Εν θερμώ: Πώς αλλιώς εξηγείται η ταχύτητα της γραφής αλλά και της προετοιμασίας για το ανέβασμα του μονολόγου «Το Κίτρινο Σκυλί» που έγραψε οΜισέλ Φάιςθέλοντας να «μιλήσει» για την ιστορία της Κωνσταντίνας Κούνεβα.

Χωρίς και ο ίδιος να το συνειδητοποιήσει, βρέθηκε επί ένα εικοσαήμερο να γράφει συνεχώς με τη μορφή του «κατεπείγοντος»… Στη θέση της Κούνεβα γεννήθηκε η Ρούσκα Ρούσεβα.

Η πραγματική ηρωίδα, ενημερωμένη για την έκδοση και την παράσταση από τον δημιουργό, το δέχθηκε πολύ θετικά-«θα καλέσουμε τα οικεία της πρόσωπα και ελπίζουμε να τα έχουμε κοντά μας»λέει ο Μισέλ Φάις,που μαζί με όλη την ομάδα συμφώνησαν να καταθέσουν τα έσοδα από την πρώτη και την τελευταία παράσταση (στις 10 Μαΐου και στις 2 Ιουνίου) στον τραπεζικό της λογαριασμό.

– Κύριε Φάις,είναι το «Κίτρινο Σκυλί» μια έγγραφη διαμαρτυρία κατά της βίας και του ρατσισμού;

«Το “Κίτρινο Σκυλί” είναι ένα κείμενο επείγουσας γλωσσικής πραγματικότητας, υπό την έννοια ότι γράφτηκε στον πυρετό ενός βίαιου γεγονότος, με τον βρασμό μιας γλώσσας που προσπαθεί να εκφράσει το αδιανόητο. Και η μόνη γλώσσα που εκφράζει το αδιανόητο είναι η γλώσσα της αγάπης. Το κείμενο το διαπερνά ο “εφιάλτης του καλού”, όπως λέει σε κάποιο σημείο η Ρούσκα Ρούσεβα (η ονειρική αντανάκλαση της Κούνεβα). Γι΄ αυτό και η ηρωίδα μετεωρίζεται ανάμεσα στο “εμίσησάν με δωρεάν” (Ιωάννης) και στο “ούτοι συνέχθειν αλλά συμφιλείν έφυν” (Αντιγόνη). Συνεπώς το κείμενο και η παράσταση δεν μάχονται κατά κανενός, μάχονται υπέρ της αγάπης. Ξέρετε, ο ρατσισμός είναι ένα πανάρχαιο παιχνίδι ανάμεσα στο Ιδιο και στο Αλλο. Ακόμη και ο μετανεωτερικός ρατσισμός (συμφωνήσαμε να διαφέρουμε όλοι με τον ίδιο ακριβώς τρόπο) έχει τη θέση του στο κείμενο».

– Κατά πόσο ο μονόλογός σας παραπέμπει στο πραγματικό γεγονός; ΄Η μήπως είναι απλώς το έναυσμα για ένα μεταφυσικό κείμενο;

«Το κείμενο γράφτηκε εξ αφορμής του γνωστού ωμού γεγονότος. Στοχεύει στην Κούνεβα που όλοι κρύβουμε μέσα μας. Δηλαδή, στην εμπειρία του λιθοβολημένου και στην εμπειρία αναίρεσης του λιθοβολισμού. Καταλύτης σ΄ αυτή την επώδυνα αποκαλυπτική διαδρομή είναι το σχετικά αποσιωπημένο μαρξιστικό ρηθέν “η αγάπη ανταλλάσσεται μόνο με αγάπη” (που κρύβει έναν αυθεντικό τόνο αλήθειας). Από τη σκοπιά αυτή η Ρούσκα Ρούσεβα διεκδικεί έναν κόσμο αγάπης ταυτόχρονα μέσα από την “πολιτική” του ανυπεράσπιστου εαυτού και τη “μεταφυσική” του μη περαιτέρω εαυτού».

– Η σύγχρονη ειδησεογραφία αποτελεί υλικό για θέατρο;

«Ο άνθρωπος της γραφής ανέκαθεν μετεωρίζεται ανάμεσα στην πραγματικότητα των πραγμάτων και στην πραγματικότητα των λέξεων. Αυτό το πήγαινε-έλα ανάμεσα στην επινοημένη πραγματικότητα και στην αδιαμεσολάβητη πραγματικότητα είναι το ουκ άνευ για το εργαστήρι του εαυτού και της γραφής».

– Μπορεί ένα έργο να δράσει με την κατεπείγουσα εκδοχή του;

«Δεν σας κρύβω ότι κι εγώ εξεπλάγην με την αντίδρασή μου. Βασανίζω και βασανίζομαι από ένα μυθιστόρημα έξι χρόνια και αίφνης ένας μονόλογος σπάζει την πόρτα μου, με σέρνει από το κρεβάτι και μου κρατάει στανικά τα χέρια πάνω στο πληκτρολόγιο. Επί 20 ημέρες κοιμόμουν και ξυπνούσα με τη Ρούσκα. Νιώθω σαν να είχα ανεβάσει ψηλό πυρετό και αυτό το κείμενο να ήταν η μόνη αγωγή ώστε να επανέλθω στον κόσμο των απύρετων… Μακάρι να αδράξει τον αναγνώστη και κατόπιν τον θεατή, όπως άδραξε κι εμένα αυτός ο ευλογημένος πυρετός».

– Συμμετέχετε στο πέρασμα του θεατρικού σας από το χαρτί στο σανίδι; «Προέρχομαι από εκείνο το κομμάτι της γραφής που ο χαρακτήρας, όσο “ζωντανός” κι αν είναι, άμα κλείσεις το βιβλίο, επιστρέφει στη φασματική του ζωή. Εδώ τα πράγματα περιπλέκονται. Οι χαρακτήρες και οι διερμηνευτές τους, εν προκειμένω η Αλεξία Καλτσίκη και η Λίλλυ Μελεμέ, ζητούν κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο- υπερβάλλω και χαριτολογώ. Η δεύτερη ζωή ενός χαρακτήρα, από το χαρτί στο σανίδι, είναι πάντα συναρπαστική. Με τη Λίλλυ και την Αλεξία μιλήσαμε, τσακωθήκαμε, αγαπηθήκαμε επί μακρόν γι΄ αυτή την παράσταση…». – Γιατί το «Κίτρινο Σκυλί» είναι μονόλογος και όχι νουβέλα;

«Γιατί η φόρμα καθορίζει όχι μόνο το “πώς” (λες μια ιστορία) αλλά και το “τι” (λέει η ιστορία). Η μορφή δεν είναι ένα απλό κέλυφος, το ταρατατζούμ μιας πλοκής, είναι το βαθύτερο άγγιγμα αυτού που δεν λέγεται, αυτού που δεν λέγεται και επειδή δεν λέγεται σε ταράζει».

– Τελικά τι σημαίνει ο τίτλος; «Ας μείνει αινιγματικός και ανοιχτός, όπως είναι και στο κείμενο και στην παράσταση. Είναι το σκυλί που μπουγελώνεται με βιτριόλι; Είναι το κίτρινο φως που πέφτει, κατά διαστήματα, και κλονίζει το παραμιλητό της ηθοποιού; Είναι η αρνητική αγάπη που σκοτεινιάζει κατά στιγμές το έργο; Είναι το εξιλαστήριο θύμα μιας συλλογικής αδιαφορίας;». Πρεμιέρα στο Από Μηχανής Θέατρο στις 10 Μαΐου.Διάρκεια: ως τις 2 Ιουνίου.Συμπαραγωγή της εταιρείας θεάτρου Συν,Επί (+Χ) και της καλλιτεχνικής εταιρείας «Λίθος».

Σκηνοθεσία: Λίλλυ Μελεμέ.

Με την Αλεξία Καλτσίκη.

Ο μονόλογος «Το Κίτρινο Σκυλί» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη.

Μια καθημερινή ηρωίδα

Ο Μισέλ Φάις

Μαχητική συνδικαλίστρια στον χώρο των καθαριστριών,με καταγωγή από τη Βουλγαρία.Εργαζόταν σε εταιρεία ενοικίασης καθαριστριών,που είχε αναλάβει την καθαριότητα στους ΗΣΑΠ.Δέχτηκε επίθεση με βιτριόλι από άγνωστους ως τώρα δράστες,έξω από το σπίτι της,στα Πετράλωνα,το βράδυ της προπαραμονής των Χριστουγέννων.Οι δράστες τής πέταξαν το καυστικό υγρό στο πρόσωπο και στο σώμα ενώ την εξανάγκασαν να καταπιεί μεγάλη ποσότητα.Εκτοτε νοσηλεύεται στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός»,έχοντας υποβληθεί σε σειρά εγχειρήσεων,στο πρόσωπο και στον οισοφάγο.Εχει χάσει την όρασή της από το ένα μάτι,ενώ μόλις πριν από λίγες ημέρες άρχισε να διακρίνει αμυδρά ορισμένα πράγματα και σκιές από το άλλο.Με αφορμή την επίθεση εναντίον της πραγματοποιήθηκαν το προηγούμενο διάστημα δεκάδες πορείες και καταλήψεις διαμαρτυρίας για το μεσαιωνικό καθεστώς εργασίας στις εργολαβίες που αναλαμβάνουν τον καθαρισμό δημόσιων υπηρεσιών,πανεπιστημιακών ιδρυμάτων και μεγάλων ιδιωτικών εταιρειών.