«Θα έχεις χιλιάδες παρελθόντα και κανένα μέλλον. Ξέχνα το. Θα καταλήξεις μόνο με αναμνήσεις…». Ομως ο πρώην επιθεωρητής της εισαγγελίας του Μπουένος Αϊρες Μπενχαμίν Εσπόζιτο ( Ρικάρντο Νταρίν ) δεν μπορεί να ξεχάσει. Γιατί δεν θέλει να ξεχάσει. Είναι πάρα πολλά τα χρόνια που το μελανότερο κεφάλαιο της ζωής του τον έχει στοιχειώσει.
Από τη δολοφονία μιας γυναίκας, το 1974, ξεκίνησαν όλα. Με την επιμονή του Εσπόζιτο ο δολοφόνος συνελήφθη και φυλακίστηκε μόνο και μόνο για να αποφυλακιστεί και αργότερα να εξαφανιστεί. Η έρευνα για την ανεύρεσή του θα συνεχιστεί 25 χρόνια μετά, όταν ο συνταξιούχος πλέον επιθεωρητής προσπαθεί να γράψει ένα βιβλίο για την υπόθεση. Πρέπει να βρει ένα τέλος. Αλλά υπάρχει ένας ακόμη λόγος. Μέσω της νέας έρευνας για την άλυτη, καταραμένη υπόθεση, ο Εσπόζιτο θα έρθει και πάλι κοντά στον ανεκπλήρωτο έρωτά του. Θέλει να ψάξει γιατί έτσι θα ζήσει.
Ενα παζλ λοιπόν, ένα γοητευτικό παιχνίδι μυστηρίου γύρω από τη μνήμη και την εμμονή, το πάθος μα και την ανάγκη να κλείσεις λογαριασμούς που σε έχουν εγκλωβίσει μια ολόκληρη ζωή. Ενα παζλ μέσα από το δαιδαλώδες ταξίδι ενός ανθρώπου ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν φτιαγμένο σαν κέντημα αφού η μαεστρία του σκηνοθέτη Χουάν Χοσέ Καμπανέλα (και του μοντέρ του) βρίσκεται στον αδιόρατο τρόπο με τον οποίο ενώνουν τις σκηνές από το πριν και το τώρα. Σαν χάδι.
Η αφήγηση ξεδιπλώνεται αργά και με υπομονή αλλά παρά τα μπόλικα 129΄ της ταινίας αυτό δεν ενοχλεί. Η σκηνοθετική σιγουριά φαίνεται στην ισορροπία που διατηρείται ανάμεσα στο αστυνομικό μυστήριο και το υπόγειο ρομάντζο καθώς η σχέση του επιθεωρητή με την προϊσταμένη του ( Σολεδάδ Βιλαμίλ ) κρύβει έναν βαθύ ερωτισμό που ανέκαθεν έβραζε, ποτέ δεν άνθησε αλλά και πάλι, ποτέ δεν είναι αργά. Ερμηνείες φυσικές και μετρημένες, με κορυφαία εκείνη του Νταρίν (ο μετρ της απάτης στις «Εννέα βασίλισσες») του οποίου το μονίμως μελαγχολικό ύφος πολύ απλά σε σκλαβώνει.
Χωρίς όλα αυτά να αναιρούν το γεγονός ότι το Οσκαρ που εφέτος κέρδισε αυτή η ταινία είναι υπερβολικό. Και μάλιστα με μια ταινία όπως η «Λευκή κορδέλα» του Μίκαελ Χάνεκε στην πεντάδα των υποψηφίων. Η διαφορά τους; Η «Λευκή κορδέλα» είναι μια ταινία που μπορεί να κυνηγήσει τη σκέψη σου για πολλά χρόνια. Αντιθέτως, το «Μυστικό στα μάτια της» σου προκαλεί ευχαρίστηση την ώρα που το βλέπεις αλλά μετά σιγά σιγά ξεγλυστρά από τη μνήμη.
