προθήκες

θεολογία
Karl Barth
Η προς Ρωμαίους επιστολή

Ο Καρλ Μπαρτ (1886-1968) είναι αναμφίβολα ο μεγαλύτερος χριστιανός θεολόγος του 20ού αιώνα. Γεννήθηκε στη Βασιλεία της Ελβετίας από οικογένεια με παράδοση στα θεολογικά γράμματα και στην εκκλησιαστική δράση. Το ποίμνιό του αποτελούνταν κυρίως από αγρότες και βιομηχανικούς εργάτες. Ανέπτυξε έντονη κηρυκτική και κοινωνικοπολιτική δραστηριότητα και υπήρξε ένας αντιστασιακός αντιναζιστής. Μολονότι δεν είχε ακολουθήσει τυπική ακαδημαϊκή διαδρομή, χάρη ακριβώς στη μεγάλη σημασία του συγκεκριμένου έργου τού προσφέρθηκε καθηγητική έδρα στο Πανεπιστήμιο της Γοττίγγης το 1921, όπου και δίδαξε ως το 1925.

πεζογραφία
Μέλπω Αξιώτη
Η Κάδμω
Φιλολογική Επιμέλεια –
Επίμετρο – Σχόλια
Μαρία Κακαβούλια.
Εκδόσεις Κέδρος, 2015,
σελ. 248, τιμή 14 ευρώ

Στο εμβληματικό αυτό έργο (1972), το κύκνειο άσμα της Μέλπως Αξιώτη (1903-1973), καταγράφεται η αγωνία της εξόριστης κεντρικής ηρωίδας να κρατήσει ζωντανή τη μνήμη της γλώσσας και της πατρίδας της. Είναι ένας πικρός απολογισμός ζωής της συγγραφέως: τα παιδικά χρόνια στη Μύκονο, τα προπολεμικά χρόνια στην Αθήνα, η εποχή που πρωτογράφει λογοτεχνία, η Κατοχή, η δύσκολη εξορία, η χαρά της επιστροφής και η επακόλουθη απογοήτευση, η ιλιγγιώδης αίσθηση του τέλους. Στον συγκινητικό αυτόν λόγο εις εαυτόν, ήρωες που εμφανίζονται στα προηγούμενα βιβλία της Αξιώτη συντροφεύουν την Κάδμω στη μοναξιά της.

δοκίμιο
Τερυ Ηγκλετον
Το νόημα της ζωής – Μια σύντομη εισαγωγή
Μετάφραση Ανδρέας Ανδρεάδης.
Εκδόσεις Θύραθεν / Oxford University Press, 2015,
σελ. 168, τιμή 12,72 ευρώ

Υπάρχει απάντηση στο ερώτημα «ποιο είναι το νόημα της ζωής»; Ή μήπως το ερώτημα είναι ολωσδιόλου επίπλαστο; Σε αυτή την πνευματώδη και χιουμοριστική του έρευνα ο Τέρυ Ηγκλετον δείχνει πώς προσέγγιζαν το ζήτημα στο πέρασμα των αιώνων στοχαστές και συγγραφείς όπως ο Σαίξπηρ, ο Σοπενάουερ, ο Νίτσε και ο Μαρξ, ο Σαρτρ, ο Μπέκετ και οι αρχαίοι Τραγικοί. Εξηγεί πώς έγινε και το ερώτημα για «το νόημα της ζωής» κατάντησε προβληματικό στους μεταμοντέρνους καιρούς μας και πώς, αντί να εξετάσουμε την έλλειψη νοήματος στις ζωές μας, τις γεμίζουμε με κάθε λογής υποκατάστατα.

κριτική
Giorgio Agamben
Αυτό που μένει από το Αουσβιτς –
Το αρχείο και ο μάρτυρας
Μετάφραση Παναγιώτης Καλαμαράς.
Εκδόσεις Εξάρχεια, 2015,
σελ. 214, τιμή 15 ευρώ

Αν το πρόβλημα των ιστορικών συνθηκών υπό τις οποίες συνέβη η εξόντωση των Εβραίων μπορεί να θεωρηθεί σήμερα επαρκώς αποσαφηνισμένο, δεν συμβαίνει το ίδιο με την ηθική και πολιτική σημασία της εξόντωσης ή ακόμη και της κατανόησης αυτών που συνέβησαν. Ο Τζόρτζιο Αγκάμπεν προσπαθεί να ακούσει όχι τόσο τη φωνή των μαρτύρων όσο το κενό που δεν μπορεί να κατατεθεί, την «απρόσωπη παρουσία» που κάθε μαρτυρία εμπεριέχει. Το Αουσβιτς δεν παρουσιάζεται μονάχα ως ένα στρατόπεδο θανάτου αλλά ως ο τόπος διεξαγωγής ενός απροσδόκητου πειράματος, όπου τα όρια ανθρώπινου και απάνθρωπου ακυρώνονται.

μελέτη
Θόδωρος Γραμματάς
Το θέατρο ως πολιτισμικό φαινόμενο
Εκδόσεις Παπαζήση, 2015,
σελ. 738, τιμή (βιβλιοδετημένη έκδοση) 42,40 ευρώ

Το θέατρο ως καλλιτεχνικό δημιούργημα και κοινωνικό γεγονός, ως σύστημα επικοινωνίας και μορφοπαιδευτικό αγαθό, συνιστά παράλληλα περιέχον αλλά και περιεχόμενο του πολιτισμού, ανάγλυφο αποτύπωμα και δείκτη της εξελικτικής πορείας του ανθρώπου. Με τη σημασία αυτή, το θέατρο στον χρόνο και στον πολιτισμό δεν νοείται κάτω από την οπτική μιας αφηγηματικής και μόνο παράθεσης στοιχείων που συνιστούν την εξέλιξη των θεατρικών ειδών και των τρόπων έκφρασής του, αλλά και μιας σύνθετης διεργασίας σύζευξης ανθρωπολογικών δεδομένων με κοινωνιολογικές συνθήκες, ιστορικών χαρακτηριστικών με επικοινωνιακά γνωρίσματα.

μυθιστόρημα
Antoine Wilson
Πανοράμα Σίτυ
Μετάφραση Αργυρώ Μαντόγλου.
Εκδόσεις Αλεξάνδρεια, 2015,
σελ. 253, τιμή 12,72 ευρώ

Ο 28χρονος Oπεν Πόρτερ –ένας ανοιχτόκαρδος γυαλάκιας και ποδηλάτης που «μαθαίνει αργά», όπως λέει ο ίδιος – νομίζει ότι πεθαίνει. Από το κρεβάτι του νοσοκομείου καταγράφει στο κασετόφωνο, για χάρη του αγέννητου γιου του, μια ιστορία ωρίμασης και αυτογνωσίας. Με μια απρόσμενα ελκυστική και σοφή φωνή αφηγείται σαράντα μέρες και νύχτες περιήγησης στα φαστφουντάδικα, στις εκκλησιαστικές οργανώσεις και στους ψυχολόγους του Σαν Φρανσίσκο, ανάμεσα σε ανθρώπους πεισμένους ότι ο δικός τους δρόμος είναι και ο πιο κατάλληλος γι’ αυτόν, ώσπου να βρει ο ίδιος τον δικό του.