πολύ να ανακινηθούν αναγνωστικά τα ποιήματα του Φιλιππίδη, ενός ποιητή που ανήκει στη δική μου γενιά και του οποίου τις πηγές και τον τρόπο να βλέπει αναγνωρίζω άμεσα, όπως επίσης και τα κείμενα που γράφτηκαν για την ποίηση και το πρόσωπο από τον Γιώργο Χειμωνά και τον Νάσο Βαγενά».

Εκτός από το να καταφέρει να ακουμπήσει ψύχραιμα αλλά και με εμπλοκή δύο θέματα όπως η αυτοκτονία και η εμπειρία των επιζώντων, δηλαδή των ανθρώπων που ανήκαν στον κύκλο ενός αυτόχειρα μετά από αυτήν, τα άλλα θέματα που είχαν για τον Τζουμέρκα σημασία σ’ αυτό το ντοκιμαντέρ ήταν «η δεκαετία του ’90 στην οποία βοήθησε πολύ το φωτογραφικό υλικό του Σπύρου Στάβερη, το πανεπιστήμιο στο οποίο περάσαμε το 1996, και η νεότητα. Η απόφαση ενός μη δρόμου είναι απόφαση και απόφαση τελειωτική και ως τέτοια οφείλουμε να μιλάμε γι’ αυτήν.»
Στο ντοκιμαντέρ συμμετέχουν εκτός άλλων οι ηθοποιοί Χρήστος Πασσαλής, Αμαλία Μουτούση, ο συγγραφέας Νάσος Βαγενάς, η καθηγήτρια Αγγέλα Γιώτη και η σεναριογράφος – ηθοποιός Γιούλα Μπούνταλη. Οι Voltnoi Brege έγραψαν την πρωτότυπη μουσική, η διεύθυνση φωτογραφίας είναι του Παντελή Μαντζανά και το μοντάζ της Γωγώς Μπεμπέλου.