Oλα έμοιαζαν να κυλούν αρμονικά εκείνο το ανοιξιάτικο μεσημέρι στο πάρκο Αντώνης Τρίτσης στους Αγίους Αναργύρους. Το τοπίο, αν και ελαφρώς παρατημένο τώρα που πέρασαν οι πρώτες δόξες του, παρέμενε φιλήσυχο και φιλόξενο. Ωσπου είκοσι περίπου άτομα ντυμένα με στολές Σαμουράι και κρατώντας τεράστια σπαθιά εισέβαλαν στον χώρο διαταράσσοντας την κοινή ησυχία και τον κοινό νου. Τι ήταν οι άναρθρες κραυγές που ξεστόμιζαν; Γιατί ο ένας αποκαλούσε τον άλλο Μorinaka, Fujita και Samanosuke; Οι περαστικοί άρχισαν να τους περικυκλώνουν απορημένοι, κρατώντας φυσικά απόσταση ασφαλείας – τα σπαθιά φαίνονταν πολύ καλά ακονισμένα και σύντομα απέδειξαν την αποτελεσματικότητά τους, εκσφενδονίζοντας κεφάλια μαχητών Ιαπώνων. Το αίμα έρεε άφθονο. Είχε παχύρρευστη μορφή και χρώμα βαθύ κόκκινο που έμοιαζε με βυσσινάδα. Και τελικά ήταν!

Ολα αυτά συνέβησαν κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας Ηitokiri ΙΙ: Road to Destiny, αλλά και πολλών ακόμη παραγωγών, που δημιουργήθηκαν χωρίς χρήματα, αλλά με μπόλικη φαντασία. Η παρέα του Chainfree αποτελείται από δεκατρείς λάτρεις της Εβδομης Τέχνης, οι οποίοι όταν δεν κάνουν low budget ταινίες, ασκούν ποικίλα σχετικά και άσχετα επαγγέλματα με τον χώρο. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα Δίκτυο Ανεξάρτητων Κινηματογραφιστών που οπλισμένο με κανιβαλιστικό χιούμορ και διαβολική φαντασία, εκτείνεται από την Αθήνα ως το Κιλκίς και συχνά-πυκνά ξαφνιάζει την καθωσπρέπει καθημερινότητα της κάθε πόλης. Και μπορεί το ταμείον να ήταν μείον σε ό,τι αφορά τα έξοδα παραγωγής, αλλά οι 19 μικρού και οι 2 μεγάλου μήκους ταινίες που δημιουργήθηκαν την τελευταία διετία από τους δεκατρείς ερασιτέχνες και επαγγελματίες του είδους, φιλοδοξούν όπως μαρτυρά και το όνομά τους, να σπάσουν τις αλυσίδες και να καταγράψουν τον κόσμο όπως τον βλέπουν, αλλά και όπως θα ήθελαν να τον δουν στο μέλλον. Ολα αυτά θα συμβούν από τις 16 ως τις 18 Απριλίου στο Ιδρυμα Κακογιάννη, όπου θα φιλοξενηθεί το πρώτο Chainfree Film Festival.

«Ο χώρος του κινηματογράφου είναι τις περισσότερες φορές ερμητικά κλειστός: νέοι δημιουργοί δύσκολα βρίσκουν βήμα και πιο εύκολα παίρνουν… πόδι. Η διαδικασία τού να επικοινωνήσεις τη δουλειά σου μέσω του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου φαντάζει πολύ συχνά Γολγοθάς. Εχουμε δει ταινίες να βραβεύονται σε φεστιβάλ και να μη βρίσκουν διανομή και πολλά διαμαντάκια να μένουν στο ράφι» τονίζει ο 25χρονος Θάνος Κερμίτσης, ένας από τους εμπνευστές του Chainfree. Δίχως ίχνος μιζέριας, δηλώνει ότι «όλες οι ταινίες έγιναν χωρίς λεφτά, με τη μέθοδο guerilla filmaking, αντάρτικα δηλαδή: Οργανωνόμαστε στοιχειωδώς, πάμε, χτυπάμε και φεύγουμε. Γι΄ αυτό στο πάρκο Τρίτση και σε άλλα σημεία της Αθήνας υπήρχαν πολλοί που δεν είχαν ιδέα τι συμβαίνει γύρω τους. Φροντίζουμε φυσικά να ειδοποιούμε κάθε φορά το τοπικό Αστυνομικό Τμήμα για να μην έχουμε τρεχάματα, αλλά τα ευτράπελα είναι αναπόσπαστο μέρος του παιχνιδιού». Οσο για την οικονομική κρίση, δεν φαίνεται να τους πτοεί: «Κάποιοι θέλουν πολλά χρήματα για να γυρίσουν μια ταινία και επιμένουν ότι δεν υπάρχει σινεμά χωρίς λεφτά. Για μας, εκεί που τελειώνει το budget αρχίζει η δημιουργικότητα. Από τη στιγμή που μπαίνει το χρήμα σταματάς να σκέφτεσαι δημιουργικά. Για παράδειγμα, στα γυρίσματα πολλών ταινιών που απαιτούσαν αιματοχυσίες, η συμπυκνωμένη βυσσινάδα έδινε κι έπαιρνε!».

Θεωρούν ότι οι περιπέτειες, τα θρίλερ και οι ταινίες επιστημονικής φαντασίας είναι απαγορευμένα είδη για το εγχώριο σινεμά και αντιμετωπίζονται μόνο ως «καλτ απόπειρες». Και αντιτάσσουν την πολύ καλή ταινία τρόμου του Ντένη Ηλιάδη «Last house on the left», ο οποίος χρειάστηκε να ξενιτευτεί και να δουλέψει στις ΗΠΑ για να πραγματοποιήσει το ελληνικό σινεφίλ όνειρο, που κάποιες φορές δεν είναι άλλο από το να γυρίσει ένα καθαρόαιμο θρίλερ. Οπως άλλωστε παρατηρεί ο υπεύθυνος του Chainfree: «Υπάρχει δυστυχώς η τάση να ισοπεδώνονται όλα από ταινίες του κιλού, που θυμίζουν τηλεοπτικό επεισόδιο μεγάλου μήκους. Το «Safe Sex» ήταν φαινόμενο από μόνο του, από κει και πέρα όμως οι σαχλοκωμωδίες και οι σεξοκωμωδίες είναι καθεστώς. Ευτυχώς έχουν αρχίσει να βγαίνουν στο φως ταινίες όπως ο «Κυνόδοντας» του Γιώργου Λάνθιμου. Ηταν τόσο δυνατή εμπειρία που όταν βγήκα από το σινεμά με τους φίλους μου κάναμε πολλή ώρα να μιλήσουμε ο ένας στον άλλο».

Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης Πειραιώς 206, Ταύρος, τηλ.210 3418.550, 16-18/4.

Ωρα έναρξης: 19.00

ΘΕΟΦΥΛΑΚΤΟΣ ΑΡΓΥΡΟΥ:
27 ετών, έχει σπουδάσει μουσική και τώρα κινηματογράφο.

Η ταινία «Βlack Rose» (Θεοφύλακτος Αργυρού)

ασχολείται με μια νεαρή γυναίκα η οποία αν και εγκλωβισμένη σε αδυναμίες βρίσκει αναπάντεχα τον έρωτα.

ΑΡΗΣ ΚΑΠΛΑΝΙΔΗΣ:
22 ετών,έχει σπουδάσει σκίτσο και τώρα κινηματογράφο.

Η ταινία «Τσόντα» φαντάζει επίκαιρη όσο ποτέ: τέλη της δεκαετίας του ΄70.O Λάκης Κόκος,σκηνοθέτης σοφτ πορνό,κλείνεται στο στούντιό του κρατώντας ομήρους τρεις πορνοστάρ του σε ένδειξη διαμαρτυρίας.

ΝΩΝΤΑΣ ΣΑΠΙΔΗΣ:
25 ετών,από το Κιλκίς.Είναι ντράμερ σε συγκρότημα και σκηνοθέτης κωμικών βίντεο.

Ωδή στην ταινία του Ντάνι Μπόιλ «28 μέρες μετά» είναι η δημιουργία «28 ημέρες πριν» (Νώντας Σαπίδης).Ζωντανοί νεκροί,έρημα τοπία,πτώματα και όλα αυτά λίγο έξω από μια κωμόπολη.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΖΟΥΒΕΛΕΚΗΣ:
25 ετών, έχει σπουδάσει πληροφορική και ασχολείται ερασιτεχνικά με τον κινηματογράφο.

Στο «Καθ΄ ομοίωσιν» ο κεντρικός ήρωας πιάνει δουλειά ως αποθηκάριος και γίνεται μάρτυρας διακίνησης ναρκωτικών.Η ζωή του θα αλλάξει για πάντα.

ΘΑΝΟΣ ΚΕΡΜΙΤΣΗΣ:
25 ετών, έχει σπουδάσει Δημόσια Διοίκηση και συνεχίζει τις σπουδές του στον κινηματογράφο.

Στις «Παρτίδες με τον Χάρο» ένας φιλήσυχος άνθρωπος δέχεται επίσκεψη από τον Θάνατο και επιχειρεί να τον κερδίσει στο τάβλι,προσαρμόζοντας το «Death knocks» του Γούντι Αλεν.