Εφθασε ως την… Αμερική ο Ηρακλής; Η θεωρία μπορεί απλώς να είναι απίθανη, στον χώρο όμως μεταξύ μύθου και πραγματικότητας, όπου εντάσσεται άλλωστε ο διασημότερος ήρωας της Αρχαιότητας, όλα μπορεί να συμβούν! Στην ομιλία του, που δόθηκε χθες το βράδυ στο Πανεπιστήμιο Αθηνών με θέμα «Γεωμυθολογική προσέγγιση των άθλων και των άλλων έργων του Ηρακλή», ο ομότιμος καθηγητής Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Ηλίας Μαριολάκος επικεντρώθηκε στο υπόβαθρο των μύθων που συνδέονται με τους άθλους του Ηρακλή, το οποίο εντοπίζει στα μεγάλα υδραυλικά έργα των ανθρώπων της Προϊστορικής εποχής και στην αναζήτηση μεταλλευμάτων σε μακρινές περιοχές. Τόσο μακρινές μάλιστα ώστε θα μπορούσε- πάντα σε μια ακραία περίπτωση- να περιλαμβάνουν και την Αμερική, ανάλογα με την ερμηνεία που δίνει κανείς στα αρχαία κείμενα. Παρακολουθώντας την πορεία των ταξιδιών του μέσα από αυτές τις πηγές, ο κ. Μαριολάκος ανέφερε ότι ο Ηρακλής οδηγήθηκε αρχικώς στην Κρήτη και μετά στη Λιβύη, στην Ταγγέρη, στο Γιβραλτάρ, όπου ως γνωστόν τοποθετούνται έκτοτε οι Ηράκλειες Στήλες, από εκεί στην Ιβηρική Χερσόνησο και στη συνέχεια στη Βουργουνδία, όπου ίδρυσε την πόλη Αλίσια (Αλίς Σεντ Ρεν σήμερα). Και μετά;

Στα «Ηθικά» του ο Πλούταρχος σημειώνει ότι ο Ηρακλής, αφού περιπλανήθηκε σε όλη τη Γαλατία, έφθασε στη μεγάλη ήπειρο Ωγυγία, η οποία αναφέρεται ως νησί ευρισκόμενο σε απόσταση πέντε ημερών (με πλεούμενο της εποχής προφανώς) από τη Βρετανία. Περισσότερες περιγραφές, του Πλουτάρχου πάντα, κάνουν λόγο για μια χερσόνησο «πυκνή και γαιώδη», που διέθετε κόλπο, έξω από τον οποίο όμως λυσσομανούσαν τα κύματα από τα θαλάσσια ρεύματα. Η Ισλανδία ή η Γροιλανδία είναι κατά τον κ. Μαριολάκο ο πιθανότερος τόπος με αυτά τα χαρακτηριστικά. Οσο για την Αμερική, αυτή παραμένει στη σφαίρα της μακρινής υπόθεσης.

O πως σε όλες τις περιπτώσεις των μυθικών ηρώων όμως, έτσι και για τον Ηρακλή, η δράση του οποίου τοποθετείται στον 13ο αιώνα π.Χ., τίθεται το ερώτημα αν ήταν υπαρκτό πρόσωπο ή, αντίθετα, φανταστικό, στο όνομα του οποίου αποδόθηκαν τα επιτεύγματα των ανθρώπων σχετικά με την καθυπόταξη των στοιχείων της φύσης και την αναζήτηση πλουτοπαραγωγικών πηγών. Ο,τι από τα δύο και αν ισχύει όμως, γεγονός είναι ότι οι άθλοι του χωρίζονται κατά τον ομιλητή σε δύο μεγάλες κατηγορίες: Στους «υδραυλικούς» (Λερναία Υδρα, Στυμφαλίδες Ορνιθες, Κόπρος του Αυγείου και πολλά αντιπλημμυρικά και αποστραγγιστικά έργα, όπως στις όχθες του Αχελώου, στη Μαντίνεια, στην Τίρυνθα, αλλά και η επισκευή ρήγματος στον Νείλο!) και στους «μεταλλευτικούς» (Μήλα των Εσπερίδων, τα Βόδια του Γηρυόνη στην Ιβηρική Χερσόνησο).