Η δεκαετία του ΄60, ανατρεπτική, αντικομφορμιστική, μια δεκαετία που έθεσε τις βάσεις για την εξέλιξη σε ό,τι αφορά τις κοινωνικές, πολιτικές αλλά και – γιατί όχι- τις ανθρώπινες σχέσεις. Μια δεκαετία που όσοι μεγάλωσαν και έδρασαν σε αυτήν αισθάνονται υπερήφανοι, και οι νεότεροι θα ήθελαν να την είχαν ζήσει.
Ο Διονύσης Σαββόπουλος την έζησε, ανδρώθηκε σε αυτήν, παρουσίασε ένα από τα σημαντικότερα άλμπουμ όχι μόνο της προσωπικής του δισκογραφίας αλλά και της ελληνικής μουσικής- «Το περιβόλι του τρελού»- και εφέτος αποφάσισε να γιορτάσει αυτά τα 40 χρόνια από την εν λόγω κυκλοφορία με ένα αφιέρωμα στη δεκαετία του ΄60.
Από τα μέσα Δεκεμβρίου και για έναν μήνα η Αθήνα θα ζει και θα κινείται στους ρυθμούς του ροκ του μέλλοντός μας.
Συναυλίες, συζητήσεις, παραμύθια, εκθέσεις, κινηματογραφικές προβολές θα προσπαθήσουν να δώσουν το στίγμα της δεκαετίας του ΄60.
Να θυμηθούν οι παλαιότεροι και να γνωρίσουν οι νεότεροι.
-Ποια είναι η αιτία και η αφορμή για την εν λόγω παράσταση;
«Τα σαράντα χρόνια απ΄ το τέλος των 60΄s. Για έναν περίεργο λόγο, οι ζωντανές συζητήσεις για τα μεγάλα γεγονότακρατάνε σαράντα χρόνια. Μετά η υπόθεση μπαίνει στο αρχείο. Οπότε λοιπόν μαζί με τους συνεργάτες μου,εφέτος που συμπληρώνονται επίσης σαράντα χρόνια από το άλμπουμ “Το περιβόλι του τρελού”,σκεφθήκαμε να καταθέσουμε και εμείς ό,τι προλάβουμε.Την τελευταία στιγμή,πριν μπούμε όλοι στο χρονοντούλαπο.Οι εκδηλώσεις ξετυλίγονται στη διάρκεια των εορτών των Χριστουγέννων σε επιλεγμένους ιστορικούς χώρους του κέντρου της Αθήνας. Εχουν δύο άξονες.Ο κεντρικός είναι οι συναυλίες στο “Παλλάς”,που αρχίζουν στις 18 Δεκεμβρίου.Ο έτερος είναι οι παράλληλες εκδηλώσεις,παιδικές παραστάσεις,μουσικά χάπενινγκ, ομιλίες και συζητήσεις στην Παλιά Βουλή, προβολές ταινιών, εκθέσεις, από τις 14 Δεκεμβρίου και για ένα μήνα.Δουλεύουμε 100 άνθρωποι για αυτό το εγχείρημα,εδώ και μήνες.Οι πιο στενοί και πολύτιμοι συνεργάτες μου είναι ο μουσικολόγος καθηγητής Λάμπρος Λιάβας,η χορογράφος Σοφία Σπυράτου και ο ζωγράφος και καθηγητής της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών Μάριος Σπηλιόπουλος».
– Τι είναι τελικά το «Περιβόλι του τρελού» που θα δούμε;
«Είναι ένα αφιέρωμα στα σίξτις που τα αισθάνομαι σαν το ροκ του μέλλοντός μας,από την άποψη ότι ο πήχης τότε ανέβηκε ψηλά τουλάχιστον από δημιουργικής απόψεως.Πιστεύω ότι ο μέλλων χρόνος θα φιλοτιμηθεί να φθάσει ψηλότερα».
– Στους νεότερους η δεκαετία του ΄60 φαντάζει μαγική.Ηταν όντως έτσι;
«Ηταν μια αντίδραση στον κομφορμισμό της εποχής.Ηταν μια έκρηξη δημιουργικότητας και χειραφέτησης.Ηταν μαγική,διότιείχες την εντύπωσηότι τα πάντα μπορούν να ειπωθούν. Οχι μόνο στην Ελλάδα αλλά παντού.Και ας σημειώσουμε εδώ ότι το 1-1- 4εμφανίστηκε στην Ελλάδα πριν από το Μπέρκλεϊ και πριν από τον Μάη του ΄68.Δηλαδή ένα κίνημα που ξεκινάει με φοιτητικά αιτήματα- αυτό ήταν το χαρακτηριστικό όλων εκείνων των κινημάτων- πολύ γρήγορα έφτανε να γυρεύει την αλλαγή του παντός.Επαιζε τον εθνικό ύμνο των ΗΠΑ ο Τζίμι Χέντριξ και η κιθάρα του σου έλεγε ότι ο κόσμος θα γίνει καλύτερος και θα τον κάνουμε εμείς.Αστροναύτες πήγαιναν στ΄ άστρα.Ηταν η εποχή της ελπίδας. Αυτή ήταν η μαγεία της».
– Τι μπορεί να πάρει ένας νέος άνθρωπος από τη σειρά των εκδηλώσεων; Τι μπορεί να τους μείνει από το ροκ του μέλλοντός μας;
«Κοιτάξτε να δείτε. Οι γονείς των παιδιών,δηλαδή οι συνομήλικοι μου, με τα χρόνια βολεύτηκαν με τον καναπέ, την τηλεόραση, τις καλοκαιρινές διακοπές.Δεν είναι κακό πράγμα να θέλει κανείς την άνεσή του. Δεν μπορεί όμως αυτά τα πράγματα να υποκαταστήσουν την αξία της ζωής. Η αξία της ζωής είναι να μπορείς να ξεπερνάς τον εαυτό σου.Να τον μοιράζεσαι με τους άλλους για να φτιάξεις κάτι ωραίο.Δεν το πετυχαίνουμε πάντοτε.Λίγες φορές το πετυχαίνουμε. Αλλά απ΄ αυτές τις λίγες φορές έρχεται η μαγκιά μας και η δικαίωσή μας. Τα παιδιά και οι καλλιτέχνες θα είμαστε πάντοτε εδώ για να το θυμίζουμε αυτό.Η δημιουργικότητα είναι η ζωή. Το να φτιάχνεις κάτι ωραίο.Και αυτό ίσως ενδιαφέρει τους ανθρώπους ανεξάρτητα από την ηλικία τους».
– Εγινε καλύτερος ο κόσμος; Ή μήπως τελικά προδόθηκαν τα οράματα της δεκαετίας του ΄60;
«Εξαρτάται πώς θα το δούμε.Ο κόσμος εκείνης της δεκαετίαςδεν έθεσε καμία πρόταση εξουσίας για να πεις αν νικήθηκε ή αν νίκησε.Κυρίως πολιτιστικά ήταν τα επιτεύγματαεκείνης της δεκαετίας.Πρόταση εξουσίας είχε μόνο ο Φιντέλ Κάστρο.Οχι ο Τσε, ο οποίος άφησε τη θέση του και πήρε τα δάση και τα βουνά της Βολιβίας.Είναι αλήθεια ότι άλλαξαν αρκετά πράγματα.Τα Πανεπιστήμια δεν ξαναγύρισαν ποτέ εκεί που ήταν.Οσο για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ατομική ελευθερία,έγιναν κοινός τόποςμετά τη δεκαετία αυτή.Κάποια στιγμή έγιναν και μαστίχα. Ενα υψηλό παράδειγμα ζωντάνιας,δημιουργίας και αμφισβήτησης ήταν αυτή η δεκαετία». – Πώς τη θυμάστε αυτή τη δεκαετία; «Ημουν δεκαπέντε χρονών όταν εκτοξεύτηκε ο Gagarin. Κούρευαν τους τεντιμπόις και τους διαπόμπευαν.Ο περιπτεράς σου ΄δινε “Τα Νέα”, π.χ., ή “Το Βήμα” διπλωμένα, μη σε χαρακτηρίσουν αντεθνικό στοιχείο. Υπήρχε εξάλλου πολύς κομφορμισμός εκείνη την εποχή.Ο βαθύτερος λόγος δεν ήταν μόνο ο Ψυχρός Πόλεμος. Η προηγούμενη γενιά, οι γονείς μας δηλαδή,είχαν ζήσει δύο μεγάλους πολέμους,καθώς επίσης και έναν Εμφύλιο. Είχαν φοβηθεί πάρα πολύ. Αγωνιούσαν. Τι ώρα θα γυρίσεις το βράδυ;Με ποιους κάνεις παρέα;Γιατί τα μαλλιά σου είναι μακριά; Ηταν καταπιεστικά τα σπίτια μας.Καλότατοι άνθρωποι, είχαν φοβηθεί όμως πάρα πολύ στη ζωή τους και είχαν γίνει καταπιεστικοί. Αυτό το πράγμα δεν υπάρχει πια».
– Μήπως σήμερα έχουμε φθάσει στο άλλο άκρο; Μήπως όλα είναι πολύ εύκολα; Ή μήπως έχουμε καταπίεση άλλου τύπου;
«Τα τελευταία χρόνια ο κόσμος έπεσε στο κυνήγι ενός χρήματος πολύ αφηρημένου. Δημιουργήθηκε μια “καλλιτεχνική οικονομία”,αν μπορώ να το πω έτσι.Αϋλη.Η διαφορά είναι ότι στην τέχνη μπορεί να παρακολουθήσουμε ένα έργο αχαλίνωτης φαντασίας,αλλά μετά πάμε σπίτι μας,ενώ οι δημιουργοί αυτής της οικονομίας στήνουν μια ψευδαίσθηση για όλη μας τη ζωή.Μέσα από οθόνες.Πατάς κουμπιά και αγοράζεις και πουλάς χρήματα.Αυτό είναι εντελώς έξω από την παραγωγή. Αυτό μας οδήγησε στην κρίση, στην οποία βρισκόμαστε τώρα. Και πολιτική πρόταση δεν υπάρχει.Ψαχνόμαστε στις μέρες μας.Αποτέλεσμα; Ενώ μέχρι τώρα όλες οι γενιές πίστευαν ότι το αύριο θα είναι καλύτερο και συνήθως έτσι ήταν,αυτή είναι η πρώτη γενιά που φοβάται ότι το μέλλον θα είναι χειρότερο.Από την άποψη της ανεργίας,της οικολογικής καταστροφής.Ενώ η δεκαετία του ΄60 ήταν η εποχή της ελπίδας,τώρα μοιάζει να είναι μια εποχή της απελπισίας. Και δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει».
– Πολιτική και Τέχνη πιστεύετε ότι πρέπει να πηγαίνουν χέρι χέρι;
«Οχι υποχρεωτικά. Η Τέχνη είναι ελεύθερη έκφραση σκέψης και συναισθημάτων. Πάντως η Τέχνη έχει ένα σημαντικό πολιτικό στοιχείο.Μας κάνει πιο ευαίσθητους.Αρα ικανότερους να συνυπάρξουμε με τον διαφορετικό δίπλα μας.Εάν δηλαδή δεν ερχόταν η Τέχνη και η Παιδεία να μας εξευγενίσει,να μας εξανθρωπίσει,τότε η ζωή θα ήταν αφόρητη.Ο άνθρωπος θα ζούσε αποκλειστικά και μόνο με την απληστία του και με το χαμαλοφόρτωμα της επιβίωσής του.Ερχεται η Παιδεία και η Τέχνη για να μας κάνει ανθρώπους.Οσο μπορεί.Και δεν το καταφέρνει πάντα.Μπαχ, δυστυχώς,ακούγανε τα Ες- Ες».
– Με αφορμή το αφιέρωμα στη δεκαετία του ΄60 πώς βλέπετε σήμερα την ελληνική μουσική και το τραγούδι;
«Η δισκογραφία πνέει τα λοίσθια.Η μουσική όμως δεν σταματά.Βεβαίως και υπάρχουν ενδιαφέροντα πράγματα.Αλλού είναι η διαφορά.Αυτός που έχει σήμερα να πει κάτι δεν το απευθύνει γενικά στον κόσμο.Ο κόσμος έχει γίνει ένας πολτός,έχει φροντίσει άλλωστε η τηλεόραση για αυτό.Οποιος καλλιτέχνης έχει να πει κάτι το απευθύνει πια σε κυψέλες συγκίνησης.Σε στέκια,τα οποία υπάρχουν παντού.Μέσα στην πόλη,στο Διαδίκτυο, υπάρχουν μέσα σε έντυπα,σε ομάδες. Αυτή είναι η αλλαγή.Δεν υπάρχει το μεγάλο πλαίσιο που υπήρχε εκείνα τα χρόνια».
– Ο κόσμος προλαβαίνει να ενημερωθεί;
«Είναι τέτοιο το πλήθος των πληροφοριών που δεν προλαβαίνει.Πληροφορείται αυτός που το ψάχνει,αυτός που ενδιαφέρεται.Θα ψάξει μόνος του και θα βρει για παράδειγμα τα συγκροτήματα του ΄60. Δεν γίνεται αλλιώς. Η τηλεόραση έχει καλύψει τα πάντα».
– Υπάρχουν τόσοι ραδιοφωνικοί και τηλεοπτικοί σταθμοί. Αρα δεν διευρύνεται και το περιθώριο επιλογής;
«Δεν είναι έτσι.Η play list των ραδιοφωνικών σταθμών είναι πολύ στενή.Δεν μπορείς να ακούσεις ένα κομμάτι των Βeatles ή του Τσιτσάνη.Του Αττίκ ή του Frank Ζappa.Θα έπρεπε να υπάρχουν και αυτά,ώστε ο νέος κυρίως ακροατήςνα αποκτά μια ευρύτερη εικόνα.Αυτή η έλλειψη που σημειώνω υπάρχει και σε άλλους τομείς. Είναι λίγο στενά τα πράγματα.Και με γνώμονα το σουξέ.Αμέσως όμως.Το κυνήγι της επιτυχίας και του γρήγορου κέρδουςείναι αντιδημιουργικό.Είναι άλλο πράγμα αυτός που πουλάει και αγοράζει χρήμα ξεκομμένος από την κοινωνία μέσα σε ένα δωμάτιο και άλλο πράγμα ο τύπος του επιχειρηματία που γνώρισε η γενιά μου,που από μια μικρή οικονομική βάση στήνει μεγαθήρια. Αυτός την ικανότητά του τη στήριζε στην κοινωνική του συνάφεια, στην ίδια τη ζωή.Γι΄ αυτό βρισκόμαστε σε κρίση, και πολιτική πρόταση δεν υπάρχει».
– Γιατί δεν έρχεται τότε; «Ελα ντε.Είναι σπουδαίο πράγμα να ηττηθεί ο αυταρχισμός ή ένα απάνθρωπο σύστημα,αλλά προκύπτει νέο πρόβλημα.Πώς θα διαχειριστείς την ελευθερία που βρέθηκε στα χέρια σου; Αυτή είναι καινούργια αγωνία.Δεν βλέπετε τι πρόβλημα έχουν στο πρώην ανατολικό μπλοκ;Πρέπει να διαχειριστούν την ελευθερία τους. Και μέχρι να το μάθουν γίνονται άλλες αγριότητες. Αλλες μαφίες προβάλλουν. Αισιόδοξος είμαι αλλά δεν ξέρω πόσος χρόνος θα χρειαστεί».
– Πότε,επιτέλους,θα κυκλοφορήσετε νέο άλμπουμ;
«Εχω βαρεθεί να με ρωτάνε για αυτό. Οταν μου έρχεται κάποια φορά έμπνευση,κάνει το χέρι να πιάσει το σημειωματάριό μου και λέω άστο.Δεν νιώθω την ανάγκη να καθήσω να γράψω.Δεν ξέρω γιατί.Ούτε με πειράζει αυτό. Βεβαίως άμα καθήσω να γράψω,τη δουλειά την ξέρω.Είμαι παλιός φούρναρης. Αλλά δούλευα πάντοτε μόνο όταν ένιωθα την ανάγκη.Δεν θέλω να το αλλάξω αυτό.Θέλω να το κάνω με τον τρόπο που ήξερα.Από βαθιά ανάγκη.Οχι από γνώση».
– Εχετε κάνει όλα όσα θέλατε να κάνετε;
«Ηθελα να γράψω μια μικρή όπερα: Τον “Διονύσιο Μελωδό”.Εχω εισαγωγές και σημειώσεις αλλά ουδέποτε το ολοκλήρωσα.Φαίνεται ότι δεν το πολυπίστευα. Βασικά έκανα αυτό που ήθελα.Ημουν νέος,ήθελα να αλλάξω τον κόσμο.Ο κόσμος μου ήταν η μουσική.Και τον άλλαξα μαζί με τους άλλους ομοτέχνους μου εκείνης της δεκαετίας.Μετά από μας το τραγούδι δεν ήταν αυτό που ήταν πριν από τα χρόνια του ΄60.Και για πάρα πολλά χρόνια επικράτησε αυτή η αλλαγή που φέραμε. Τελευταία φαίνεται πάλι ότι ελαφροποιείται και γίνεται επιφανειακό όπως παλιά.Τι να σας πω;Φαίνεται ότι κάθε γιορτή τελειώνει κάποτε.Είδαμε να νερά να φουσκώνουν εκείνη τη δεκαετία.Και μετά τραβήχτηκαν.Το σημάδι όμως που φάγανε τον βράχο εκεί ψηλά, μένει… Κτήμα εσαεί. Κι όπως έλεγε ο Ελύτης “Εσάς να δούμε τώρα”». Το ροκ του μέλλοντός μας
Ο μήνας εκδηλώσεων «Σαββόπουλος και ΦίλοιΤο περιβόλι του τρελού. Αφιέρωμα στα 60s.Στο ροκ του μέλλοντός μας» έχει ως εξής:
1. Οι δέκα συναυλίες «Το περιβόλι του τρελού »,με τον Διονύση Σαββόπουλο.Παλλάς , Παρασκευή 18- Τρίτη 22 Δεκεμβρίου και Παρασκευή 25- Τρίτη 29 Δεκεμβρίου. Σκηνοθεσία: Διονύσης Σαββόπουλος,Σοφία Σπυράτου.Σκηνογραφία: Μάριος Σπηλιόπουλος.Συμμετέχουν ως καλεσμένοι προσωπικότητες του ελληνικού τραγουδιού της δεκαετίας του 1960. Ωρα: 21.00.
2.Οι ομιλίες«Ημουν κι εγώ εκεί».Εννέα συναντήσεις με θέμα πώς βιώσαμε τα 60s.Μια αναδρομή στα σημαντικότερα πολιτικά, κοινωνικά,πνευματικά και καλλιτεχνικά επιτεύγματα της δεκαετίας του ΄60.Παλιά Βουλή. Επιμέλεια: Λάμπρος Λιάβας,Συντονιστέςοι κκ.Παύλος Τσίμας,Γιώργος Χρονάς,Βασίλης Παπαβασιλείου,Μαρία Κοτζαμάνη,Πλάτων Ριβέλλης,Γιάννης Τσεκλένης,Κώστας Πλιάτκας,Νίκος Ξυδάκης, Σώτη Τριανταφύλλου,Τάκης Κουμπής,Λάμπρος Λιάβας, Στέλιος Ελληνιάδης. Από 14.12.2009 ως 13.01.2010.Ωρα: 19.00.Είσοδος Ελεύθερη.
3.Οι ταινίες «Φιλημένη μες στους κινηματογράφους». Σαββόπουλος και φίλοι προλογίζουν 22 αγαπημένες ταινίες των 60s και ερμηνεύουν τραγούδια από τις οθόνες εκείνης της εποχής.Επιμέλεια: Σώτη Τριανταφύλλου. Τριανόν.Συμμετέχει η Βig Βand του Δήμου της Αθήνας,18-23 Δεκεμβρίου. Ωρα: 17.00.
4.Εκθεση:«Του ΄60 οι εκδρομείς.Πώς ζήσαμε τα 60s στην Ελλάδα».Μουσείο Μπενάκη .Σχεδιασμός,καλλιτεχνική επιμέλεια: Σταμάτης Ζάννος,επιμελητής: Τάσος Σακελλαρόπουλος,συνεργάτες: Λάμπρος Λιάβας,Αλεξάνδρα Χαριτάτου.Από 16.12.2009 ως 14.01.2010.Είσοδος ελεύθερη.
5.Εκθεση:«Κομμάτια κι αποσπάσματα.Νεολαιίστικα και Παιδικά περιοδικά ΄60-΄69». Εκθεσιακό Κέντρο της Βουλής των Ελλήνων . Επιμελητής: Ηλίας Νικολακόπουλος. Καλλιτεχνική επιμέλεια: Γιάννης Μετζικώφ. Από 19.12.2009 ως 14.01.2010. Είσοδος ελεύθερη.
6. Παιδικό Θέατρο «Τα πιο ωραία παραμύθια ».Σαββόπουλος και φίλοι αφηγούνται ιστορίες για παιδιά και με τον Καραγκιόζη ταξιδεύουν στη Σελήνη.Μικρό Παλλάς.Θέατρο σκιών: Αθως Δανέλλης,αφηγητές: Ρηνιώ Κυριαζή,Φένια Παπαδόδημα,Διονύσης Σαββόπουλος.Κάθε Σάββατο και Κυριακή από 19.12.2009 ως 3.1.2010.Ωρα:
14.30.
7. Τα happenings:«Τα βινύλια».Σαββόπουλος και φίλοι ερμηνεύουν σε 5 υπαίθρια προγράμματα 70 μυθικά τραγούδια από όλο τον πλανήτη του ΄60.City Link.
24 Δεκεμβρίου:Σ΄ ένα κατώι μυστικό: Τα λαϊκά του ΄60 Χατζηδάκιαμ΄,Θοδωράκια μ΄: Οι συνθέτες του έντεχνου Διεύθυνση: Γιάννης Παπαζαχαριάκης.
31 Δεκεμβρίου:Ημουν νέο κύμα έναν καιρό : Το Νέο Κύμα,Ελληνικό και Ξένο ΔιεύθυνσηΣτέφανος Κορκολής.
Ωρα: 18.00.Προσέλευση ελεύθερη.
Μετρό Συντάγματος5 Ιανουαρίου Και θα βρούμε αλλιώτικα στέκια επαρχιώτικα : Η στροφή στις ρίζες Διεύθυνση Εστουδιαντίνα Με φωνές ηλεκτρικές: Το ροκ στη Δύση κι εδώ Διεύθυνση:ΟΝΙRΑΜΑ Ωρα: 18.00.Προσέλευση ελεύθερη.
Η προσφορά του «Βήματος»
Από σήμερα και για τις επόμενες πέντε Κυριακές,«Το Βήμα της Κυριακής» προσφέρει στους αναγνώστες του τη σειρά με τον γενικό τίτλο «Σαββόπουλος 1965-2007. Μας βαράνε ντέφια!». Περί τα 60 τραγούδια,τα οποία θα περιέχονται σε πέντε CD και ένα DVD,συνολικά σε δύο τριπλές πολυτελείς κασετίνες.
Η πρώτη δίνεται σήμερα μαζί με το πρώτο CD της σημαντικής αυτής πολιτιστικής προσφοράς,που έχει τον τίτλο «Οι παλιοί μας φίλοι» (Ηχογραφήσεις 1965-1969).Ακολουθούν τα «Λευκό μου σεντονάκι,λάμπα μου τρελή» (Ηχογραφήσεις 1970-1976),«Επαρχιώτης στην Ομόνοια» (Ηχογραφήσεις 1977-1983),ενώ η δεύτερη τριπλή κασετίνα περιλαμβάνει τα CD «Κάτι μ΄ αρρωσταίνει σ΄ αυτή την πολιτεία» (ηχογραφήσεις 1967-2006) και «Πιστεύω σε ένα μονοπάτι» (Μια βραδιά,12.11.2006,στο Γκάζι) και το DVD «Ο Πυρήνας».Στην πολιτιστική αυτή προσφορά του «Βήματος της Κυριακής» περιλαμβάνονται κλασικά τραγούδια του συνθέτη όπως,μεταξύ άλλων,τα «Η Δημοσθένους λέξη»,«Ελσα σε φοβάμαι»,«Εμείς του ΄60 οι εκδρομείς»,«Σαν τον Καραγκιόζη», «Μη μιλάς άλλο γι΄ αγάπη»,«Αγγελος εξάγγελος»,«Στη συγκέντρωση (της ΕΦΕΕ)»,«Η συννεφούλα» αλλά και λιγότερα γνωστά τραγούδια του,που όμως έχουν αποτελέσει την αφετηρία για άλλες μετέπειτα δισκογραφικές εργασίες του και τα οποία είχαν πάντοτε στο κοινό του μια ιδιαίτερη απήχηση.
Το αξιοσημείωτο της εν λόγω προσφοράς είναι ότι χωρίζεται σε τρεις εποχές (1965-1969, 1970-1976, 1977-1983) όπου κάθε μία από αυτές τις εποχές συνοδεύεται και από ένα CD,σπάνιες ηχογραφήσεις που καλύπτουν μια 40ετία (1967-2006),καθώς και ένα ακόμη,πέμπτο CD,που περιλαμβάνει τραγούδια από τον «Πυρήνα»,όπως και ένα DVD από το live του «Πυρήνα».Οσον αφορά το DVD αλλά και το CD του «Πυρήνα»,πρόκειται για τις εμφανίσεις που πραγματοποίησε στο Gazarte,το 2006, ο Διονύσης Σαββόπουλος,με τους Σταύρο Λάντσια και Γιώτη Κιουρτσόγλου.Πρόκειται για παραστάσεις που ως κορμό είχαν τα λιγότερο γνωστά τραγούδια του,αυτά που αποτέλεσαν το σάουντρακ της ζωής πολλών «πυρήνων» μέσα στο ακροατήριό του όλα αυτά τα χρόνια.Των ακροατών,δηλαδή,που ασχέτως ηλικίας αγάπησαν και ταυτίστηκαν με τα πιο δύσκολα,τα λιγότερο ψυχαγωγικά τραγούδια του.
