Λονδίνο Πριν από τον Σολ Μπας, οι τίτλοι αρχής των ταινιών ήταν απλώς βαρετές λίστες ονομάτων των συντελεστών. Υστερα από αυτόν έγιναν «εμβληματικές εικόνες, άμεσα αναγνωρίσιμες και σχετικές με την ταινία», όπως σχολιάζει ο Μάρτιν Σκορσέζε. H έκθεση που παρουσιάζεται ως τις 10 Οκτωβρίου στο Μουσείο Σχεδίου του Λονδίνου είναι η πρώτη αναδρομική που είναι αφιερωμένη στον σπουδαίο αμερικανό δημιουργό Σολ Μπας (1920-1996).
Ο Μπας σπούδασε γραφικές τέχνες και άρχισε την καριέρα του δουλεύοντας στη διαφήμιση. Τις δεκαετίες του ’50 και του ’60 στράφηκε προς τον κινηματογράφο και συνεργάστηκε με μερικούς από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες – ανάμεσά τους οι Αλφρεντ Χίτσκοκ (στον «Δεσμώτη του ιλίγγου» και στο «Ψυχώ»), Σκορσέζε («Τα χρόνια της αθωότητας», «Το ακρωτήρι του φόβου» κ.ά.), Οτο Πρέμινγκερ, Στάνλεϊ Κιούμπρικ (στον «Σπάρτακο»), Μπίλι Γουάιλντερ. Πίστευε ότι οι τίτλοι των ταινιών θα πρέπει να εμπλουτίζονται «με μια απόλυτα λιτή και μεταφορική εικόνα, η οποία θα ήταν ταυτόχρονα προκλητική». Και φυσικά ήθελε οι τίτλοι του να αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της ταινίας.
Ο Μπας «ήξερε να ενσωματώνει το μυστήριο των ταινιών χωρίς να προδίδει τα μυστικά τους» αναφέρει ο Σκορσέζε στο μήνυμα που έστειλε στο μουσείο. Το 1954 κατάφερε να γίνει ο πρώτος σχεδιαστής τίτλων το όνομα του οποίου αναφερόταν στους συντελεστές της ταινίας. Εναν χρόνο μετά, όταν οι μπομπίνες για την επίμαχη ταινία του Οτο Πρέμινγκερ «Ο άνθρωπος με το χρυσό χέρι» (από όπου και η αφίσα της φωτογραφίας), η οποία αναφερόταν στα ναρκωτικά, έφτασαν στις αμερικανικές αίθουσες, υπήρχε επάνω ένα αυτοκόλλητο: «Μηχανικοί προβολής, τραβήξτε την αυλαία πριν από τους τίτλους». H… παρότρυνση οφειλόταν στο γεγονός ότι ως τότε η αυλαία άνοιγε μετά τους τίτλους, καθώς ήταν τόσο βαρετοί ώστε όλοι ήταν σίγουροι ότι δεν θα ενδιέφεραν κανέναν.
Το 1968 ο Μπας κέρδισε ένα Οσκαρ για την ταινία του «Why man creates» («Γιατί ο άνθρωπος δημιουργεί»), ένα ντοκυμαντέρ για τη φύση της δημιουργίας. Στην έκθεση παρουσιάζονται 30 τίτλοι ταινιών και οι αφίσες που είναι εμπνευσμένες από αυτούς – δάνεια από το αρχείο της Ακαδημίας Κινηματογράφου και Επιστημών του Λος Αντζελες – καθώς και μία συνέντευξή του. Μια «πόλη-Γουόρχολ» στη Σλοβακία
Μπρατισλάβα Ενα φιλόδοξο σχέδιο πρόκειται να αναπτύξουν οι αρχές της μικρής πόλης Μετζιλαμπόρτσε στην Ανατολική Σλοβακία: θα μετατρέψουν τον τόπο τους σε «πόλη-Γουόρχολ»! Για την υλοποίηση της ιδέας μάλιστα οι αρχές της πόλης έλαβαν επιδότηση από την Ευρωπαϊκή Ενωση ύψους 45.000 ευρώ, καθώς το σχέδιο αναμένεται να αυξήσει κατακόρυφα τον τουρισμό. Τα χρήματα θα χρησιμοποιηθούν για την ανακαίνιση εννέα σπιτιών του κέντρου και για να διακοσμηθούν τέσσερις στάσεις λεωφορείων, όλα φυσικά «σε στυλ Αντι Γουόρχολ» (στη φωτογραφία). Στην πόλη λειτουργεί από το 1991 Μουσείο Γουόρχολ, αφού τυχαίνει να είναι το κεντρικότερο σημείο κοντά στο χωριό Μίκοβα, τη γενέτειρα της μητέρας του καλλιτέχνη Τζούλιας Γουόρχολα. Αν και ο Γουόρχολ δεν πάτησε ποτέ το πόδι του εκεί, περί τις 10.000 επισκέπτες τον χρόνο συρρέουν στο μουσείο για να θαυμάσουν τα 23 έργα που φιλοξενεί (δωρεά του Ιδρύματος Γουόρχολ της Νέας Υόρκης) και τα προσωπικά αντικείμενα της οικογένειας. Τρισδιάστατη Αγία Οικογένεια
Βαρκελώνη Οταν ο Αντόνιο Γκαουντί απεβίωσε το 1926, ένα από τα σπουδαιότερα κληροδοτήματά του έμεινε ανολοκλήρωτο. Ο καθεδρικός ναός της Sagrada Familia (φωτογραφία) έγινε αντικείμενο πολλών… αρχιτεκτονικών διενέξεων ως προς τον τρόπο που θα έπρεπε να οικοδομηθεί. Και δεν αναμένεται να ολοκληρωθεί πριν από 30 τουλάχιστον χρόνια. Ο Τόνι Μέκα, ένας 41χρονος διαφημιστής από τη Βαρκελώνη, δεν μπορούσε να περιμένει. Ετσι δημιούργησε ένα τρισδιάστατο μοντέλο της ολοκληρωμένης εκκλησίας. H ομάδα εργασίας, αποτελούμενη από 150 άτομα, μελέτησε αρχικά όλα τα σχέδια του Γκαουντί. Στη συνέχεια τράβηξαν 7.000 φωτογραφίες για να έχουν όλες τις λεπτομέρειες του κτίσματος. Με τη βοήθεια της τεχνολογίας τα αποτελέσματα πήραν ψηφιακή μορφή μια εξαιρετικά δύσκολη δουλειά καθώς ο Γκαουντί αγαπούσε τις πολύπλοκες γραμμές. Για το τελικό μοντέλο χρειάστηκαν 35 εκατομμύρια πολύγωνα (τις μονάδες μέτρησης των τρισδιάστατων εικόνων), αριθμός δεκαπλάσιος από αυτόν που χρειάζεται για τη δημιουργία άλλων μοντέλων, και επτά χρόνια. Μια γκέισα θυμάται… στο Χόλιγουντ
Λος Αντζελες Συνήθως οι παραγωγοί του Χόλιγουντ δεν αφήνουν να περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα προτού «γραπώσουν» ένα μπεστ σέλερ. Αυτή τη φορά όμως χρειάστηκαν επτά χρόνια για να αρχίσει η παραγωγή ενός από τα πιο ευπώλητα βιβλία της αμερικανικής λογοτεχνίας. Ο λόγος για τις «Αναμνήσεις μιας γκέισας» του Αρθουρ Γκόλντεν. H υπόθεση διαδραματίζεται στην Ιαπωνία του 1929 και αφηγείται την ιστορία της γκέισας Σαγιουρί. Τον κεντρικό ρόλο θα υποδυθεί η 25χρονη κινέζα ηθοποιός Ζανγκ Ζιγί (στη φωτογραφία), γνωστή κυρίως από τη συμμετοχή της στην ταινία «Τίγρης και δράκος». Αυτή μάλιστα θα είναι η πρώτη της αγγλόφωνη ταινία. Τη σκηνοθεσία έχει αναλάβει ο Ρομπ Μάρσαλ, ενώ την παραγωγή υπογράφει ο Στίβεν Σπίλμπεργκ. Ο Ιάπωνας Κεν Γουατανάμπε, υποψήφιος για Οσκαρ για τον «Τελευταίο σαμουράι», θα ερμηνεύσει τον ρόλο του άνδρα τον οποίο η Σαγιουρί ερωτεύεται. Συμπρωταγωνίστρια της Ζιγί στον ρόλο επίσης μιας γκέισας θα είναι ένα πρώην «κορίτσι του Τζέιμς Μποντ», η Μισέλ Γεό.
