Τον γνωρίσαμε στο πλευρό του Τόμπι Μαγκουάιρ στις ταινίες «Spider-Μan» αλλά αρχίσαμε να τον εκτιμάμε περισσότερο όταν τον είδαμε να φιλάει στο στόμα τον Σον Πεν παίζοντας τον ομοφυλόφιλο σύντροφό του στο «Μilk». Στα 32 του, ο Τζέιμς Φράνκο ωριμάζει ταινία με την ταινία. Και αυτό φαίνεται στο «Ουρλιαχτό» («Ηowl») των Ρομπ Επσταϊν και Τζέφρεϊ Φρίντμαν, όπου υποδύεται τον ομοφυλόφιλο αμερικανό ποιητή Αλεν Γκίνσμπεργκ , εμβληματική φιγούρα της beat generation, μαζί με τον Τζακ Κέρουακ, τον Γουίλιαμ Μπάροουζ και τον Νιλ Κάσαντι. Η ταινία προβάλλεται αύριο στον Δαναό στο πλαίσιο του κινηματογραφικού φεστιβάλ Νύχτες Πρεμιέρας. Τον περασμένο Φεβρουάριο έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο Φεστιβάλ Βερολίνου. Εκεί, «Το Βήμα» συνομίλησε για λίγο με τον αμερικανό ηθοποιό. Οπως μας είπε, το γεγονός ότι ενδιαφέρεται προσωπικά για την ποίηση και τη λογοτεχνία (έκανε το master του στην ποίηση ενώ υποδυόταν τον Γκίνσμπεργκ), έκανε τον ρόλο του ακόμη πιο ενδιαφέροντα.
– Ποιο είναι το πλεονέκτημα και ποιο το μειονέκτημα ενός ρόλου που αφορά πραγματικό πρόσωπο;
«Δύο είναι τα επίπεδα που πρέπει να σε απασχολήσουν αν θελήσεις να προσεγγίσεις ένα πραγματικό πρόσωπο. Πρώτον, η έρευνα για το πρόσωπο. Δεύτερον, η καλή ανάγνωση του σεναρίου και η κουβέντα με τον σκηνοθέτη. Σε κάθε περίπτωση, οι ταινίες που αντιμετωπίζουν πραγματικά πρόσωπα έχουν μια περιορισμένη ματιά γιατί είναι αδύνατον να πεις τα πάντα για το πρόσωπο με το οποίο ασχολείσαι».
– Πώς ξεπεράσατε αυτό το εμπόδιο και πώς επιλέξατε να προσεγγίσετε τον Αλεν Γκίνσμπεργκ;
«Βοήθησε πολύ το γεγονός ότι η δική μας ταινία αφορούσε μια περιορισμένη περίοδο της ζωής του Γκίνσμπεργκ, από τα τέλη της δεκαετίας του 1940 ως τα τέλη της αμέσως επομένης. Αυτό σου λύνει κάπως τα χέρια. Χρειάστηκε να βρω έναν συνδυασμό του Γκίνσμπεργκ ως ποιητή και του Γκίνσμπεργκ ως ανθρώπου ως εκείνη την περίοδο. Το γεγονός ότι οι σκηνοθέτες μου προέρχονται από τον κόσμο του ντοκυμαντέρ έδωσε στην ταινία την ψυχή ενός ντοκυμαντέρ. Το σενάριο δεν βασίζεται σε ιδέες για το τι μπορεί να ειπώθηκε από τον Γκίνσμπεργκ, αλλά σε πράγματα που πραγματικά ειπώθηκαν από τον ίδιο. Και τα πρακτικά της δίκης μεταφέρθηκαν αυτούσια».
– Πόσος χρόνος χρειάστηκε ώσπου να νιώσετε έτοιμος για τον ρόλο;
«Η διαδικασία της έρευνας διήρκεσε πάνω κάτω έναν χρόνο. Ηταν πολύ σημαντικό να δούμε τι μπορεί να συνέβαινε στο εσωτερικό του Γκίνσμπεργκ ώστε να γράψει αυτά που έγραψε. Ευτυχώς είχαμε διαθέσιμο αρκετό κινηματογραφημένο υλικό από εκείνη την εποχή, κυρίως από τη δεκαετία του 1960. Ακουσα αμέτρητες συνεντεύξεις και ηχογραφημένες απαγγελίες ποιημάτων του ενώ περπατούσα στη Νέα Υόρκη. Αυτό με βοήθησε πολύ. Κατάλαβα τον Γκίνσμπεργκ μέσα από τους περιπάτους».
– Προσπαθήσατε να συναντήσετε τον Πίτερ Ορλόφσκι, σύντροφο του Γκίνσμπεργκ την εποχή που διαδραματίζεται η ταινία;
«Προσπάθησα να επικοινωνήσω μαζί του, αλλά δεν τα κατάφερα. Βρήκα μια επαφή μέσω ενός γνωστού του. Δεν βοήθησε ιδιαίτερα. Δεν ήταν συναισθηματικοί οι λόγοι που τον εμπόδισαν να μιλήσει αλλά καθαρά λόγοι υγείας. Είναι αρκετά μεγάλος πια και τον φροντίζουν».
– Πόσο βοήθησε το γεγονός ότι αναλάβατε τον ρόλο ενώ κάνατε το master σας στην ποίηση;
«Ηταν μια καλή συγκυρία. Δεν ήταν κάτι που σχεδίασα, απλώς έτυχε. Είχα υπογράψει για αυτή την ταινία πολύ νωρίς και το σχέδιο πήρε το πράσινο φως ενώ βρισκόμουν ανάμεσα στο bachelor για τη λογοτεχνία και στα γυρίσματα του “Μilk”. Ακόμη μεγαλύτερη σύμπτωση είναι το ότι πέρασα από πανεπιστήμια από τα οποία ο Γκίνσμπεργκ είχε επίσης περάσει: Τα Πανεπιστήμια της Κολούμπια όπου ο Γκίνσμπεργκ φοίτησε και του Μπρούκλιν όπου δίδαξε τα τελευταία χρόνια της ζωής του».
Η κατάρα του Τζέιμς Ντιν
H ομοιότητα του Τζέιμς Φράνκο με έναν άλλον Τζέιμς, τον Ντιν, έχει τα καλά αλλά και τα κακά της. Οταν συνάντησα πριν από μερικά χρόνια τον Φράνκο στο Λος Αντζελες με αφορμή τον δεύτερο «Spider-Μan», ο καλιφορνέζος ηθοποιός φάνηκε να δυσαρεστείται στο άκουσμα του ονόματος Τζέιμς Ντιν. « Η ομοιότητά μου μαζί του με έχει βοηθήσει » είπε διστακτικά. « Αν δεν του έμοιαζα δεν θα με καλούσαν να τον υποδυθώ στην ταινία “James Dean” (2001) ». Μπορεί η σκιά του Ντιν να τον ενοχλούσε, εκείνη η ταινία πάντως του άνοιξε πόρτες. Ο Φράνκο είναι ένας συνεσταλμένος ηθοποιός και μιλάει κομπιάζοντας. « Μη με ρωτάτε για ηθοποιία. Δεν έχω και πολλά να πω προς το παρόν… Οταν έχεις παίξει μαζί με τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο, προτιμότερο είναι να το βουλώνεις και να ακούς » είπε αναφερόμενος στο «Σημάδι του δολοφόνου» όπου υποδύθηκε τον γιο του Ντε Νίρο. Επειτα από μια περίοδο μέτριων ταινιών, όπως η «Αnnapolιs», το «Τριστάνος και Ιζόλδη» και το… ξαναζεσταμένο φαγητό ενός τρίτου «Spider-Μan», οι καλοί ρόλου άρχισαν να έρχονται με ταινίες όπως το «Μilk» και το «Ουρλιαχτό».
Η ποίηση στα δικαστήρια
Η ταινία «Το ουρλιαχτό» εστιάζει σε μια συγκεκριμένη περίοδο του αμερικανού ποιητή Αλαν Γκίνσμπεργκ (1926-1997, στη φωτογραφία), ενός από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της γενιάς των beat: μετά τη δημόσια απαγγελία του ποιήματός του «Ουρλιαχτό» στο Σαν Φρανσίκο (Οκτώβριος 1955), ο Γκίνσμπεργκ δέχθηκε την πρόταση του Λόρενς Φερλινγκέτι, εκδότη του οίκου City Lights, να εκδώσει το έργο, κάτι που έγινε το 1956. Εναν χρόνο αργότερα η ποιητική συλλογή προκάλεσε μένος στην κοινωνία της συντηρητικής Αμερικής, απαγορεύτηκε ως άσεμνη και οδήγησε τον Φερλινγκέτι στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Ακολούθησε σειρά δικών, ώσπου τελικά επετράπη η κυκλοφορία του.
