ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ, ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ. Αν επρόκειτο να δει κανείς μία μόνο παράσταση εφέτος το καλοκαίρι, θα ήταν κρίμα να μην έχει επιλέξει αυτή. Οπως θα περίμενε κανείς από την κοσμοσυρροή, δεν έλειψαν τα ευτράπελα που χαρακτηρίζουν τέτοιες παραστάσεις περισσότερο ως κοσμικά γεγονότα παρά ως υψηλές καλλιτεχνικές εμπειρίες. Επί παραδείγματι, ο κύριος από τη δέκατη σειρά φώναζε προς κάποιον στο άνω διάζωμα: «Εμ, δεν χρησιμοποίησες το όνομά μου, δεν είπες να κάνω ένα τηλεφώνημα να σε φροντίσουν». Παρ΄ όλα αυτά μετά το τέλος της παράστασης η φράση που ακουγόταν περισσότερο ήταν «ωραίο». Ηταν πράγματι εξαιρετικό. Με το «Χειμωνιάτικο παραμύθι» τουΓουίλιαμ Σαίξπηρολοκληρώθηκε χθες και προχθές το Φεστιβάλ της Επιδαύρου. ΟΣαμ Μέντες, γνωστός από τις κινηματογραφικές επιτυχίες «Ο δρόμος της Επανάστασης», «Αmerican beauty» (Οσκαρ σκηνοθεσίας και καλύτερης ταινίας, μεταξύ άλλων), «Ο δρόμος της απώλειας» κ.ά., σκηνοθέτησε μια παράσταση όπου τα εναλλασσόμενα τραγικά και κωμικά στοιχεία της τελευταίας συγγραφικής περιόδου του Σαίξπηρ συνάντησαν το αμερικανικό φολκ στοιχείο, όπως άλλωστε θα περίμενε κανείς από μια παραγωγή του Βridge Ρroject. Το Βridge Ρroject είναι μια υπερατλαντική συνεργασία μεταξύ του θεάτρου Οld Vic του Λονδίνου (ο καλλιτεχνικός διευθυντής του μάλιστα, ο αμερικανός ηθοποιόςΚέβιν Σπέισι , είχε προσκληθεί να παρακολουθήσει την παράσταση), της Μουσικής Ακαδημίας του Μπρούκλιν και της εταιρείας παραγωγής Νeil Street Ρroductions.
Με έναν μεικτό αγγλοαμερικανικό θίασο, στον οποίο συμμετέχουν σπουδαίοι ηθοποιοί του αγγλικού θεάτρου, όπως οΣάιμον Ράσελ Μπιλ, ηΣινέντ Κιούζακκαι η ανερχόμενηΡεμπέκα Χολμαζί με γνωστούς ηθοποιούς του αμερικανικού θεάτρου και κινηματογράφου όπως οΡίτσαρντ Ιστον, ο Τζος Χάμιλτονκαι οΙθαν Χοκ, η παράσταση του Σαμ Μέντες, μολονότι διάρκειας σχεδόν τριών ωρών, ήταν ένα σφιχτό μάθημα υποκριτικής ακρίβειας. Αυτό δεν σημαίνει ωστόσο ότι οι ηθοποιοί δεν έδειχναν να το διασκεδάζουν. Πάνω απ΄ όλα ο Σάιμον Ράσελ Μπιλ στον ρόλο του βασιλιά Λεόντιου αλλά και η Ρεμπέκα Χολ στον ρόλο της Ερμιόνης κατόρθωναν να προκαλούν το γέλιο με τόση ευκολία με όση σε άφηναν παγωμένο αμέσως μετά. Ακόμη και ο Χοκ, η παρουσία του οποίου ήταν η πιο πολυαναμενόμενη, υπήρξε απολαυστικός (και με απρόσμενα καλή φωνή στο τραγούδι), αν και το δραματικό βάρος έπεφτε το δίχως άλλο στους ώμους των υπολοίπων.
Μια αίσθηση η οποία σίγουρα δεν είναι απόλυτη αλλά θα μπορούσε να υποστηριχθεί ως άποψη είναι ότι φαινόταν πως αυτό είναι ένα έργο και μια παράσταση φτιαγμένα για εσωτερικό χώρο, ένα πραγματικό «χειμωνιάτικο παραμύθι». Ο αχανής ουρανός της Επιδαύρου, όσο και αν είναι μαγευτικός από μόνος του, ίσως να μην ήταν κατάλληλος για μια τέτοια παράσταση. Εξαίρεση βέβαια αποτελεί η καταπληκτική σκηνή όπου ο Αντίγονος βρίσκει τον θάνατο από μιαν αρκούδα στις ακτές της Βοημίας. Την Παρασκευή ανάμεσα στους θεατές μπορούσες να εντοπίσεις από τονΤζέρεμι Αϊρονς(σύζυγο της Κιούζακ) ως τον τέως βασιλιά Κωνσταντίνο.
Η παράσταση παρουσιάστηκε, εκτός από την Επίδαυρο, στο Μπρούκλιν, στο Λονδίνο, στη Σιγκαπούρη, στη Νέα Ζηλανδία, στη Μαδρίτη και στη Γερμανία. Τα σκηνικά είναι τουΑντονι Γουόρντ,τα κοστούμια τηςΚάθριν Ζούμπερ, οι φωτισμοί τουΠολ Πιάντ, ο ήχος τουΠολ Αρντίτι, η μουσική του Μαρκ Μπένετ, η μουσική διεύθυνση τουΝταν Λίπτονκαι η χορογραφία τουΤζος Πρινς.
