Λίγα μέτρα από το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, που σφύζει το καλοκαίρι από ζωή- θιάσους και θεατές- κυρίως με παραστάσεις αρχαίου δράματος, ένα τεράστιο έργο συντελείται για τη σωτηρία του σπουδαιότερου και ιερότερου Ασκληπιείου της αρχαιότητας. Εκεί όπου οι άνθρωποι προσέφευγαν επί αιώνες (ως τον 4ο μ.Χ.) προκειμένου να ζητήσουν τη βοήθεια του θεού για θεραπεία, η οποία επερχόταν με τη μυστηριακή λειτουργία της εγκοίμησης. Ενα τεράστιο οικοδομικό συγκρότημα, τα κατάλοιπα του οποίου προσπαθούν να αναστηλώσουν αρχαιολόγοι και αρχιτέκτονες: τη Θόλο συγκεκριμένα, που ονομάζεται και Θυμέλη (365 ως 335 π.Χ.), κτίριο που έως σήμερα θεωρείται το τελειότερο κυκλικό οικοδόμημα της αρχαίας ελληνικής αρχιτεκτονικής, τη δίοδο του Σταδίου (5ος και 3ος αι. π.Χ.), το οποίο επίσης συνδεόταν με το τελετουργικό της λατρείας του Ασκληπιού, αλλά και τον ναό του Ασκληπιού. Πρόκειται για τις νέες επεμβάσεις τις οποίες καλείται να υλοποιήσει η Επιτροπή Συντήρησης Μνημείων Επιδαύρου, στην οποία προΐσταται ο καθηγητής κ. Βασίλης Λαμπρινουδάκης.
Εντελώς ιδιόμορφο κτίριο είναι η Θόλος, το κυκλικό σχήμα της οποίας χαρακτηρίζει συνήθως ταφικά οικοδομήματα. Η λαβυρινθώδης μορφή του υπογείου του μάλιστα με τους σκοτεινούς διαδρόμους παραπέμπει στον χθόνιο χαρακτήρα του Ασκληπιού, γι΄ αυτό και ερμηνεύεται ως κτίριο που στέγαζε την υπόγεια κατοικία του θεού, ο οποίος κατά την παράδοση θεράπευε τους πιστούς μέσα από τη γη. Κάτω από το περίπλοκο δάπεδο υπήρχε ένας τριμερής υπόγειος χώρος. Τον αποτελούσαν κυκλικοί διάδρομοι, οι οποίοι επικοινωνούσαν μεταξύ τους με ανοίγματα, ενώ φράγματα στις κατάλληλες θέσεις ανάγκαζαν τον εισερχόμενο να ακολουθήσει μαιανδροειδή πορεία.
Τ ρεις ομόκεντροι κυκλικοί δακτύλιοι χαρακτηρίζουν λοιπόν αρχιτεκτονικά τη Θόλο ενώ διαθέτει δύο, κυκλικές επίσης, κιονοστοιχίες: την εξωτερική με 26 δωρικούς κίονες και την εσωτερική με 14, που έχουν κορινθιακά κιονόκρανα. Επτά από τους κίονες της πρώτης θα αποκατασταθούν από τους αναστηλωτές, οι δύο από τους οποίους μάλιστα στο αρχικό τους ύψος ώστε να αποδίδεται ως έναν βαθμό η αρχική εικόνα του μνημείου. Για τον σκοπό αυτόν άλλωστε θα τοποθετηθεί επάνω τους ένα νέο επιστύλιο και ένα τμήμα της ζωφόρου. Στη δεύτερη κιονοστοιχία θα αποκατασταθούν επτά κίονες, ενώ επεμβάσεις θα γίνουν και στον τοίχο του σηκού.
Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον αναμένεται εξάλλου η αποκατάσταση του μαρμαροθετήματος του δαπέδου του σηκού, το οποίο ήταν διαμορφωμένο από λευκές και μαύρες ρομβοειδείς πλάκες σε ένα μοναδικής σύλληψης γεωμετρικό σχέδιο, όπως περιγράφει και ο Παυσανίας. Ο περιηγητής της αρχαιότητας περιγράφει επίσης τις ζωγραφικές παραστάσεις του ζωγράφου Παυσία που υπήρχαν στο εσωτερικό του σηκού, οι οποίες φυσικά δεν σώζονται. Το σύνολο του οικοδομήματος πάντως είχε οροφή με μαρμάρινα φατνώματα που έφεραν φυτική διακόσμηση, ενώ η στέγη είχε κωνικό σχήμα και ήταν καλυμμένη από ένα πολύπλοκο σύστημα μαρμάρινων κεραμίδων. Στην κορυφή της μάλιστα ήταν τοποθετημένο ένα περίτεχνο ακρωτήριο.
Στον χώρο του Σταδίου οι εργασίες επικεντρώνονται στην αποκατάσταση αφενός της θολωτής διόδου, η οποία έχει υποστεί μεγάλες καταστροφές εξαιτίας του παγετού και της υγρασίας, και αφετέρου των κερκίδων που βρίσκονται στη βόρεια πλευρά του. Οσον αφορά, τέλος, τον ναό (τέλος 4ου αιώνα π.Χ.), όπου στην αρχαιότητα φυλασσόταν το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Ασκληπιού, η επέμβαση είναι μικρή και περιορίζεται στην αποκατάσταση του πρώτου δόμου της κρηπίδας του.
