Ισως η φήμη του σερ Αντον βαν Ντάικ (1599-1641) έχει πληγεί λίγο από το γεγονός ότι επί μακρόν αποδίδονταν σε αυτόν έργα μάλλον κατώτερης ποιότητας από τα μεγάλα αριστουργήματά του.Λέγεται μάλιστα ότι προς το τέλος της ζωής του διατηρούσε «γραμμή παραγω γής» προσωπογραφιών στο εργαστήριό του,όπου οι βοηθοί του ζω γράφιζαν,ενώ αυτός δεν άγγιζε παρά τα πρόσωπα.Ωστόσο το μεγαλύτερο μέρος των νοθευόμενω ν αυτών έργω ν έχει πλέον ξεκαθαριστεί και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Βαν Ντάικ είναι ένας από τους σπουδαιότερους καλλιτέχνες- και ιδίως προσωπογράφους- του 1 7ου αιώνα.Βέβαια,είναι και αυτός καθαυτός ο 17ος αιώνας ένα ζήτημα- από την άποψη τουλάχιστον ότι τότε μεγαλουργούν τόσο ο Ντιέγκο Βελάσκες όσο και ο Ρέμπραντ φαν Ράιν,δύο από τους πιο πολυθρύλητους καλλιτέχνες όλων των εποχώ ν.Ωστόσο ο Βαν Ντάικ έχει κατακτήσει τη θέση του στην Ιστορία της τέχνης,κυρίως με τη δράση του στην Αγγλία (αν και Φλαμανδός,γεννημένος στην Αμβέρσα),ως αυλικού ζω γράφου στην αυλή του Καρόλου Α Δ .Εκεί δημιούργησε τα διασημότερα έργα του,τα οποία είναι οι προσωπογραφίες του βασιλιά και της οικογενείας του,και υπήρξε ανανεωτής τόσο της τέχνης του σχεδίου όσο και της υδατογραφίας και της χαρακτικής, και «αναβάθμισε» το είδος της προσωπογραφίας σε σχέση με τις απεικονίσεις ιστορικώ ν και βιβλικώ ν θεμάτων,που εξακολουθούσαν να θεωρούνται οι «υψηλότερες» ενασχολήσεις ενός ζω γράφου.