Ο Γιώργος Βογιατζής δεν είναι να ανοίξει το στόμα του. Εχει μόνο ιστορίες να σου πει. Από γυρίσματα γνωστών και άγνωστων ταινιών, γνωστών και άγνωστων σκηνοθετών, γυρισμένων σε κάθε γωνιά της Γης. Ενα όνομα του λες και η ιστορία ποτάμι. Για παράδειγμα, του αναφέρω πόσο χαρακτηριστικός παραμένει ο μικρός ρόλος του κουτσού τρομοκράτη που έπαιξε στα «Μοντέρνα τέρατα» του Ντίνο Ρίζι. Και αμέσως μού λέει για τη γνωριμία του με τον Ρίζι. «Ημασταν μαζί στις Κάννες, εκείνος με το “Αρωμα γυναίκας” και εγώ με το “Chronique des annes de braise ”, μια αλγερινή ταινία. Οταν με είδε μού είπε ότι δεν υπήρχε περίπτωση να κερδίσω. Τελικά όμως τον Χρυσό Φοίνικα τον πήρε η δική μας ταινία και το “Αρωμα γυναίκας” βραβεύτηκε για την ερμηνεία του Βιτόριο Γκάσμαν. Μου το ΄χε πει μια μέρα πριν η Ζαν Μορό που ήταν πρόεδρος. Επρεπε να δώσουν ένα βραβείο στην Ιταλία, άρα εγώ δεν θα έπαιρνα αυτό της ερμηνείας.Τότε ο Ρίζι μού ζήτησε να κάνω ένα γκεστ στην επόμενη ταινία του, τα “Μοντέρνα τέρατα”».
Είναι Κυριακή μεσημέρι και καθόμαστε στο σαλόνι της σουίτας του φίλου του Γιώργου Χωραφά στο Χίλτον. Ο Βογιατζής βρίσκεται σε φόρμα. Κάποια στιγμή στην κουβέντα προκύπτει ο «τρελόςΜελ Γκίμπσον » που τον ταλαιπώρησε στα γυρίσματα της ταινίας «Τα πάθη του Χριστού», χωρίς ποτέ να τον χρησιμοποιήσει στην ταινία. «Με έβαφαν κάθε μέρα και κάθε μέρα με έβαζαν πάνω σε ένα γαϊδούρι για να με δει ο Γκίμπσον. Και κάθε μέρα,μα κάθε μέρα,με ρώταγε “do Ι know you?”. “Ναι,Μελ” του έλεγα“με ξέρεις. Χθες φάγαμε μαζί. Και προχθές και αντιπροχθές. Οταν δεν πήγαινε άλλο ζήτησα να τον δω για να ξεκαθαρίσει η κατάσταση.Δώσαμε ραντεβού στις 6 το απόγευμα.Στις 6 παρά πέντε μού τηλεφωνεί ο δικηγόρος του και με ρωτάει:“Εκτός από τον μισθό σου τι παραπάνω θέλεις για να φύγεις χωρίς φασαρίες;”.Πολύ χαίρομαι που πλέον έχει φανεί η τρέλα του…».
Ο λόγος που ο Βογιατζής βρέθηκε πριν από λίγο καιρό στην Ελλάδα ήταν για την προώθηση της ταινίας του «Χωρίς σύνορα» που γύρισε στην Ελλάδα και στην Αμερική, με συμπρωταγωνιστή τον Γ. Χωραφά. Στο φιλμ του Νικ Γκαϊτατζή ο Βογιατζής υποδύεται έναν φτωχό εμποράκο που με τη βοήθεια του εξαδέλφου του (Γ. Χωραφάς) εισχωρεί λαθραία στην Αμερική από το Μεξικό για να βρει το κορίτσι που ανέθρεψε. Μια ακόμη τρομερή εμπειρία, με δύσκολα γυρίσματα στην Αμερική και ξύλο από την αστυνομία. «Κλείσαμε πραγματικούς αστυνομικούς για τις σκηνές στο Σικάγο, σκέτα γομάρια, σωστοί στη δουλειά τους αλλά το παράκαναν». Τόσο που του έσπασαν το δάχτυλο. «Είχαμε και πολλές ανωμαλίες με τον καιρό.Πηγαίναμε στο Νέο Μεξικό για σκηνές ερήμου και ξαφνικά χιόνιζε.Αν την ίδια ταινία την έκαναν μόνο Αμερικανοί θα ξόδευαν 20-30 εκατ.δολάρια.Εμείς την κάναμε με πολύ λιγότερα,οπότε κουραζόμασταν περισσότερο».
Διακρίνω μια δυσαρέσκεια στη φωνή του Βογιατζή ενώ αναφέρεται στη «χώρα των εκατοντάδων χιλιάδων νόμων και των δικηγόρων. Είχα τριετές συμβόλαιο με τη Warner αλλά όταν το υπέγραψα δεν το διάβασα γιατί ήταν ένας τόμος ολόκληρος.Και όταν το συμβόλαιο έσπασε δεν είχα κανένα δικαίωμα». Γιατί το «έσπασε»; «Με ήθελαν μια ακόμη φορά για ρόλο κακού σε μια ταινία όπου ο καλός θα ήταν ο Τσακ Νόρις. Και αρνήθηκα».
Ηθοποιός σήμερα; Εύκολα τα πράγματα; «Αυτή την εποχή δουλεύω στην Ιταλία.Εκανα μια ταινία,μια σειρά που παίζεται τώρα και θα παίξω σε μια άλλη που σύντομα θα αρχίσει να γυρίζεται. Τα λεφτά είναι λιγότερα κατά 20%-30% σχετικά με πέρυσι. Τα μπάτζετ έχουν περικοπεί από τις κυβερνήσεις.Ακόμη και στην Αμερική όπου οι εισπράξεις ανέβηκαν, οι μισθοί κατέβηκαν. Ο κλάδος είναι ούτως ή άλλως φλου και με την κρίση χειροτερεύει.Υποτίθεται ότι παίρνουμε πιο πολλά από τους άλλους- και,ναι,παίρνουμε περισσότερα-, από την άλλη όμως δεν δουλεύεις και συνέχεια. ΄Η και αν δουλεύεις δεν πληρώνεσαι πάντα για όσα κάνεις».
Δικαιολογείται να είναι εύκολος στόχος ο πολιτισμός; Ο αποδιοπομπαίος τράγος; «Εδώ ο κόσμος χρειάζεται φαΐ, νοσοκομεία, Παιδεία, άλλα πράγματα. Και είναι και αλήθεια. Επομένως δεν χρειάζεται για ένα θεατρικό να ξοδευτούν τόσο πολλά,ούτε και για ταινία». Τόσο πολλές εμπειρίες, τόσο ζωντανές αναμνήσεις. Αξιον απορίας γιατί ο Βογιατζής δεν γράφει μια αυτοβιογραφία. Αλλη μια ιστορία: «Ξέρεις ποιος μου το ΄πε πρώτος αυτό; Ο Ελία Καζάν. Παραλίγο να έπαιζα στην ταινία που επρόκειτο να γυρίσει, τον “Ανατολίτη”. Δεν το κυνήγησα όσο έπρεπε όμως γιατί ασχολιόμουνα με ένα σόου για τη RΑΙ. Βέβαια και εκείνος τελικά δεν τη γύρισε…».
* Η ταινία «Χωρίς σύνορα» προβάλλεται στις αίθουσες από την περασμένη Πέμπτη,σε διανομή Village Roadshow.
