H πρωτοβουλία της Λυρικής να ανεβάσει τον «Πίτερ Γκράιμς» του Μπρίτεν – για πρώτη φορά στην Ελλάδα – εντάσσεται στο πλαίσιο της προσπάθειάς της να συσφίγξει τις σχέσεις του αθηναϊκού κοινού με την όπερα του 20ού αιώνα. Αναζητώντας κανείς τους λόγους της θετικής ανταπόκρισης που έτυχε η συγκεκριμένη όπερα, πολλοί αναγνωρίζουν ότι παρ’ όλο που πρόκειται για σύγχρονο έργο ο «Πίτερ Γκράιμς» εμπεριέχει πολλά παραδοσιακά στοιχεία. H χορωδία των χωρικών, ένας βίαιος ήρωας, μια υπομονετική ηρωίδα και πάνω απ’ όλα η διάσημη σκηνή της τρέλας σε συνδυασμό με τους εξίσου «παραδοσιακούς» τόπους εξέλιξης της δράσης αναφέρονται ενδεικτικά ως ενισχυτικά της επιτυχίας στοιχεία. Οσο για τη μουσική, έχει σχολιαστεί ως «διαβολικής πανουργίας». Ο συνθέτης παρέχει τα πάντα σε αφθονία: εντυπωσιακή ορχηστρική γραφή, αλλά και λυρικές στιγμές γεμάτες πρωτοτυπία που συντελούν ώστε το έργο να ξεχειλίζει κυριολεκτικά από ενδιαφέρον. * ΣΕΛ. 4