Με εφαλτήριο την παράδοση
ο πολιτισμός, η φρεσκάδα, η αθωότητα, τα εξαρχής όνειρα είναι όλα όσα αναζητεί ο Σπύρος Σακκάς μέσα από τη μουσική και το τραγούδι. «Σήμερα, που έχω περάσει από πολλά στάδια ζωής και δημιουργίας, οφείλω να σκέπτομαι πώς θα πρέπει να συνεχίσω, τι θα πρέπει να πράξω και πώς να λειτουργήσω απέναντι στο παρελθόν. Και όλο αυτό το παρελθόν δεν είναι μόνο η δική μου ζωή αλλά και όσων δημιουργών έχουν συνδράμει σε αυτήν». Ο Σπύρος Σακκάς, στη συνέντευξη που παρεχώρησε στο «Βήμα», δεν αναφέρθηκε μόνο στις επικείμενες συναυλίες του στην Ελλάδα και στη Σουηδία, αλλά και στις απαντήσεις που συνεχίζει να αναζητεί μέσα από τα έργα των μεγάλων δημιουργών.
Στις 25 Νοεμβρίου ο Σπύρος Σακκάς θα ερμηνεύσει ποιήματα του Οδυσσέα Ελύτη στο Βασιλικό Θέατρο της Θεσσαλονίκης. «Με τον συνθέτη Γιώργο Κουρουπό στο πιάνο και τη σύντροφο του ποιητή Ιουλίτα Ηλιοπούλου, η οποία θα διαβάζει – ανάμεσα στα τραγούδια -ποιήματα, καλούμαστε να παρουσιάσουμε ενώπιον του κοινού ένα αφιέρωμα στον μεγάλο αυτόν ποιητή. Ξαναδιαβάζοντας τον ποιητή την τελευταία πενταετία, ένιωσα ότι τον είχα απέναντί μου σαν να μου έδινε απαντήσεις», λέει. Αλλά ο ερμηνευτής δεν επικεντρώνει στη συνέχεια μόνο στον Οδυσσέα Ελύτη. «Το έργο ανάλογων ποιητών αποτελεί εφαλτήριο, ώστε να ξεκινήσουμε από εκεί και να βρούμε τον εαυτό μας. Είναι λάθος να νομίζουμε ότι θα πάμε να ερμηνεύουμε, για παράδειγμα, τον Μότσαρτ. Ποιος μπορεί να μπει στην ψυχή του και να μας πει τι σκεπτόταν, τι ήθελε να κάνει; Κανένας. Ο αγώνας που οφείλει να κάνει ένα σύγχρονο άτομο που ασχολείται με την τέχνη είναι να βρει τον μηχανισμό, το όχημα εκείνο που θα τον κάνει να πηγαίνει όλο και πιο πίσω για να φθάσει στους μεγάλους δημιουργούς. Για να πάρει απαντήσεις που σε κάθε εποχή θα είναι διαφορετικές…».
Στη συναυλία της Θεσσαλονίκης ο Σπύρος Σακκάς θα ερμηνεύσει μελοποιημένη ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη, από τους Μίκη Θεοδωράκη, Μάνο Χατζιδάκι και Γιώργο Κουρουπό. Την επομένη της εμφάνισής του στη Θεσσαλονίκη θα βρίσκεται στη Στοκχόλμη της Σουηδίας (26/11-1/12) όπου με τη συνοδεία της αρχαιοελληνικής υδραύλεως θα ερμηνεύσει τραγούδια από την αρχαιότητα ως σήμερα. «Επί σκηνής» αναφέρει ο ίδιος αναλυτικά «με συνοδεύει ένα πιστό αντίγραφο της αρχαίας υδραύλεως. Ενα τρυφερό μουσικό όργανο που αν και έχει κάποιες δυσκολίες στην παραγωγή του ήχου, εν τούτοις ακούγεται σύγχρονα. Με τον μουσικολόγο Πάνο Βλαγκόπουλο διαμορφώσαμε ένα πρόγραμμα το οποίο περιλαμβάνει αρχαίους ύμνους, δελφικούς και βυζαντινούς ως λαϊκά τραγούδια. Μάλιστα το πρόγραμμα αρχίζει με τα «Παιδιά της γειτονιάς», ένα σμυρναίικο λαϊκό τραγούδι, και κλείνει με ένα εξίσου λαϊκό, την «Αμαξα»».
Το παραπάνω πρόγραμμα της αρχαίας υδραύλεως είναι έτοιμο να κυκλοφορήσει και σε CD – παραγωγή του Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών – και όπως ο Σπύρος Σακκάς σημείωσε αστειευόμενος «ίσως μέσα από αυτό οι Ελληνες την αγαπήσουν και αντί για πιάνο αρχίζουν να μαθαίνουν το αρχαιοελληνικό όργανο». Ισως γι’ αυτό ο ίδιος έχει βάλει στόχο εκτός από την ενασχόλησή του με την αρχαία ύδραυλι – θα παρουσιαστεί και σε άλλες πόλεις του εξωτερικού -να ασχοληθεί και με την παρουσίαση των ελλήνων ποιητών. «Αισθάνομαι» σημειώνει ο ίδιος «ως σημαιοφόρος. Σαν να μου έχουν παραδώσει οι μεγάλοι δημιουργοί μια σημαία και εγώ οφείλω να την πάρω μαζί μου και να συνεχίσω να προχωρώ ώσπου να την παραδώσω σε κάποιον άλλον. Αν και τα πράγματα σήμερα είναι δύσκολα. Οτιδήποτε υπάρχει γύρω από τον άνθρωπο του δημιουργούν καταπίεση. Το μωράκι που γεννιέται είναι ελεύθερο και αθώο. Οπως ένα λευκό χαρτί, αλλά η ανθρωπότητα δεν το αντιλαμβάνεται αυτό. Του μεταβιβάζει τις δικές της βρωμιές και αυτό λερώνεται με όλες τις αρρώστιες που κατέχουν την ανθρωπότητα. Το κλείνουν και το ασφυκτιούν. Φτιάχνουν έναν κομπιούτερ από τον οποίο πατάνε ένα κουμπάκι και παίρνουν αυτό που θέλουν να πάρουν. Παρ’ όλα αυτά ευελπιστώ ότι ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να τα ξεπεράσει όλα αυτά. Και αυτό επειδή ποτέ δεν θανατώνουν την αρχική μας εντολή. Την επιτακτική εντολή της ελευθερίας. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα πάρουμε τα όπλα και θα αρχίσουμε να σφάζουμε. Αλλά να εκτιναχθούμε προς ένα σημείο απόλυτης αγνότητας, αθωότητας και ελευθερίας. Αντικειμενικά δύσκολο αλλά όχι αδύνατο. Γι’ αυτό χρειάζονται καλλιέργεια, άσκηση και ύφος. Με λίγα λόγια παιδεία».
Και ο Σπύρος Σακκάς καταλήγει: «Ο άνθρωπος οφείλει να αναπτύσσει τη διάνοιά του και την ποιότητά του. Δεν μπορεί μεγαλώνοντας να μη διαθέτει διάνοια εφόσον την κατέχει από μικρό παιδί. Απλώς τη χάνει και την ξαναβρίσκει. Και εδώ πρέπει να βρεθούν άνθρωποι σοβαροί ώστε να κοιτάξουν να στήσουν έναν δρόμο που να λέει προχώρα».
Οι συναυλίες του Σπύρου Σακκά θα πραγματοποιηθούν στις 25 Νοεμβρίου στο Βασιλικό Θέατρο της Θεσσαλονίκης και από τις 26/11 ως την 1/12 στη Στοκχόλμη της Σουηδίας.
