Eίναι τόσο γοητευτική η κινηματογράφηση και τόσο ενδιαφέροντα τα όσα λέγονται στην τελευταία ταινία του Ζαν Λικ Γκοντάρ, που σχεδόν δεν έχει σημασία ότι το «Film Socialisme» (επιτέλους παίζεται στην Ελλάδα μετά την πρεμιέρα του στις Κάνες πέρσι!), στην πραγματικότητα είναι μια συρραφή αταξινόμητων ιδεών και εικόνων, που μπορεί να σε ζαλίσει αλλά χωρίς ποτέ να σε κουράσει.

Ενας χείμαρρος από στατικές εικόνες, τίτλους, σοφιστίες και παράξενα χρώματα διατρέχουν την Ιστορία του 20ού αιώνα πάνω σε ένα κρουαζιερόπλοιο. Θα βρούμε πρόσωπα όπως ο Αλέν Μπαντιού,η Πάτι Σμιθ. Το πλοίο πιάνει σε σταθμούς στην Αίγυπτο, τη Νάπολη, την Παλαιστίνη, την Οδησσό, την Βαρκελώνη. Ακούμε για τους Εβραίους που ανακάλυψαν το Χόλιγουντ, βλέπουμε εικόνες αρχείου από βομβαρδιστικά αεροπλάνα της Λουφτβάβε. Και βεβαίως δεν λείπει και η Ελλάδα η οποία αναγράφεται ως Hell As ,δηλαδή Κόλαση Όπως (θυμίζουμε ότι παραλίγο να πραγματοποιηθούν γυρίσματα και στην χώρα μας που τελικά δεν έγιναν). Μάλιστα στους αρχικούς τίτλους της ταινίας ,εκεί όπου συνήθως διαβάζουμε τα ονόματα των ηθοποιών βλέπουμε γραμμένο στα ελληνικά Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ

ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ και ALEXANDER THE GREAT!

Εικόνες τραβηγμένες από κάμερες ασφαλείας, καρέ που «κολλούν» επίτηδες, υπότιτλοι όπως «Ο πόλεμος είναι πόλεμος, το έγκλημα έγκλημα». Σε πολλά σημεία ο ήχος κόβεται λες και η ταινία έχει πρόβλημα. Ενίοτε πετιέται και η λέξη Σοσιαλισμός γραμμένη στο φιλμ. Η Ευρώπη ταλαιπωρημένη από την αμερικανική κυριαρχία, φοροδιαφυγή, μια κοπέλα διαβάζει Μπαλζάκ στο βενζινάδικο, γάιδαροι και κατσίκες επίσης εμφανίζονται. Ο Γκοντάρ έφτιαξε ένα φιλμ χαοτικό αλλά στιβαρό, μια εμπειρία με τα όλα της, ένα σταυρόλεξο που συναρπάζει, από αυτά που μόνον ο Γκοντάρ ξέρει να γυρίζει μένοντας πιστός στις ιδιόρρυθμες αρχές του…
Βαθμολογία: 3

Στο φεστιβάλ των Κανών του 2010, ο Ζαν Λικ Γκοντάρ απουσίαζε και ο λόγος ήταν η Ελλάδα. Διαβάστε το σχετικό κείμενο:

Παιδομάζωμα στο Ηνωμένο βασίλειο

Το μήλο, καθώς λένε, κάτω από την μηλιά θα πέσει. Τζιμ Λόουτς, γιός του Κεν Λόουτς. Πρώτη ταινία, «Πορτοκάλια στον ήλιο» («Oranges and sunshine», Αγγλία, 2010). Ο μικρός (τι μικρός δηλαδή, ο Τζιμ είναι 42) ακολουθεί τα βήματα του μπαμπά. Κοινωνικός κινηματογράφος με τα όλα του, μέσα από μια ιστορία που σε αγκαλιάζει και σε συνεπαίρνει.

Η Εμιλι Γουότσον (του «Δαμάζοντας τα κύματα») κρατά τον βασικό ρόλο της Μάργκαρετ Χάμφρεϊς, κοινωνικής λειτουργού από το Νότιγχαμ, η οποία εντελώς τυχαία βρέθηκε αντιμέτωπη με ένα τεράστιο, άγνωστο σκάνδαλο: της απέλασης περί των 130.000 παιδιών από την Βρετανία προς την Αυστραλία στις δεκαετίες του 1950 και του 1960. Τα παιδιά ,που έχουν πλέον μεγαλώσει, δεν γνώρισαν ποτέ τους δικούς τους που για διάφορους λόγους ,οικονομικούς ως επί το πλείστον τα παρέδωσαν στην κοινωνική πρόνοια της Βρετανίας, η οποία με την σειρά του τα …προώθησε στην Αυστραλία.

Η ιστορία τους θα γίνει και δική της ιστορία, καθώς η Χάμφρεϊς θα πέσει με τα μούτρα στην δουλειά και θα προσπαθήσει να ανακαλύψει τα ίχνη των γονέων τους. Ο Λόουτς σκηνοθετεί λιτά ,ουσιαστικά και χωρίς ιδιαίτερες φιοριτούρες. Τον απασχολούν κυρίως ερωτήματα ταυτότητας _ «ποιος είμαι;», «ποιος με έφερε εδώ;» _ παρά το ίδιο το σκάνδαλο που βεβαίως είναι από μόνο του αποκαλυπτικό, οι οργανωμένες απελάσεις αλλά και οι τραγικές συνέπειές τους. Ποιος ας πούμε ήταν ο ρόλος της καθολικής εκκλησίας στην Αυστραλία; Τα παιδιά ήταν ένα τίποτε και κλήθηκαν να επιβιώσουν μέσα στην βία και την κακοποίηση. Αν και κάπως καθυστερημένο το κινηματογραφικό ντεμπούτο του Τζιμ Λόουτς, σίγουρα είναι πολλά υποσχόμενο. Κάποια στιγμή θα πρέπει να περιμένουμε μια μεγάλη δημιουργία του.
Βαθμολογία: 3

Εκρηκτική προσωπικότητα

Το βιογραφικό φιλμ «Sagan» (Γαλλία, 2008) καλύπτει τα σημαντικότερα σημεία από την ιστορία της γαλλίδας συγγραφέως Φρανσουάζ Σαγκάν (1935 – 2004) που υπήρξε μοναδική περίπτωση γυναίκας sui generis και ενέπνευσε τα μέγιστα με την εκρηκτική , «δεν μασάω» συμπεριφορά της. Κοντά στις δυο ώρες, το φιλμ της Ντιάν Κουρίς νομίζεις ότι ξεφυλλίζει άλμπουμ φωτογραφιών μισού αιώνα ζωής. Από την πρώτη επαφή της Σαγκάν με την επιτυχία ,όταν έγραψε το «Bonjour Tristesse» στα τέλη της δεκατίας του 1950, μέχρι την κακή σχέση με τον γιο της (Αλέξις Μισαίκ), το σεξ (και με τα δυο φύλα) ,τα ναρκωτικά και τον τζόγο (η βίλα της στο Μονφλέρ αποκτήθηκε πάνω στο τραπέζι της ρουλέτας όπου έπαιξε ότι είχε και δεν είχε. Σε γενικές γραμμές ένα φιλμ που αν και όχι υψηλών καλλιτεχνικών προσδοκιών σου δίνει μια γενική εικόνα για το πρόσωπο που βρίσκεται σε πρώτο πλάνο και που εδώ υποδύεται η Σιλβί Τεστούντ.
Βαθμολογία: 2
ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΕΙΣ

Ληστεία με στιλ

Κάποτε οι ληστείες γίνονταν με στιλ_ στον κινηματογράφο σίγουρα. Θυμάστε την «Υπόθεση Τόμας Κράουν»; Το «Κυνήγι του κλέφτη»; Τη «Ληστεία α- λά ιταλικά»; Ε, το «Πώς να κλέψετε 1.000.000 δολάρια» («How to steal a million», ΗΠΑ, 1966) ανήκει στην ίδια «συνομοταξία». Μια ρομαντική κομεντί περασμένων μεγαλείων (δεκαετία του ΄60), ανάλαφρη σαν το μαλλί της γριάς και δροσερή σαν γρανίτα. Ο Πίτερ Ο’ Τούλ μια τέλεια επιλογή στον ρόλο του κομψού κλέφτη της υψηλής κοινωνίας (που κρύβει κάτι σκοτεινό) και η σικάτη Οντρεϊ Χέπμπορν, κόρη του πάμπλουτου αλλά κομπιναδόρου εκατομμυριούχου (Χιού Γκρίφιθ). Γυρισμένο από τον Γουίλιαμ Γουάιλερ λίγο μετά το «Μπεν Χουρ», το φιλμ παραμένει μια από τις πιο ευχάριστες ταινίες του σκηνοθέτη του ο οποίος είχε γυρίσει και τις «Διακοπές στη Ρώμη», επίσης με την Χέπμπορν σε έναν ρόλο που της χάρισε το Οσκαρ.
Βαθμολογία: 3

Ο Χίτσκοκ …μιλάει

Στο βρετανικής παραγωγής 1929 «Blackmail» του Αλφρεντ Χίτσκοκ ,ένας κλοσάρ εκβιάζει μια κοπέλα που σκότωσε (εν αμύνει) τον ζωγράφο για τον οποίο εργαζόταν ως μοντέλο. Τα πράγματα περιπλέκονται περισσότερο όταν ο αρραβωνιαστικός της που είναι αστυνομικός ,αντιλαμβάνεται την αλήθεια. Στην πρώτη απόπειρα του Χίτσκοκ με τον ομιλούντα κινηματογράφο, ο σκηνοθέτης «μουτζουρώνει» τα όρια θύτη – θύματος ,μια προβληματική που θα τον ακολουθήσει αργότερα σε αρκετές ταινίες. Γνωστή και ως «Εκβιασμός» (παίχθηκε στην Ελλάδα ως «Σκότωσα για την τιμή μου») ,η συγκεκριμένη ταινία _από το θεατρικό έργο του Τσαρλς Μπένετ_ εδραίωσε τον σκηνοθέτη της ως «παδί θαύμα» του βρετανικού κινηματογράφου. Στο παρελθόν το φιλμ είχε προσφερθεί στους αναγνώστες του Βήματος. Με τους Ανι Οντρα, Τζον Λόνγκντεν, Σάρα Ολγκουντ, Ντόναλντ Κάθροπ
Βαθμολογία: 3

Γάμος α λα τουρκικά στη Γερμανία

Βουτηγμένη μέσα στον πόνο, την νεύρωση ,τις ενοχές και την μετάνοια, το Μαζί ποτέ (Head on/ Gegen die wand) η πρώτη ταινία του Γερμανού τουρκικής καταγωγής Φατίχ Ακίν («Η άκρη του ουρανού») επεξεργάζεται την ακραία περίπτωση της θυελλώδους ερωτικής σχέσης ανάμεσα σε δυο Τούρκους της Γερμανίας (Μπριόλ Ουνέλ, Σιμπέλ Κεκιλί). Γόνος ο ίδιος Τούρκων μεταναστών της Γερμανίας, ο σκηνοθέτης Φατίχ Ακίν φαίνεται ότι γνωρίζει καλά το θέμα του που ούτως ή άλλως είναι εμπνευσμένο από προσωπικά βιώματα. Το Αμβούργο της φτωχολογιάς αποκρυσταλλώνεται με φροντίδα στις σκηνογραφικές λεπτομέρειες εσωτερικών και εξωτερικών χώρων και τα πρόσωπα, καλά μελετημένα στο χαρτί, σκιαγραφούνται πειστικά. Οι δυο πρωταγωνιστές (Μπιρόλ Ουνέλ – Σιμπέλ Κεκιλί) δίνουν όλον τον εαυτό τους σε δύσκολους ρόλους, ενώ από τους δευτεραγωνιστές αντλούνται κάποιες αποχρώσεις απαραίτητου χιούμορ μέσα στην γενική καταχνιά της ταινίας (η σκηνή της συνάντησης των δυο οικογενειών για την γαμήλια συμφωνία αγγίζει οριακά την κωμωδία). Χρυσή Αρκτος στο φεστιβάλ Βερολίνου 2004
Βαθμολογία: 3

Αξιολόγηση
5: εηξαιρετική, 4: πολύ καλή, 3: καλή, 2: ενδιαφέρουσα, 1: μέτρια, 0: απαράδεκτη