Η μελοποίηση ποιητών από τονΝίκο Ξυδάκηδεν είναι κάτι άγνωστο και ξένο, στην ως τώρα πορεία του στη μουσική. Και ενώ για παράδειγμα έχει μελοποιήσειΣολωμό, ΒιζυηνόήΣαπφώ, δεν έχει μελοποιήσει Κωνσταντίνο Π. Καβάφη. «Θεωρώ εύκολο συνειρμό κάποιος εξ Αιγύπτου όπως εγώ να μελοποιήσει τον αλεξανδρινό ποιητή. Παράλληλα,δεν πιστεύω ότι έχω να προσθέσω κάτι παραπάνω μελοποιώντας Καβάφη» σημειώνει ο ίδιος. Αυτό όμως δεν τον εμποδίζει όχι μόνο να ασχοληθεί με τον ποιητή, αλλά και να αναζητήσει τα ίχνη από τη ζωή του, τα αισθήματά του και την τέχνη τού Κ.Π. Καβάφη, μέσα από την παράσταση «Rue Lepsius» που παρουσιάζει στις 14 και 15 Ιουλίου, στο Σχολείον, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών. Την αρωγή του σε αυτή την προσπάθεια προσφέρει ο ποιητικός λόγος τουΔιονύση Καψάλη. «Σαν θέμα ο Καβάφης με έτρωγε και σκέφτηκα ότι θα είχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον να γράψει κάποιος κάτι για εκείνον από το να τον μελοποιήσω άμεσα».

Ο συνθέτης χαρακτηρίζει το «Rue Lepsius» (πρόκειται για την ονομασία του δρόμου που βρισκόταν η οικία του Καβάφη, που σήμερα είναι διαφορετική) ως ένα άτυπο λιμπρέτο «με αλεξανδρινή συνταγή», το οποίο όμως του έδωσε τη δυνατότητα να βρει τη φόρμα που ήθελε για να ασχοληθεί με τον Καβάφη: «Μου άρεσε το έργο του Διονύση Καψάλη (η παράσταση βασίζεται στο έργο του «Στον τάφο του Καβάφη»). Βασίζεται σε περιστατικά της ζωής του αλεξανδρινού ποιητή. Η μουσική προσωπογραφία του Καβάφη παρουσιάζεται σαν μια γιορτήπου όσο περνά η ώρα γίνεται όλο και πιο εσωτερική. Προς το τέλος η μουσική φεύγει και απομένει μόνο ο λόγος. Είναι σαν ένα μεγάλο τραγούδι που χρησιμοποιεί διαφορετικά μέσα.Το τραγούδι μιας ζωής». Τη σκηνοθεσία υπογράφει ηΜάρθαΦριντζήλα, ενώ στην παράσταση συμμετέχουν εκτός από τον Νίκο Ξυδάκη (στην ερμηνεία), οΤάσης Χριστογιαννόπουλοςκαι στην αφήγηση οιΔημήτρης Μαρωνίτηςκαι Διονύσης Κα ψάλης. Παίρνουν επίσης μέρος επτά βιολοντσέλα της Οπερας του Καΐρου και το ελληνικό συγκρότημα αραβικής μουσικής Αl Μahabba. Η μουσική διεύθυνση είναι τουΔημήτρη Μπουζάνη. Οσον αφορά το μουσικό μέρος, ο Νίκος Ξυδάκης υπογραμμίζει ότι «δεν έχει φιλοδοξία να είναι ένα μουσικό έργο πάνω στον Καβάφη.Βεβαίως όμως υπάρχει το μουσικό περιβάλλον μέσα στο οποίο ζούσε ο ποιητής.Ενα περιβάλλον της Ανατολής- μέσω της μουσικής-,αλλά και μια πανσπερμία πραγμάτων που υπήρχε στην Αίγυπτο. Μουσικές που άκουγες στον δρόμο, στα ραδιόφωνα, στο Κάιρο και στην Αλεξάνδρεια. Ενα κολάζ, ένα μείγμα μνήμης. Για αυτό θέλω στην παράσταση και το αραβικό στοιχείο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι επιδιώκω τον εξαραβισμό του Καβάφη».

Αυτό που επιδιώκει ο Νίκος Ξυδάκης- όχι μόνο με την εν λόγω παράσταση, αλλά συνολικά με το έργο του- όλα αυτά τα χρόνια είναι η επικοινωνία και ο διάλογος. Παρ΄ όλο που όπως τονίζει «σήμερα η επικοινωνία είναι δύσκολη.Εχουν μπει στοιχεία που έχουν αλλάξει τους κώδικες. Εχω παρατηρήσει ότι όταν κάτι βασίζεται στον λόγο δυσκολεύει τη συγκέντρωση του θεατή.Ο λόγος απαιτεί ευαισθησία και ετοιμότητα.Πιστεύω ότι υπάρχει ένα στοιχείο “ανατροπής”,στοιχείο που φέρνει μια άλλη “γλώσσα” που θεωρείται περισσότερο σύγχρονη χωρίς όμως να είναι και αυτό απόλυτο.Είναι φορές που το κοινό νιώθει μια αμηχανία όταν καλείται να παρευρεθεί σε κάτι που δεν μπορεί να μπει σε κάποια σαφή κατηγορία. Από την άλλη υπάρχει κοινό που έλκεται από το άγνωστο». Ισως για αυτό ο ίδιος χαρακτηρίζει την παράσταση για τον Καβάφη «στοίχημα,εφόσον δεν μπορεί να μπει κάτω από κάποια συγκεκριμένη ταμπέλα.Τι στοίχημα δηλαδή, Τζόκερ είναι». Ο ίδιος πάντως δεν ξέρει αν έχει κερδίσει το… Τζόκερ όλα αυτά τα χρόνια, αλλά συνεχίζει να αναζητά την αλήθεια. «Οποια κι αν είναι αυτή και όπως κι αν εκφέρεται.Αν κάποια στιγμή δεν θα μπορέσω να γράψω τραγούδια αυτή θα είναι η αλήθεια μου.Δεν θα μπορούσα να εκβιάσω μια κατάσταση».

Η μουσική προσωπογραφία του Κ.Π.Καβάφη των Νίκου Ξυδάκη,Διονύση Καψάλη παρουσιάζεται στον Χώρο Α Δ του Σχολείου (Πειραιώς 52, τηλ.210 3272.000) στις 14 και 15 Ιουλίου.Ωρα έναρξης: 21.00.