Εφέτος όπως όλα δείχνουν – αν δεν προκύψει κάποια νέα απόφαση – το Θέατρο Λυκαβηττού θα λειτουργήσει. Το θέμα είναι πώς; Ποιες από τις προγραμματισμένες συναυλίες θα γίνουν εκεί; Και για όσες γίνουν, ποιος τελικώς θα πάρει την ευθύνη για την ασφάλεια των θεατών, διότι περί αυτής ουδεμία κουβέντα ειπώθηκε. Και έρχεται ο πιο καλοπροαίρετος θεατής των εκδηλώσεων να αναρωτηθεί «γιατί όλα αυτά συνέβησαν μεσούντος του θέρους; Και αν όντως υπάρχουν προβλήματα στατικότητας των κερκίδων, αυτά δεν μπορούσαν να έχουν λυθεί το διάστημα που μεσολαβεί από καλοκαίρι σε καλοκαίρι;».
Από τον Αννα στον Καϊάφα
Ο δήμαρχος της Αθήνας Νικήτας Κακλαμάνης σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε την περασμένη Τετάρτη με αφορμή το 2ο Αθηναϊκό Φεστιβάλ, σε σχετική ερώτηση που του τέθηκε, αν δηλαδή θα πήγαινε ο ίδιος σε συναυλίες στον Λυκαβηττό, απάντησε: «Εγώ ως απλός πολίτης επιλέγω το πού θα πάω και βεβαίως με ενδιαφέρει να είναι εντάξει και το θέατρο που θα πάω, αλλά με ενδιαφέρει τι θα πάω να δω κατά κύριο λόγο». Λίγο αργότερα σε τηλεφωνική συνομιλία που είχαμε μαζί του απάντησε ότι για το ζήτημα της ασφάλειας δεν είναι αρμόδιος αυτός, και ότι απλώς ο δήμος είναι το εκτελεστικό όργανο που κινήθηκε αναλόγως την πρώτη φορά με τη μελέτη της Εταιρείας Τουριστικής Ανάπτυξης (ΕΤΑ) για τη σφράγιση του χώρου και το ίδιο έκανε και με τις επόμενες μελέτες για την αποσφράγισή του. Δεν έκρυψε όμως και τη διάθεσή του να περάσει το θέατρο στα χέρια του δήμου, ζητώντας την ίδια ημέρα από το Δημαρχιακό Συμβούλιο την ομόφωνη απόφασή του σε αυτό το θέμα. Ενα θέμα που είχε τεθεί, όπως είπε, και επί δημαρχίας Μπακογιάννη και Μπεχράκη και επανέρχεται σήμερα γιατί, όπως λέει: «Θα διεκδικήσω το θέατρο ως Δήμος της Αθήνας, ώστε πλέον όσοι με βρίζουν, να με βρίζουν δικαίως για όποια πατατιά κάνω».
Από την πλευρά του ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Ελληνικού Φεστιβάλ Γ. Λούκος δεν έχει μιλήσει σχετικά με την ασφάλεια του θεάτρου, παραθέτοντας απλώς στον Τύπο ανακοίνωση με το χρονικό των όσων συνέβησαν, και εκεί είναι που η κατάσταση περιπλέκεται καθώς υπάρχουν διαφωνίες από τους αρμόδιους φορείς – κυρίως την ΕΤΑ – για τη σειρά των γεγονότων. Ο πρόεδρος της Εταιρείας Τουριστικής Ανάπτυξης Πέτρος Αλιβιζάτος μιλώντας στο «Βήμα» για την ασφάλεια του χώρου, λέει τα εξής: «Φυσικά και γνωρίζουμε ότι έχει τραυματιστεί η αξιοπιστία του χώρου. Φυσικά και δεν θέλουμε να πληγεί ένας θεσμός όπως είναι το Ελληνικό Φεστιβάλ. Αλλά θα ήμασταν τρελοί στην ΕΤΑ να εγκρίνουμε την αποσφράγιση του θεάτρου έστω και αν υπήρχε η παραμικρή αμφιβολία για την ασφάλεια των θεατών».
Η απόφαση της ΕΤΑ να δώσει την έγκρισή της την περασμένη Τρίτη ώστε να αποσφραγιστεί ο Λυκαβηττός, βασίστηκε στη νέα έκθεση που συνέταξε στις 15 Ιουνίου ο καθηγητής κ. Καρύδης και σύμφωνα με την οποία δεν συντρέχουν λόγοι επικινδυνότητας του θεάτρου. Αλλά και από επιτόπια μελέτη της Τεχνικής Διεύθυνσης της ΕΤΑ στις 17 Ιουνίου, διαπιστώνοντας ότι έχουν γίνει εργασίες τέτοιες που καθιστούν το θέατρο ικανό να συνεχίσει να λειτουργεί και οι οποίες, σύμφωνα με τον κ. Αλιβιζάτο, απεστάλησαν στον Δήμο Αθηναίων. Ο δήμος πιθανότατα δεν τις έλαβε υπόψη του, γι’ αυτό και στις 19 Ιουνίου αποφάσισε τη σφράγιση του Θεάτρου.
Εχει ενδιαφέρον όμως να παρακολουθήσουμε το χρονικό των εξελίξεων σχετικά με αυτή την υπόθεση, που αρχίζει ουσιαστικά στις 15 Ιανουαρίου, οπότε και το Ελληνικό Φεστιβάλ αποστέλλει στον ΕΟΤ – κύριος του Λυκαβηττού, ενώ σύμφωνα με το κ. Κακλαμάνη ανήκει στο υπουργείο Γεωργίας – έγγραφο με το οποίο ζητεί, εν όψει των θερινών εκδηλώσεων, έλεγχο της στατικότητας των κερκίδων. Στις 4 Φεβρουαρίου μηχανικοί του ΕΟΤ και της ΕΤΑ διενεργούν αυτοψία και η τεχνική έκθεση αποστέλλεται στις 25 Φεβρουαρίου στο Φεστιβάλ. Σε αυτήν διαπιστώνεται πρόβλημα στατικότητας των κερκίδων, και ο ΕΟΤ στις 19 Μαΐου ζητεί από την ΕΤΑ να προχωρήσει σε άμεση εκπόνηση της μελέτης και υλοποίηση των επεμβάσεων που θα προταθούν. Στις 5 Ιουνίου, η ΕΤΑ ζητεί από τον Δήμο Αθηναίων τη διακοπή λειτουργίας του θεάτρου προκειμένου να εκπονηθεί η μελέτη. Σημειωτέον ότι σύμφωνα με τον κ. Αλιβιζάτο, το Ελληνικό Φεστιβάλ δεν είχε γνωστοποιήσει στην ΕΤΑ τα περί των εφετινών εκδηλώσεων καθώς ακόμη και στο πρόγραμμα του Ελληνικού Φεστιβάλ απουσιάζει ο Λυκαβηττός από τους χώρους των εκδηλώσεων (σελίδα 197 του προγράμματος). Η Δημαρχική Επιτροπή αποφασίζει τη σφράγιση του θεάτρου. Ωστόσο στις 15 Ιουνίου νέα έκθεση, αυτή του κ. Καρύδη, που έγινε κατ’ εντολήν του Ελληνικού Φεστιβάλ, αλλά και νέα πραγματογνωμοσύνη της ΕΤΑ έρχονται να ανατρέψουν την κατάσταση αφού σε αυτές αναφέρεται ότι έχουν γίνει εργασίες στο θέατρο – η ΕΤΑ δηλώνει πως δεν είχε πληροφορηθεί σχετικά με αυτές – και ότι δεν τίθεται ζήτημα επικινδυνότητας.
Το χάος με τις ακυρώσεις
Στις 18 Ιουνίου, η ΕΤΑ γνωστοποιεί τις μελέτες στον Δήμο της Αθήνας, αλλά την επομένη και ελάχιστες μόνο ώρες από την πρώτη εκ των δύο sold out συναυλιών του διεθνούς φήμης ποπ τραγουδιστή Τζέιμς Μπλαντ, ο δήμος προχωρεί στη σφράγιση του θεάτρου. Ακολουθούν οι γνωστές δηλώσεις του κ. Λούκου εναντίον του κ. Κακλαμάνη και τούμπαλιν και στις 24 Ιουνίου ο δήμαρχος Αθηνών ανοίγει και πάλι τον Λυκαβηττό, υποστηρίζοντας ότι δεν γνώριζε τις δεύτερες μελέτες. Σύμφωνα πάντως με τις υπάρχουσες μελέτες, έχει δεν έχει πρόβλημα στατικότητας, το θέατρο δεν πληροί του κανόνες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Σημειώνεται, τέλος, ότι το Ελληνικό Φεστιβάλ χρησιμοποιεί τον χώρο εντελώς δωρεάν, αν και δεν υπάγεται πλέον στο υπουργείο Τουριστικής Ανάπτυξης. Από την ΕΤΑ έχουν γίνει κρούσεις, όπως επισημαίνει ο κ. Αλιβιζάτος, για την καταβολή ενοικίου, χωρίς ωστόσο το Ελληνικό Φεστιβάλ να έχει ανταποκριθεί. Το ίδιο, φυσικά, υπενοικιάζει τον χώρο στις εταιρείες συναυλιών προς 11.000 ευρώ την εκδήλωση.
Οσο για τις συναυλίες που είχαν προγραμματιστεί, επικρατεί σχετικό χάος. Ηδη τόσο η συναυλία του Φίλιππου Πλιάτσικα όσο και της Χάρις Αλεξίου θα πραγματοποιηθούν σε άλλους χώρους όπως ανακοινώθηκε. Η παράσταση των Stomp στις 2, 3 και 4 Σεπτεμβρίου θα αποφασιστεί τις επόμενες ημέρες αν θα πραγματοποιηθεί εκεί. Η συναυλία της Γκλόρια Γκέινορ τελικώς θα δοθεί στον Λυκαβηττό, όπως επίσης και αυτή των Pink Martini.
Από την Αννα Συνοδινού στον ΕΟΤ
Το 1964 αποφασίστηκε να στηθεί υπαίθριο θέατρο σε κοίλωμα που είχε αφήσει η λειτουργία λατομείου στον λόφο του Λυκαβηττού, όταν η Αννα Συνοδινού αναζήτησε νέο υπαίθριο χώρο μετά τη λήξη της συνεργασίας της με το Εθνικό και όταν επεκτάθηκαν οι εκδηλώσεις του Φεστιβάλ Αθηνών. Ο χώρος μισθώθηκε για 20 χρόνια και περιήλθε στη συνέχεια στον ΕΟΤ. Εναν χρόνο μετά, η μελέτη κατασκευής ανατέθηκε στον αρχιτέκτονα Τάκη Χ. Ζενέτο, ο οποίος σχεδίασε ένα θέατρο σε σχήμα αχιβάδας, με κοίλο 5.000 θέσεων, στο πρότυπο των αρχαίων. Το 1967 ο ΕΟΤ ανέθεσε, με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, την ανέγερση θεάτρου 3.000 θέσεων σε εταιρεία μεταλλικών κατασκευών. Το 1998 το θέατρο χαρακτηρίστηκε «ιστορικό διατηρητέο μνημείο και σύγχρονη κατασκευή άριστα ενταγμένη στο φυσικό περιβάλλον». Το 2003, τέλος, υπογράφηκε μνημόνιο συνεργασίας της Εταιρείας Τουριστικής Ανάπτυξης (ΕΤΑ)- στην οποία περιήλθε το θέατρο – και του Δήμου Αθηναίων για αναβάθμιση και στέγασή του με ελαφρά κατασκευή ώστε να λειτουργεί σε δωδεκάμηνη βάση, κόστους 2,5 εκατ. ευρώ.
