Στην περίπτωση της Μαρίας Κουσουνή … έρωτας είναι η αιτία. Η σχέση της με τον σύζυγό της και η επιθυμία της να δημιουργήσει μαζί του οικογένεια στάθηκε ο λόγος για τον οποίο πριν από λίγα χρόνια αποφάσισε να αφήσει μια εντυπωσιακή καριέρα στο εξωτερικό και να κάνει εκ νέου βάση της τη χώρα μας. Πρώτη χορεύτρια σήμερα του μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, δηλώνει ότι δεν μετανιώνει για την επιλογή της. «Ηταν αποκλειστικά δική μου και μπορώ να σας πω ότι την απόφαση δεν την πήρα γρήγορα. Ημουν πολύ ευτυχισμένη έξω,είχα κάνει ήδη πολλά και σημαντικά πράγματα.Ηρθεόμωςη στιγμή που η πλάστιγγα έγειρε διαφορετικά» εξηγεί.

Η Μαρία Κουσουνή υποστηρίζει ότι «την ενέργεια και τη διάθεση του Ελληνα δύσκολα τις βρίσκεις αλλού». Θεωρεί μάλιστα ότι παρά τις αλλαγές που έχουν επέλθει στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια- λόγω της οικονομικής κρίσης και όχι μόνο- αυτό είναι κάτι το οποίο δεν έχει χαθεί. «Μπορώ αντιθέτως να πω ότι αυτή η δύσκολη κατάσταση που ζούμε σήμερα ενισχύει το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό μας. Μας κάνει να προσπαθούμε να ανακαλύψουμε τη χαρά της ζωής στα απλά και καθημερινά πράγματα,σε αυτά τα οποία για χρόνιαίσως δεν εκτιμούσαμε όπως θα έπρεπε:στην παρέα με φίλους, για παράδειγμα, σε μια παραλία ή σε ένα απλό καφενεδάκι.Μας έχει κάνειεπί- σηςνα επιστρέφουμε στην τέχνη, να αναζητούμε διέξοδο σε αυτήν.

Γι΄ αυτό και βλέπουμε μεγάλη συμμετοχή του κοινού στις παραστάσεις.Γενικότερα,νομίζω πως σιγάσιγά επιστρέφουμε στην απλότητα και αυτό με κάνει να είμαι αισιόδοξη ότιτελικάθα τα καταφέρουμε».

Τα χρόνια που έζησε και εργάστηκε στο εξωτερικό, πάντως, στη φημισμένη Κρατική Οπερα της Βιέννης και στο Μπαλέτο του Αμβούργου υπό τη διεύθυνση του Τζον Νοϊμάγερ, δεν της στέρησαν τη διεισδυτική ματιά ως προς τα καθ΄ ημάς. Σαφώς υπάρχουν πράγματα που την ενοχλούν στην Ελλάδα. «Κάποιες φορέςοι άνθρωποι εδώ μου φαίνονται πολύ εγωκεντρικοί» λέει. «Στο εξωτερικό συναντά κανείς μεγαλύτερη διακριτικότητα.Στην ουρά του σουπερμάρκετ, π.χ.,όπου ο άλλος δεν κοιτάζει πώς θα σου πάρει τη σειρά. Εδώ έχω την εντύ πωση ότι το “εγώ” προχωρεί μπροστά απ΄ όλα».

Σε ό,τι αφορά τη δουλειά της παραδέχεται πως με την επιστροφή της από το εξωτερικό έπαθε «ενός είδους σοκ». Ως προς τι; «Το Μπαλέτο της Λυρικής το βρήκα σε μια περίοδο αλλαγών. Ηταν την εποχή που το είχε αναλάβει η Λιν Σίμουρ, επί διευθύνσεως του Στέφανου Λαζαρίδη. Μου φάνηκε ότι τα πράγματα κινούνταν αρκετά αργά. Γνώριζαβεβαίωςότι στην Ελλάδα οι ρυθμοί είναι διαφορετικοί,αλλάόταν βλέπεις την κατάσταση από κοντά, όταν τη βιώνεις ο ίδιος,είναι αλλιώς.Ομολογώ ότι ταρακουνήθηκα,μου πήρε κάποιο χρόνο για να συνηθίσω».

Η Μαρία Κουσουνή υποστηρίζει ότι ειδικά στις παρούσες συνθήκες η τέχνη αποτελεί κάθε άλλο παρά πολυτέλεια. «Είναι καταφύγιο από τα βάσανα και τη θλίψη της καθημερινότητας και ως εκ τούτου καταλαβαίνεις πόσο σημαντικό είναι το να μπορεί κανείς να τη χαίρεται, να την απολαμβάνει». Αν και πιστεύει ότι στην Ελλάδα τα πράγματα είναι λίγο πίσω, αφού «στο εξωτερικό υπάρχουν βάσεις και δομές που εδώ μας λείπουν, αλλά και αυτά καθαυτά τα δρώμενα είναι περισσότερα», θεωρεί ότι και στη χώρα μας υπάρχει μέλλον στον τομέα αυτόν.

Πρότυπα έχει στη δουλειά της; «Φυσικά» απαντά η χορεύτρια. «Ο Μπαρίσνικοφ και η Μακάροβα υπήρξαν σπουδαία πρότυπα για μένα.Από τις νεότερες γενιέςμια χορεύτρια που με εντυπωσίασε ιδιαιτέρως είναι η Χέδερ Γιούργκενσεν, την οποία γνώρισα στο Μπαλέτο του Αμβούργου».

Πώς αντιμετωπίζει το γεγονός ότι και η ίδια θα μπορούσε να αποτελεί πρότυπο για ένα μικρό παιδί; «Για να είμαι ειλικρινής δεν το έχω σκεφθεί.Δεν ξέρω πώς με βλέπουν οι άλλοι.Ερχονται,βεβαίως,συχνά μικρά παιδάκια στο καμαρίνι μου και είναι πολύ συγκινητικό να βλέπεις το τι σημαίνει για αυτά ο μαγικός κόσμος του θεάματος.Λαμβάνω αγάπη και θαυμασμό και δεν κρύβω ότι είναι ωραίο να το αισθάνεται κανείς».

Εξω από τη δουλειά, τι την ευχαριστεί; «Μου αρέσει να βλέπω φίλους που δεν προέρχονται από τον κόσμο του χορού, να διαβάζω, να ακούω μουσική…Ακούω τα πάντα, ανάλογα με τη διάθεσή μου. Μου αρέσει πολύ η τζαζ, αλλά λόγω και της δουλειάς μου αγαπώ πολύ και την κλασική μουσική, με ηρεμεί. Μου αρέσειεπίσηςνα μένω στο σπίτι και να απολαμβάνω τον προσωπικό μου χώρο».

«Νέα σελίδα» για τη λυρική

Οταν η Μαρία Κουσουνή πληροφορήθηκε ότι από την καλλιτεχνική περίοδο 2011-2012 τη θέση του διευθυντή Μπαλέτου της ΕΛΣ αναλαμβάνει ο διάσημος ιταλός χορογράφος Ρενάτο Τσανέλα, δεν πίστευε στα αφτιά της.Για την ίδια ο 50χρονος Τσανέλα υπήρξε ο άνθρωπος που της άνοιξε την πόρτα της διεθνούς καριέρας. «Ολοκληρώνοντας τις σπουδές μου εδώ έλαβα μέρος στον Διεθνή Διαγωνισμό Χορού του Παρισιού το 1999»εξηγεί.«Μέλος της κριτικής επιτροπής ήταν και ο Ρενάτο Τσανέλα,ο οποίος με είδε και μου πρότεινε συμβόλαιο με το Μπαλέτο της Κρατικής Οπερας της Βιέννης όπου ήταν τότε διευθυντής.Εμεινα εκεί πέντε χρόνια,ως το 2004,οπότε και συνέχισα στο Μπαλέτο του Αμβούργου,όπου είχα επίσης την ευκαιρία να κάνω σημαντικά πράγματα».

Γνωρίζοντάς τον καλά η ίδια,αφού έκτοτε συνεργάστηκαν αρκετές φορές, τι προσδοκά από τον νέο διευθυντή του συγκροτήματος; «Τίποτε λιγότερο από αυτά που ξέρω ότι θα δώσει.Αγάπη και πάθος τόσο γι΄ αυτό που κάνει όσο και για τους χορευτές.Ξέρω ότι θα στηρίξει την ομάδα με όλες του τις δυνάμεις και τις δυνατότητες.Είμαι αισιόδοξη και ανυπόμονη για τη νέα σεζόν».

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ