«Ο άνθρωπος-είδηση». «Ο ταραξίας της Ευρώπης». «Ο αθλητής του λόγου». «Η φάλτσα νότα της Ελλάδας στο ευρωπαϊκό κονσέρτο». Με αυτούς τους χαρακτηρισμούς έχουν «αμπαλάρει» κατά καιρούς τον πληθωρικό κ. Θεόδωρο Πάγκαλο δημοσιογράφοι και πολιτικοί εντός και εκτός Ελλάδος. Μια κουβέντα του φτάνει για να γίνει θέμα της ημέρας, να προκληθούν διπλωματικά επεισόδια, να φουντώσει ή να σβήσει φωτιές.





Επεισόδιο με τις μεταφράστριες του ΥΠΕΞ


Κατ’ αρχάς δεν ήταν μεταφράστριες, αλλά 17 συνολικά υπάλληλοι η θέση των οποίων στη μεταφραστική υπηρεσία νομικά ήταν στον αέρα. Οταν μελετήθηκαν οι φάκελοί τους, για να μην απολυθούν τους πρότειναν να υπογράψουν συμβάσεις ορισμένου χρόνου οι οποίες θα ανανεώνονταν μόλις έληγαν. Από αυτούς οι οκτώ υπέγραψαν, οι υπόλοιποι όμως με πολιτική υποκίνηση αποφάσισαν να κάνουν κατάληψη στα γραφεία τους. Την ημέρα του επεισοδίου οι ουρές είχαν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Οταν το έμαθε αυτό ο κ. Πάγκαλος σηκώθηκε και πήγε μαζί με τον γενικό γραμματέα του υπουργείου κ. Κ. Ζώρα στη μεταφραστική υπηρεσία. Οταν έφθασαν και είδαν το εξαγριωμένο πλήθος ο κ. Ζώρας πρότεινε να μπουν από την πίσω πόρτα για να αποφύγουν τις αντιδράσεις. Ο κ. Πάγκαλος προτίμησε να μπει κανονικά από την μπροστινή πόρτα και πράγματι όταν ο κόσμος τον είδε άρχισε τις διαμαρτυρίες, ώσπου μέσα από το πλήθος ακούστηκε μια φωνή να λέει σε σπαστά ελληνικά: «Τι του μιλάτε; Βάλτε τον χοντρό πίσω στην ουρά». Ακολούθησαν τα γνωστά γεγονότα.


Ατλάντα, Ολυμπιακοί Αγώνες 1996


Στην Αμερική τα μέτρα ασφαλείας τηρούνται αυστηρά από όλους και σε εκείνη την περίσταση ήταν επιβεβλημένο για τους επισήμους να μετακινούνται μόνο με αυτοκίνητα προς και από τους χώρους των αγωνισμάτων. Ο κ. Πάγκαλος όμως ήθελε μια μέρα, σώνει και καλά, να πάει με τα πόδια. Τσακώθηκε με τους αστυνομικούς, οι έλληνες διπλωμάτες ίδρωσαν για να τον πείσουν, τελικά δέχθηκε να μπει σε ένα αυτοκίνητο. Ο οδηγός όμως ήταν ένας εθελοντής που είχε επιστρατεύσει η κυβέρνηση, δεν ήξερε τους δρόμους και χάθηκε. Ο κ. Πάγκαλος, εκνευρισμένος, κατέβηκε από το αυτοκίνητο αλλά προτού προλάβει να κάνει δυο βήματα τον σταμάτησε ένας θηριώδης αστυνομικός και του ζήτησε επιτακτικά να μπει ξανά μέσα. «Είμαι ο υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας και θέλω να περπατήσω» είπε ο κ. Πάγκαλος. «Ι don’ t give a damn if you are the Pope» («Δεν δίνω δεκάρα κι αν είσαι ο Πάπας») απάντησε ο αστυνομικός, και ο κ. Πάγκαλος αναγκάστηκε να επιστρέψει στο αυτοκίνητο.


Υπόθεση κλαπέντος ηλεκτρονικού υπολογιστή


Ενα πρωί ανακάλυψαν ότι ένας υπολογιστής με τον σκληρό του δίσκο, ο οποίος περιείχε ενδιαφέρον αλλά όχι απόρρητο υλικό για τη Διεύθυνση Υποσαχαρικής Αφρικής (σε αυτήν περιλαμβάνεται και η Κένυα), χάθηκε. Οταν το έμαθε ο κ. Πάγκαλος κάλεσε τον αρμόδιο διπλωμάτη, του οποίου ο υπολογιστής είχε κλαπεί, στο γραφείο, του έριξε μερικές «ψιλές» και τον μετέθεσε δυσμενώς σε κάποια χώρα της… Αφρικής.


Ο ξυλοδαρμός του διπλωματικού υπαλλήλου


Επί οκτώ χρόνια εκκρεμούσε στο υπουργείο Εξωτερικών η υπόθεση ενός διοικητικού υπαλλήλου στις Βρυξέλλες ο οποίος αρνείτο να μετακινηθεί από τη θέση του και με την απειλή μηνύσεων είχε τρομοκρατήσει τους προσωπάρχες του υπουργείου. Ο κ. Πάγκαλος διέταξε να τον καλέσουν σε απολογία, ήρθε ο υπάλληλος, μπήκε στο γραφείο, τέντωσε το χέρι για να τον χαιρετήσει και το επόμενο λεπτό βρισκόταν ξάπλα στο πάτωμα από τη γροθιά που του είχε δώσει ο υπουργός. Υστερα από αυτό ο υπάλληλος επείσθη να αποδεχθεί τη μετάθεση.


Δείπνο με Σημίτη, Γιλμάζ και Τζεμ


Η συζήτηση αφορά τις σχέσεις Ελλάδος-Τουρκίας. Ο κ. Σημίτης αναλύει τη θέση του για τη δυνατότητα αποκατάστασης της επικοινωνίας ανάμεσα στις δύο χώρες. Η διάθεση όλων είναι ευχάριστη, φαίνεται να συμφωνούν και έχουν χαλαρώσει. Ξαφνικά παρεμβαίνει ο κ. Πάγκαλος και τους λέει: «Ακούσατε τον Πρωθυπουργό. Τώρα θα σας εξηγήσω εγώ την εξωτερική μας πολιτική». Και είπε τα αντίθετα. Ο κ. Σημίτης δεν αντέδρασε και η συνομιλία τινάχθηκε στον αέρα.


Επίσκεψη της Μάντλιν Ολμπραϊτ στην Αθήνα


Κατά την τελευταία της περιοδεία στην Ευρώπη ως μόνιμης αντιπροσώπου των ΗΠΑ στον ΟΗΕ, λίγο προτού γίνει υπουργός Εξωτερικών. Εκείνη την εποχή ήταν θέμα αιχμής το μορατόριουμ πτήσεων πάνω από την Κύπρο (ο κ. Πάγκαλος αντιδρούσε σ’ αυτή την προοπτική, αργότερα άλλαξε γνώμη). Η κυρία Ολμπραϊτ άρχισε να του αναλύει γιατί η Ελλάδα έπρεπε να δεχθεί την πρόταση και ξαφνικά ο κ. Πάγκαλος τη διακόπτει και της λέει με σκαιό τρόπο: «Τώρα, κυρά μου, ήρθες εδώ να μας πεις τι είναι συμφέρον για μας και τι όχι;». Οπως ήταν φυσικό, η κυρία Ολμπραϊτ εξαγριώθηκε. Αργότερα, όταν ο κ. Πάγκαλος ζητούσε πρόσκληση για να επισκεφθεί τις ΗΠΑ, η κυρία Ολμπραϊτ επί έξι μήνες τον άφησε να περιμένει.


Γεύμα με τον Χόλμπρουκ


Σε μια ιδιωτική επίσκεψη του απεσταλμένου των Ηνωμένων Πολιτιών κ. Χόλμπρουκ στην Αθήνα ο κ. Πάγκαλος -ως υπουργός εξωτερικών της Ελλάδας- τον προσκάλεσε σε γεύμα στο εστιατόριο «17». Ο κ. Πάγκαλος πριν καλά καλά τον καλοσωρίσει του είπε: «Θα ήθελα κάτι να σε ρωτήσω… Αυτή η Ολμπράιτ πόσο καιρό έχει να κάνει έρωτα;» Ο κ. Χόλμπρουκ έμεινε άναυδος. Εκανε πέντε λεπτά να ανοίξει το στόμα του, ενώ ο κ. Πάγκαλος γελούσε.


«Οσοι δεν ψήφισαν τη Συνθήκη Σένγκεν είναι ο πραγματικός Μεσαίωνας. Ο κ. Κουβέλης (τότε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΝ) αγωνίζεται για τα ατομικά δικαιώματα και τις ελευθερίες των εγκληματιών. Αν είναι κόμμα της δημοκρατικής Αριστεράς, να το αποδείξουν με δημοκρατική συμπεριφορά. Να σκεφθούν τους ψηφοφόρους τους. Δεν τους έστειλαν οι Ρωχάμηδες στη Βουλή« (για τη στάση του Συνασπισμού όταν ψηφίστηκε η Συνθήκη Σένγκεν, το 1997) «Αν υπάρχουν μάγκες να φάνε λεφτά κάποιων επιχειρηματιών… Πάντως εγώ που γνωρίζω κάποιους επιχειρηματίες δεν νομίζω ότι θα πετάξουν τα λεφτά τους σε δημιουργίες κομμάτων χωρίς προοπτική« (για τη δημιουργία νέων κομμάτων, το 1995) «Αποδεικνύεται κατάπτυστος ψεύτης και ανεπαρκέστατος και η συμπεριφορά του κατά τη διάρκεια των γεγονότων ήταν αξιοθρήνητη. Καλά θα κάνει να εξαφανισθεί και να προσπαθήσει να ξεχαστεί και ο ίδιος και το όνομά του και η συμπεριφορά του εκείνο το βράδυ. Θα είναι μέγιστη υπηρεσία και προς τις Ενοπλες Δυνάμεις, από τις οποίες προέρχεται« (για τον πρώην αρχηγό ΓΕΕΘΑ κ. Χρ. Λυμπέρη, το 1998) «Στην προσπάθειά του να αποκολληθεί από τη μορφή αντιπολίτευσης που ασκούσε το κόμμα του ως τώρα θα έχει τη συμπαράστασή μου. Γι’ αυτό δεν έδωσα καμία συνέχεια στην πρότασή του να κάνω χαρακίρι και απάντησα με μια πρόκληση να συγκρουστούμε σε μια πάλη τύπου γιαπωνέζικου σούμο« (για τον κ. Μ. Εβερτ, πρόεδρο της ΝΔ, το 1994) «Ο πρώτος ομαδάρχης μέσα στο κόμμα είναι ο ίδιος ο γραμματέας του. Οπου κι αν πας στην Ελλάδα, σου λένε: «Να ο άνθρωπος του Ακη, να ο νομάρχης του Ακη, να ο δήμαρχος του Ακη»« (για τον κ. Ακη Τσοχατζόπουλο, το 1995) «Οι εσωκομματικοί μου αντίπαλοι είναι σταλινικοί καραγκιόζηδες. Η εσωκομματική αντιπολίτευση αποτελεί φαινόμενο πνευματικής υστέρησης και ταλαιπωρεί τους πάντες με καπρίτσια και ακόρεστες μωροφιλοδοξίες, χωρίς να υποβάλλει συγκεκριμένες προτάσεις. Οποιος όμως δεν στηρίζει την κυβέρνηση του κόμματος στο οποίο ανήκει ή είναι για το Δαφνί ή προκαλεί τη διαγραφή του« (για την εσωκομματική αντιπολίτευση, τα τελευταία χρόνια) «Η Ευρώπη δεν είναι μια συντεχνία μπακάληδων. Είναι μια μεγάλη δημοκρατική περιπέτεια των ευρωπαϊκών λαών που πρωτίστως ενδιαφέρονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα« (για την Ευρώπη το 1998) «Λέτε ότι είμαστε πανίσχυροι; Τότε εγώ γιατί τρέχω δεξιά και αριστερά; Χρειαζόμαστε στρατηγούς ράμπο και όχι γραφειοκράτες« (για το αξιόμαχο των Ενόπλων Δυνάμεων, μετά τα γεγονότα στα Ιμια, το 1996) «Αν η πολιτική μου δραστηριότητα σταματούσε αύριο, θα ήμουν ευτυχής. Θα έγραφα τα απομνημονεύματά μου όπως με συμβούλευσε ο Στέλιος Παπαθεμελής, ο οποίος με μοναδική ευκολία ήθελε να με αποπέμψει από την πολιτική ζωή. Δεν ξέρω φυσικά με ποιο δικαίωμα. Ισως φαντάζεται ότι με την ιδιότητα του υπουργού Δημόσιας Τάξης μπορεί να διατάσσει και εξορίες« (για τον κ. Στέλιο Παπαθεμελή, το 1995) «Ποιοι κάνουν διαμαρτυρία; Αυτοί οι υπερπατριώτες, οι κουραμπιέδες και οι κουραδόμαγκες, οι λιποτάκτες που δεν υπηρέτησαν την πατρίδα ούτε σε καιρό ειρήνης, και μιλάνε σήμερα για προδοσία;« (για τους καλλιτέχνες που παρέδωσαν αιχμηρή επιστολή διαμαρτυρίας για το θέμα Οτσαλάν στον πρόεδρο της Βουλής κ. Απ. Κακλαμάνη, το 1999) «Ο πρωθυπουργός της χώρας κατ’ αρχήν πρέπει να πάψει να είναι Μεσσίας. Πρέπει να είναι ένας πολιτικός σαν όλους τους άλλους« (για τον ρόλο του πρωθυπουργού γενικώς, το 1995) «Οι συμφωνίες του Ντέιτον επεβλήθησαν όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες βομβάρδισαν τους Σερβοβόσνιους που είχαν εισβάλει στη Βοσνία. Θα βομβαρδίσουν μήπως οι ΗΠΑ τους Τούρκους που εισέβαλαν στην Κύπρο; Δεν το νομίζω. Εδώ και τρεις ημέρες η Τουρκία μετέφερε 40 αμερικανικά άρματα μάχης και 30 αμερικανικά κανόνια στην Κύπρο και οι Αμερικανοί δεν στάθηκαν ικανοί να τους σταματήσουν. Ποιο Ντέιτον; Ενα Ντέιτον κατά του θύματος; Αυτό δεν είναι Ντέιτον, είναι ναζισμός« (για τη στάση που κρατούσαν οι ΗΠΑ απέναντι στην Τουρκία, το 1997) «Ο κύριος Καραμανλής αυτοπαρουσιάζεται ως επελαύνων και καραμπουζουκλής, ως μια επαρχιώτικη δηλαδή ιμιτασιόν εικόνα του Δημήτρη Αβραμόπουλου« (για τον κ. Κ. Καραμανλή, το 1998) «Ο Εβρος ανήκει στα πουλιά του, τα οποία είναι υπέροχα και χιλιάδες« (για την πρόταση συνεργασίας προς την Τουρκία προκειμένου να διατηρηθούν καθαρά τα νερά του ποταμού, το 1998) «Οι Γερμανοί αγαπούν μέχρι τρέλας τους Κροάτες και τους Σλοβένους, γιατί συνεργάστηκαν μαζί τους στον Δεύτερο και στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και δεν αγαπούν τους Ελληνες λόγω της αταβιστικής αντίληψης της ιστορίας που έχουν« (για τους Γερμανούς, το 1997) «Αν ο Συνασπισμός δώσει ψήφο ανοχής σε κυβέρνηση της ΝΔ που δεν θα έχει πλειοψηφία και επειδή αυτό είναι παράταιρο και θα νοθεύσει το λαϊκό αίσθημα, η απάντηση η δική μας και, πιστεύω, η απάντηση του λαού θα είναι η άμεση εξέγερση. Να μην το τολμήσουν αυτό. Να μην το τολμήσει αυτό ο Φλωράκης. Θα γίνει Πεκίνο εδώ μέσα» (για τη συνεργασία ΝΔ και ΚΚΕ, με ανοχή του Συνασπισμού, το 1989) «Εγώ θα χύνω το γάλα από την καρδάρα όποτε το κρίνω απαραίτητο και όποτε μου κάνει κέφι« (για τη γνωστή κατηγορία των συντρόφων του, το 1992) «Είστε οι Κενυάτες του κοινοβουλίου« (για τους βουλευτές της ΝΔ, που τον κατηγόρησαν για τους χειρισμούς στην υπόθεση Οτσαλάν, το 1999) «Θα σας θυμίσω ότι κάποτε ­ ίσως υπερβολικά ­ είχα θέσει το ερώτημα αν ο Μητσοτάκης ασκεί μια προδοτική ή μια ηλίθια πολιτική. Λυπάμαι γιατί συναντώ συνεχώς συμπολίτες μου οι οποίοι το θυμούνται και με συγχαίρουν λέγοντάς μου ότι είχα δίκιο». «Ο Μητσοτάκης είναι καλός καταστροφέας, αλλά δεν μπορεί να χτίσει τίποτα». «Ο πρωθυπουργός είναι ο μεγαλύτερος απατεώνας της Ιστορίας. Δεν λέω τίποτα σκληρό, είναι η αλήθεια« (για τον κ. Κ. Μητσοτάκη την περίοδο 1990-1993, όταν ήταν πρωθυπουργός) «Μερικοί μετέχουν σε διαγωνισμό καλλονής ενώπιον των τούρκων ιθυνόντων. Σταρ αυτού του διαγωνισμού έχει αναμφισβήτητα εκλεγεί από το τουρκικό κοινό ο γάλλος πρόεδρος Ζακ Σιράκ« (το 1998) «Είναι αστείο και πραγματικά δείγμα πνευματικής καθυστέρησης να μιλάμε ακόμα για τους κομμουνιστές και τις απόψεις τους, λες και υπάρχουν κομμουνιστές και απόψεις. Υπαλληλίσκοι του Περισσού υπάρχουν. Θα σας παρακαλούσα να σταματήσουμε εδώ την ενασχόληση με την Παπαρήγα, τον Φλωράκη και άλλα νούμερα του παρελθόντος« (για το ΚΚΕ, το 1993) «Εγώ ανήκω σε μια ελληνική αλβανόφωνη μειονότητα μιας περιοχής του όρους Παρνασσού στην Αττική όπου Τούρκοι δεν κατόρθωσαν ποτέ να πατήσουν το πόδι τους« (για την καταγωγή του, το 1994)