Είναι ο πρώτος Πίντερ που καλείται να ερμηνεύσει και ας έχει επάνω του στοιχεία από τον κόσμο του βρετανού νομπελίστα. Από την προσεχή Πέμπτη ο Δημήτρης Καταλειφός αναμετρείται με τον Ντέιβιντ, τον επιστάτη, στο ομώνυμο θεατρικό έργο, συνεχίζοντας τη συνεργασία του με το Απλό Θέατρο και τον Αντώνη Αντύπα. Παρ΄ ότι δεν έχει δει ποτέ τον «Επιστάτη» επί σκηνής, μπήκε στη διαδικασία των προβών με τον ενθουσιασμό που τον χαρακτηρίζει όταν πρόκειται για θέατρο. Καθ΄ οδόν ομολογεί ότι απόλαυσε και απολαμβάνει ένα «σπουδαίο έργο με τρεις εξαιρετικά ενδιαφέροντες ρόλους». Ολα ξεκινούν όταν ο επιστάτης βρίσκει καταφύγιο σε ένα ακατάστατο δωμάτιο ενός εγκαταλειμμένου σπιτιού- αν και παρείσακτος, βρίσκεται στο επίκεντρο της διεκδίκησης ανάμεσα στα δύο αδέλφια που ζουν εκεί.
«Ενα από τα κυρίαρχα θέματα σε αυτό το έργο είναι η θέα του δωματίου-καταφυγίου,κάτι που συναντάμε σε πολλά έργα του Πίντερ» λέει ο Δημήτρης Καταλειφός, ο οποίος κατανοεί το παιχνίδι εξουσίας που ξεκινά ανάμεσα στον Ντέιβις, στον Αστον και στον Μικ. «Καθένας από τους τρεις ήρωες καταφεύγει εκεί για δικούς του, διαφορετικούς λόγους, θέλοντας να ξεφύγει από τον σκληρό και απειλητικό κόσμο.Και εκεί,μέσα στο καταφύγιο, ο καθένας τους θέλει να είναι κυρίαρχος.
Για τον περιπλανώμενο και άστεγο επιστάτη που αναζητεί ζεστασιά, για τον προβληματικό αδελφό τουπου ψάχνει για ασφάλεια και για τον μικρότερο αδελφόπου εκεί μέσα νιώθει πιο δυνατός. Σαν τους ήρωες του Ιψεν και του Ο΄ Νιλ», προσθέτει, «οι οποίοι δεν αντέχουν την πραγματικότητα και χρειάζονται το όνειρο για να ζήσουν,κάπου να αφήσουν τις ψευδαισθήσεις και τις φαντασιώσεις να θριαμβεύσουν».
Εργο γεμάτο από σημειώσεις ρεαλιστικού τύπου, με μια απλή ιστορία γεμάτη μυστικά προς ανακάλυψη, ο «Επιστάτης» έτυχε πολλών και διαφορετικών ερμηνειών από τους ειδικούς, γι΄ αυτό και ο ίδιος ο Πίντερ έδωσε την απάντηση: «Είναι έργο για δύο αδέλφια και έναν επιστάτη»… Και όσο και αν συμφωνεί ο Δημήτρης Καταλειφός με αυτή την εξήγηση (πώς θα μπορούσε άλλωστε να διαφωνήσει με τον συγγραφέα!), ξέρει ότι «πίσω από αυτή την απλή ιστορία υπάρχει το χάος της ανθρώπινης ψυχής». Και προσθέτει: «Μοναξιά, έλλειψη επικοινωνίας, μια γλώσσα που δεν μας βοηθά να έρθουμε κοντά μεταξύ μας,ο εγωισμός,ο φόβος,ο τρόμος,αλλά ο ισχυρός οικογενειακός δεσμόςπου θα αποδειχθεί καταλυτικός- μια σχέση που ο Ντέιβιντ, ο επιστάτης, δεν μπορεί να κατανοήσει γιατί δεν την έχει ζήσει ποτέ…».
Περίεργος να ανακαλύψει τους συνειρμούς με το σήμερα, ο Δημήτρης Καταλειφός βυθίζεται στον κόσμο του Πίντερ και σκέφτεται τους μετανάστες που τρώνε από τα σκουπίδια, που τρέχουν από ΄δώ κι από ΄κεί για να μαζέψουν τα χαρτιά τους μήπως και επιβιώσουν- γιατί αλλιώς «είσαι ανύπαρκτος,ζεις μέσα στη βρω μιά,χωρίς ρίζες.Και ο Ντέιβιντ το καταλαβαίνει αυτό,όταν του ζητούν ταυτότηταπου δεν έχει.Γι΄ αυτό βολεύονται όλοι μέσα στο καταφύγιο,στον μικρόκοσμό τους. Και εκεί βλέπεις όλα τα μεγάλα θέματα της ζωής, ακόμη και τις συμμαχίες που δημιουργούνται ανάμεσα στους τρεις και θυμίζουν συμμαχίες για την κατάκτηση χωρών…». Θεωρεί άλλωστε «βαθιά πολιτικό» το κείμενο του Πίντερ, ενώ την ίδια στιγμή μοιάζει με «παρτιτούρα». «Ολα δίνονται με δαντελωτό τρόπο,είναι ένας δεξιοτέχνης της γλώσσας» καταλήγει.
Ο «Επιστάτης» αποτελεί έργο-σταθμό για τον νομπελίστα συγγραφέα: γράφτηκε το 1951 και παρουσιάστηκε σχεδόν δέκα χρόνια μετά στο Αrts Τheatre του Λονδίνου (27.4.1960) και έναν μήνα αργότερα στο Duchess- δίνοντας συνολικά 444 παραστάσεις. Εκτοτε παρουσιάζεται συστηματικά, ενώ έχει μεταφερθεί και στη μεγάλη οθόνη. Στην Ελλάδα ήταν ο Κάρολος Κουν που το πρωτοανέβασε στο Θέατρο Τέχνης το 1965. Το πιο ρεαλιστικό, ίσως, έργο του Χάρολντ Πίντερ (1930-2008), καταφέρνει με το γέλιο που προκαλεί στο κοινό να εκλογικεύσει το τραγικό γεγονός της ύπαρξης. «Οσον αφορά εμένα θεωρώ ότι ως ένα σημείο ο “Επιστάτης” είναι αστείος. Πέρα όμως από αυτό το σημείο σταματάει να είναι αστείος και αυτός είναι μάλλον ο λόγος που το έγραψα» σχολιάζει ο ίδιος ο συγγραφέας.
Στην παράσταση του Απλού Θεάτρου τον ρόλο του μικρού αδελφού παίζει ο Χάρης Φραγκούλης , μαθητής του Δημήτρη Καταλειφού από τη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, ενώ ο Λαέρτης Βασιλείου θα υποδυθεί τον μεγαλύτερο. «Και οι τρεις μας», σχολιάζει ο πρεσβύτερος, «είμαστε κοντά στις πραγματικές ηλικίες των ηρώων,και αυτό το θεωρώ εξαιρετικά θετικό». Οσο για τον Αντώνη Αντύπα, μετρά στο ενεργητικό του πολλά ανεβάσματα έργων του Χάρολντ Πίντερ. Εκτός από την «Προδοσία» και το «Πάρτι γενεθλίων» και τέσσερα άπαιχτα: «Αλλοι τόποι» (Οικογενειακές φωνές, Μια κάποια Αλάσκα, Σταθμός Βικτώρια, 1988), «Φεγγαρόφωτο» (1995), «Νεκρή Ζώνη» (1999-2000) και «Επέτειος» (2001). Αλλωστε ο νομπελίστας συγγραφέας είχε προσκληθεί και είχε παραστεί στο Απλό Θέατρο λίγα χρόνια πριν από τον θάνατό του.
«Ο επιστάτης» του Χάρολντ Πίντερ.Απλό Θέατρο- Νέα Σκηνή (Χαρ.Τρικούπη 4,Καλλιθέα,τηλ.210 9229.605).Πρεμιέρα την Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου στις 21.00. Παραστάσεις: Τετάρτη- Πέμπτη- Παρασκευή- Σάββατο στις 21.00,Κυριακή στις 18.30.Τιμές: 22,18,16 ευρώ.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
