Στη Μεταπολίτευση, ο Χρήστος Λαμπράκης, προώθησε την ανάγκη μιας δημοκρατικής ενημέρωσης των πολιτών, που βασιζόταν στον άμεσο προφορικό και γραπτό διάλογο.
Tο επταήμερο του Διόδωρου.
Η Ελλάδα είναι ανάμεσα στις χώρες που διαχειρίστηκαν με αμηχανία το Ολοκαύτωμα και τον χαμό των Εβραίων.
Πέρα ωστόσο από τη μνημόνευση και την επεξεργασία του Ολοκαυτώματος ως γεγονότος της ελληνικής ιστορίας, αλλά και ως δείγματος αυτογνωσίας, ο αναστοχασμός του αποτελεί χρέος προς την ίδια την ανθρωπότητα.
Εάν η μνήμη του Ολοκαυτώματος δεν αξιοποιηθεί προκειμένου να ασκηθεί μια ριζοσπαστική κριτική των αδικιών του παρελθόντος και παρόντος, τότε θα ευτελιστεί σε μια λιτανεία βασάνων και σε μια ποιμαντική αποστολή αποκλειστικά διδακτικής φύσης.
Στην Ελλάδα η ιστορία της μνήμης του Ολοκαυτώματος καθυστέρησε δύο δεκαετίες ακόμη σε σχέση με άλλες δυτικές κοινωνίες.
Η πόλωση στο εσωτερικό της αμερικανικής κοινωνίας είναι τέτοια ώστε το φάσμα ενός «εμφυλίου πολέμου» να συζητείται ακόμη και εκτός εισαγωγικών έπειτα από την 6η Ιανουαρίου 2021 και την επίθεση των οπαδών του Τραμπ στο Καπιτώλιο.
Ο καλύτερος δρόμος για την πραγμάτωση του εγωιστικού συμφέροντος είναι η εναρμόνισή του με τα θεμιτά συμφέροντα όλων.
Η ρευστότητα διαιρεί όσους μπορεί να την επιλέγουν από θέση ισχύος από εκείνους που υφίστανται τις συνέπειές της.
Οι εκλογές του 2024 για τις ΗΠΑ ενδέχεται να σηματοδοτήσουν το τέλος του θεσμικού συστήματος που διαμορφώθηκε το 1787 στη Φιλαδέλφεια.
Η μετριοπάθεια δεν ήταν ποτέ το φόρτε της αμερικανικής δημοκρατίας. Το ίδιο το πολιτικό σύστημα, που ενισχύει τις πλουτοκρατικές και θεοκρατικές τάσεις, όχι μόνο εμποδίζει τη συναίνεση, αλλά ευνοεί την αύξηση της πραγματικής ή της αντιληπτής πόλωσης
Μπροστά στις εκλογές του 2024 ο Ντόναλντ Τραμπ δεν αποτελεί συγκυριακό φαινόμενο, αλλά έχει βαθύτερα χαρακτηριστικά: αποτελεί συνέχεια και έκφραση του συντηρητισμού μερίδων της κοινωνίας των ΗΠΑ ήδη από τη δεκαετία του 1960, προσαρμοσμένος στις αντιφάσεις της σημερινής συγκυρίας.
Αν και υπάρχουν αξιόλογες δευτεροβάθμιες οργανώσεις και δίκτυα σπανίζουν οι διαθεματικές συνεργασίες ενώ η διαβούλευση με δημόσιους φορείς παραμένει αδύναμη.