Ενας μεγάλος κιβωτιόσχημος τάφος της Γεωμετρικής εποχής ήρθε στο φως πριν από δύο εβδομάδες στην οδό Καπποδιστρίου στη Βούλα, σε μικρή απόσταση από τη θάλασσα. Η περιοχή μάλιστα έχει δώσει και στο παρελθόν πολλές αρχαίες ταφές, της ίδιας εποχής ή της Μυκηναϊκής. Ο τάφος αποκαλύφθηκε από την αρχαιολόγο της ΚΣΤ΄ Εφορείας Αρχαιοτήτων κυρία Κατερίνα Κυλίτη κατά τη διάρκεια της τοποθέτησης αγωγών φυσικού αερίου και η είδηση δημοσιοποιήθηκε προχθές το βράδυ από τον αρχαιολόγο της ίδιας Εφορείας κ. Γιάννο Κουράγιο κατά τη διάρκεια ομιλίας του σχετικά με τις ανασκαφές στις περιοχές της Γλυφάδας και της Βούλας στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης. Η καλυπτήρια πλάκα του τάφου ήταν σπασμένη, μέσα σε αυτόν όμως η αρχαιολόγος βρήκε έξι αγγεία (σκύφους και πρόχους) από τα οποία ένας σκύφος φέρει παράσταση οκτώσχημης ασπίδας, που αποτελεί κατάλοιπο της Μυκηναϊκής εποχής.
Αλυκή (ή Νησί) ονομάζεται ακόμη και σήμερα η περιοχή αυτή, καθώς πράγματι υπήρχαν, από την αρχαιότητα μάλιστα, αλυκές κατά μήκος της ακτής, οι οποίες ήταν εμφανείς ως και πριν από μερικές δεκαετίες στη θέση των σημερινών εγκαταστάσεων του ΕΟΤ. Αλλωστε και το αρχαίο όνομα του Δήμου των Αιξωνίδων Αλών (σήμερα Γλυφάδα και Βούλα) υποδήλωνε την ύπαρξή τους. Ο συγκεκριμένος τάφος προφανώς αποτελεί μέρος του μεγάλου νεκροταφείου της Πρωτογεωμετρικής- Γεωμετρικής εποχής, το οποίο είχε ανασκάψει το 1953 ο αρχαιολόγος Ιωάννης Παπαδημητρίου φέρνοντας στο φως δώδεκα ασύλητους τάφους λαξευμένους στον φυσικό βράχο καθώς και πολλά και σημαντικά κτερίσματα. Τόσο το νεκροταφείο αυτό όμως όσο και το κύριο νεκροταφείο της Κλασικής εποχής των Αιξωνίδων Αλών, που έχει αποκαλυφθεί από χρόνια στην περιοχή Πηγαδάκια, έχουν υποστεί αρχαιοκαπηλική δράση ευρείας κλίμακας ήδη από τον 19ο αιώνα, καθώς και στις αρχές του 20ού. Ετσι, πολλά μουσεία του εξωτερικού και ιδιωτικές συλλογές «εμπλουτίστηκαν» τότε από τα προϊόντα των λαθρανασκαφών αυτών των νεκροταφείων.
Σύμφωνα με την Κλεισθένια οργάνωση, ο Δήμος των Αλών μαζί με τη γειτονική Αιξωνή αποτελούσαν την παραλιακή τριττύ της Κεκροπίδος φυλής. Ο δήμος ήταν ένα οργανωμένο οικιστικά και παραγωγικά σύνολο, διέθετε αγροτικές καλλιέργειες (κυρίως δημητριακά, αμπέλια και ελιές) και μελισσοκομία, ενώ η παραγωγή αλατιού και η αλιεία ήταν οι κύριες δραστηριότητές τους.
