Κάτι δεν πάει καλά στον τόπο! Μετά τις «συνομιλίες» για το Νέο Μουσείο Ακροπόλεως και τον αποχαρακτηρισμό τού διατηρητέου μνημείου της οδού Αρεοπαγίτου ο οποίος ακολούθησε, μετά την πρόταση να γίνει αναψυκτήριο στο επί του Βράχου παλαιό Μουσείο, πρόταση η οποία απασχόλησε σοβαρά ολόκληρο Συμβούλιο Μουσείων (!) και χάρη μόνο στη διευθύντρια Μουσείων του υπουργείου Πολιτισμού κυρία Μ.Πάντου αναβλήθηκε η απόφαση προκειμένου να… εξεταστεί το θέμα σε επόμενη συνεδρίαση, έρχεται τώρα η σειρά του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου, το οποίο η Βουλή των Ελλήνων ζητεί να απομακρυνθεί από το μνημείο της πλατείας Κολοκοτρώνη, παρ΄ όλο που το κτίριο δεν της ανήκει πλέον. Ετσι, μετά τις βλέψεις των αρχαιολόγων για την τύχη των μουσείων και των μνημείων, τον λόγο τώρα παίρνουν οι βουλευτές.
Το ελληνικό Κοινοβούλιο συγκεκριμένα ζητεί μέσω του Προέδρου της Βουλής τη μεταστέγαση του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου, προκειμένου να εγκατασταθεί εκεί το νέο εντευκτήριο των βουλευτών. Ενα είδος δηλαδή λέσχης των βουλευτών με το απαραίτητο αναψυκτήριο ή καφενείο, ή έστω ένα κλαμπ κατά το βρετανικότερον, στο οποίο οι βουλευτές θα πίνουν τον καφέ τους, τις μπίρες τους και τα ουζάκια τους και θα στήνονται και τα απαραίτητα πηγαδάκια σε ένα ελληνοπρεπές και μνημειακό περιβάλλον, το οποίο… προσφέρεται και για δηλώσεις στις κάμερες.
Ομολογουμένως το κτίριο του γάλλου αρχιτέκτονα Μπουλανζέ, ένα από τα ωραιότερα μνημεία του αθηναϊκού νεοκλασικισμού, προσφέρεται για μια τέτοια χρήση! Τι θα γίνει όμως με τα κειμήλια της Εθνεγερσίας; Πώς είναι δυνατόν η μαχόμενη περί τα εθνικά θέματα Βουλή των Ελλήνων να διώχνει τις μνήμες τής σύγχρονης ιστορίας του έθνους για να εγκαταστήσει εντευκτήριο;
Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι το κτίριο της Παλαιάς Βουλής έχει παραχωρηθεί στην Εθνική Ιστορική Εταιρεία από το 1932 με απόφαση του Ελευθερίου Βενιζέλου. Η παραχώρηση επαναλήφθηκε το 1935 από την κυβέρνηση Τσαλδάρη μετά τη μεταφορά και εγκατάσταση Βουλής και Γερουσίας στο κτίριο των Παλαιών Ανακτόρων. Στο τέλος της δεκαετίας του 1930, το 1938 συγκεκριμένα, άρχισε η αρχιτεκτονική μελέτη για τη μετατροπή του κτιρίου σε μουσείο, με τον πόλεμο όμως σταμάτησαν όλα και τα κειμήλια φυλάχτηκαν σε καταφύγιο στο Αρχαιολογικό Μουσείο για να προστατευθούν. Στο κτίριο εγκαταστάθηκε στην Κατοχή το υπουργείο Δικαιοσύνης και την ίδια εποχή εκδόθηκε ο Νόμος 666 (ΦΕΚ 318/Α/25.9.43), με τον οποίο «παραχωρείται προς την Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία της περιοχής του προς στέγασιν του Ιστορικού Εθνολογικού αυτής Μουσείου και των γραφείων της» – σημειώνεται ότι πρόκειται για νόμο εκ των μη ανακληθέντων.
Τα… «δαιμονικά τρία εξάρια» ωστόσο δεν κάθησαν ήσυχα. Μετά την Κατοχή και την απομάκρυνση του υπουργείου Δικαιοσύνης το κτίριο ήταν σε τέτοιο χάλι ώστε προτάθηκε η κατεδάφιση τού παλαιού Βουλευτηρίου λόγω της κακής καταστάσεώς του! Σώθηκε χάρη στην Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία και το 1954 επιτροπή με επικεφαλής τον Αναστάσιο Ορλάνδο ανέλαβε την αποκατάσταση του μνημείου. Ετσι, το 1963 εγκαταστάθηκε το μουσείο εκεί.
Η ιστορία όμως συνεχίζεται! Το 2001 το Ελληνικό Κοινοβούλιο διά του Προέδρου του ζήτησε και πάλι την απομάκρυνση του μουσείου για να εγκατασταθεί το εντευκτήριο, το οποίο αναμφιβόλως έχει ανάγκη η Βουλή. Η προσπάθεια απετράπη τότε για να επαναληφθεί τώρα. Μήπως όντως φταίνε τα δαιμονικά εξάρια; Τι άλλο να πει κανείς;
