Νίκος Χασαπόπουλος Χρυσή Αυγή.Η ιστορία, τα πρόσωπα και η αλήθεια
Εκδόσεις Α. Α. Λιβάνη, 2013, σελ. 176
(Κυκλοφορεί σε λίγες ημέρες)
Το βιβλίο του Νίκου Χασαπόπουλου αποτελεί ένα οδοιπορικό στην πορεία που ακολούθησε το κόμμα της Χρυσής Αυγής (ΧΑ) από τη Μεταπολίτευση ως σήμερα μέσα από την προσωπική πορεία και τις μεταλλάξεις του αρχηγού της Νίκου Μιχαλολιάκου. Πρόκειται για ένα κόμμα που αρχίζει ως κίνημα ιδεών, μετεξελίσσεται σε πολιτικό κίνημα, για να πάρει τη μορφή κόμματος, να διαλυθεί και να επανασυσταθεί αρκετές φορές ως τη σημερινή του μορφή.
Ο συγγραφέας παρακολουθεί αυτές τις χαμαιλεοντικές μεταλλάξεις του αρχηγού της ΧΑ Νίκου Μιχαλολιάκου που, πλέοντας με το ρεύμα των καιρών αλλά και χάρη στο ένστικτο της πολιτικής του επιβίωσης, διαμόρφωνε αναλόγως τη στρατηγική και τακτική τού εκάστοτε μορφώματος στο οποίο πρωτοστατούσε.
Η πτώση της δικτατορίας των συνταγματαρχών βρίσκει τον τότε έφηβο Νίκο Μιχαλολιάκο να συχνάζει στα Εξάρχεια και στα γραφεία του κόμματος της 4ης Αυγούστου του Κωνσταντίνου Πλεύρη. Εκεί, μέσα στις παρέες των σκληρών, με καθοδηγητή τον καταδικασμένο ως τρομοκράτη Αριστοτέλη Καλέντζη, θα ανδρωθεί η προσωπικότητά του. Οπως παρατηρεί ο συγγραφέας, οι απόψεις τού μετέπειτα αρχηγού της ΧΑ, παρά το ότι ο ίδιος εκινείτο μέσα στα χουντικά κατάλοιπα της δικτατορίας, προσιδίαζαν περισσότερο στους ιταλούς φασίστες και κυρίως στη ναζιστική θεωρία. Η μεταπολιτευτική περίοδος της αποχουντοποίησης είναι και η εποχή διαμόρφωσης των «πιστεύω» του αρχηγού.
Από τη θεωρία στους τραμπουκισμούς
Το κείμενο του βιβλίου διανθίζεται με ένθετα περιγραφικά αποσπάσματα από τα έντυπα υλικά της ΧΑ σε διάφορες περιόδους της δράσης της. Ηδη από τον Δεκέμβριο του 1980 που εκδόθηκε το πρώτο τεύχος του ομώνυμου περιοδικού της η ΧΑ δίνει το στίγμα της: «Είναι η πρώτη φορά που μια ομάδα στην Ελλάδα εμφανιζόταν με ξεκάθαρη αναφορά στον εθνικοσοσιαλισμό του Χίτλερ και αντιχριστιανικά μηνύματα. Στο περιοδικό υπήρχαν σαφείς αναφορές στο Τρίτο Ράιχ, φωτογραφίες, ύμνους στον Χίτλερ και στα Ες-Ες, ενώ ο χριστιανισμός κατηγορείτο ως μια εβραϊκή αίρεση και προβαλλόταν η παγανιστική θρησκεία του δωδεκάθεου».
Ο Ν. Χασαπόπουλος αναφέρει ότι με ένα μικρό διάλειμμα μεταξύ 1983 και 1984, όπου ο Μιχαλολιάκος εξαφανίζεται επειδή φέρεται να συμμετέχει σε απόπειρα πραξικοπήματος, επανέρχεται ιδρύοντας τη Νεολαία της χουντικής ΕΠΕΝ, η οποία θα έχει άδοξο τέλος. Η ΧΑ το 1986 θα βγει και πάλι στο προσκήνιο και, όπως αναφέρεται στα έντυπά της, θα είναι ο μοναδικός πολιτικός εκφραστής του ελληνικού εθνικοσοσιαλισμού.
Τώρα πια στη ΧΑ εμφιλοχωρούν πυρήνες των σκληρών ναζιστών και ρατσιστών, ενώ αρχίζουν οι μεθοδευμένες «ακτιβιστικές» ενέργειες, τουτέστιν οι τραμπουκισμοί. Παράλληλα ενισχύεται η ιδεολογική θωράκιση των μελών της με διαλέξεις και έντυπα. Τα κύρια θέματα του περιοδικού εντύπου της είναι η ανάδειξη της σχέσης ναζισμού και αρχαίου ελληνικού, κυρίως σπαρτιατικού, πολιτισμού, ο δωδεκαθεϊσμός, η απαξίωση των μη λευκών φυλών και το ανάθεμα στους εβραίους –αυτοί ευθύνονται για όλα τα κακά του κόσμου.
Εκτός από την ιδεολογική καθοδήγηση η ομάδα της ΧΑ με την πάροδο του χρόνου ανακάλυψε ότι μπορεί να λειτουργεί «συστημικά», φτιάχνοντας μαζικές μετωπικές οργανώσεις, είτε αυτές ήταν η ΝΟΠΟ (Ναζιστική Οργάνωση Παναθηναϊκών Οπαδών) είτε η Γαλάζια Στρατιά (ομάδα των εθνικιστών οπαδών της Εθνικής Ελλάδος στο ποδόσφαιρο, που κυνηγούν στους δρόμους τους Αλβανούς) είτε νεαροί ανεγκέφαλοι που περιστοιχίζουν τα χέβι μέταλ συγκροτήματα. Η ΧΑ ανακαλύπτει λοιπόν ότι μπορεί να γίνει ένα κόμμα όπως όλα τα άλλα. Οργανώνει και τη νεολαία της με πάρτι, φεστιβάλ, κατασκηνώσεις, ειδικά έντυπα, ύμνους, σύμβολα και «αθλητικές» ενέργειες-τραμπουκισμούς.
Νέος τίτλος, νέα στελέχη
Μετά τις εκλογές του 2012 και την ανέλπιστη άνοδο της ΧΑ ο αρχηγός της Νίκος Μιχαλολιάκος θα προσπαθήσει να «τροποποιήσει», να μεταλλάξει τη «σκληρή» ιδεολογική προβιά της, αποφεύγοντας τις πολλές αναφορές στον φιλοναζισμό της, σβήνοντας από το site της όλα όσα θα μπορούσαν να εκθέσουν τα πραγματικά «πιστεύω» της, κάνοντας από τον παγανισμό στροφή προς την Ορθοδοξία, επιβεβαιώνοντας για άλλη μία φορά τον οπορτουνισμό του.
Σε ένα ειδικό κεφάλαιο ο συγγραφέας θα αποκαλύψει τις διαστάσεις της εσωκομματικής πάλης. Ποικίλες ομάδες, φράξιες, σκληροί και ήπιοι κοινοβουλευτικοί και τραμπούκοι θα συγκρουστούν με κάθε ευκαιρία. Σε όλες τις περιπτώσεις ο αρχηγός Νίκος Μιχαλολιάκος βγήκε νικητής καθιερώνοντας ένα προσωποπαγές κόμμα. Είναι χαρακτηριστικό ότι κανένα στέλεχος από όσα σε αυτή την πορεία βρέθηκαν δίπλα του και χρημάτισαν Νο 2, δηλαδή υπαρχηγοί, δεν έμεινε τελικά κοντά του. Και δεν πέρασαν λίγοι: Γιαννόπουλος, «Περίανδρος», Κουσουμβρής, Ζαφειρόπουλος…
Ο Ν. Χασαπόπουλος στο τέλος του βιβλίου θα δώσει και ορισμένους σύγχρονους προβληματισμούς που απασχολούν τα στελέχη της ΧΑ, καθώς σημειώνει ότι «τα πιο «φωτισμένα» στελέχη της γνωρίζουν καλά ότι με το σημερινό προφίλ του γκρουπούσκουλου με τις προδιαγραφές μιας εξωκοινοβουλευτικής ομαδούλας, μιας κλειστής οργάνωσης στην οποία γίνεται ό,τι θέλει ο «αρχηγός», δεν θα έχουν μέλλον. Ετσι λοιπόν οι συσκέψεις των τελευταίων ημερών κινούνται προς την κατεύθυνση της ανανέωσης του πολιτικού προφίλ τους». Ωστόσο και ο ίδιος ο αρχηγός ανησυχεί μήπως το κόμμα του τεθεί εκτός νόμου και επεξεργάζεται το «plan Β»: νέο τίτλο, νέο λογότυπο, νέα στελέχη.
Επειδή το τελευταίο διάστημα η ΧΑ, μετά την αύξηση του εκλογικού ποσοστού της, προσπαθεί να κρύψει βασικά στοιχεία της πολιτικής της πρότασης και των «πιστεύω» της, το βιβλίο αυτό προσφέρει πολλά στοιχεία και ντοκουμέντα (αποσπάσματα από ομιλίες, διαλέξεις, μπροσούρες, άρθρα από τα περιοδικά της ΧΑ) που φανερώνουν τις πραγματικές ιδεολογικές και πολιτικές προθέσεις της.
Κράνη, Λούγκερ και «Ο Θεός μαζί μας»
Εκείνο που εντυπωσιάζει στο βιβλίο του Νίκου Χασαπόπουλου είναι οι πολλές μικρές λεπτομέρειες από τη ζωή και τις παρέες του Νίκου Μιχαλολιάκου οι οποίες φανερώνουν το πώς διαμορφώθηκε η προσωπικότητά του. Για παράδειγμα, αναφέρει ότι ο μετέπειτα αρχηγός της ΧΑ σύχναζε στα «ιστορικά» καφέ-ζαχαροπλαστεία της Χαράς στα Πατήσια και του Λέντζου στο Παγκράτι και ότι οι συζητήσεις σε εκείνες τις παρέες του περιστρέφονταν γύρω από «μετάλλια και άλλα αυθεντικά σύμβολα του χιτλερισμού: κράνη, ξιφολόγχες, σιδηροί σταυροί, πόρπες με το ναζιστικό σύνθημα «Got mit uns» («Ο Θεός είναι μαζί μας») και απενεργοποιημένα πιστόλια Λούγκερ, τα αγαπημένα του γερμανικού στρατού».
Εκείνο που εντυπωσιάζει στο βιβλίο του Νίκου Χασαπόπουλου είναι οι πολλές μικρές λεπτομέρειες από τη ζωή και τις παρέες του Νίκου Μιχαλολιάκου οι οποίες φανερώνουν το πώς διαμορφώθηκε η προσωπικότητά του. Για παράδειγμα, αναφέρει ότι ο μετέπειτα αρχηγός της ΧΑ σύχναζε στα «ιστορικά» καφέ-ζαχαροπλαστεία της Χαράς στα Πατήσια και του Λέντζου στο Παγκράτι και ότι οι συζητήσεις σε εκείνες τις παρέες του περιστρέφονταν γύρω από «μετάλλια και άλλα αυθεντικά σύμβολα του χιτλερισμού: κράνη, ξιφολόγχες, σιδηροί σταυροί, πόρπες με το ναζιστικό σύνθημα «Got mit uns» («Ο Θεός είναι μαζί μας») και απενεργοποιημένα πιστόλια Λούγκερ, τα αγαπημένα του γερμανικού στρατού».
Επίσης αναφέρει τις συναναστροφές του με τους ιταλούς νεοφασίστες Ελιο Μασαγκράντε και Κλεμέντε Γκρατσιάνι, οι οποίοι άνοιξαν στο Σύνταγμα το γνωστό «Ristorante di Verona», ώσπου να συλληφθούν και να απελαθούν στη χώρα τους έπειτα από σχετικό αίτημα της ιταλικής Δικαιοσύνης, κατηγορούμενοι για ανασύσταση του φασιστικού κόμματος και για τρομοκρατικές ενέργειες.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
