Ο Καβάφης κρατούσε μαχαίρι

Το μυθιστόρημα έχει δύο κεντρικούς ήρωες, απολύτως εκκεντρικούς, που ο καθένας διαπρέπει στον τομέα του –ο ένας στην Εγκληματολογία, ο άλλος στο καβαφικό έργο. Είναι ο ιδιωτικός ντετέκτιβ Νίκος Μάντης με καταγωγή από την Αλεξάνδρεια, μακρινός συγγενής του Καβάφη, και ο καθηγητής Ξενοφών Δαρείος, οι οποίοι γνωρίζονται τυχαία, όταν δολοφονείται με ένα μαχαίρι στο σπίτι της στο Παλαιό Φάληρο η υπερήλικη Αιγυπτιώτισσα Πανδώρα Καλλέργη, λάτρις του Καβάφη, που ζούσε με μια κωφάλαλη υπηρέτρια. Η νεκρή ήταν γιορτινά ντυμένη και ο βοηθός του αστυνόμου που αναλαμβάνει την υπόθεση τη συσχετίζει με τον στίχο του Καβάφη «πληγή από φρικτό μαχαίρι».

Τότε ο Μάντης παίρνει το μέιλ ενός αγνώστου, ο οποίος τού αναθέτει την εξιχνίαση της δολοφονίας της Καλλέργη. Αφραγκος, αθυρόστομος, τζογαδόρος, μανιώδης των ιπποδρομιών, ο ήρωας μετά τη Νομική πήγε στις ΗΠΑ για μεταπτυχιακά στην Εγκληματολογία και υπήρξε ντετέκτιβ στη Βοστώνη.

Ο Δαρείος, ομοφυλόφιλος, πρώην καθηγητής στην Οξφόρδη, ζει μόνος του σε μια τρώγλη επαγγελλόμενος τον φερετροποιό αυτοχείρων και τον επιγραμματοποιό επιτύμβιων πλακών. Και οι δύο έχουν ζήσει ή ζουν ποικίλα δράματα. Ο Μάντης, του οποίου η γυναίκα βρέθηκε νεκρή στο διαμέρισμά τους υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες, φροντίζει τον κατάκοιτο αδελφό του, ο οποίος είχε αποπειραθεί να αυτοκτονήσει. Ο Δαρείος παράτησε το πανεπιστήμιο έπειτα από την αυτοκτονία του αγαπημένου του Λόρενς, ενός Αγγλου, επειδή ο ίδιος τον απάτησε. Την εξιχνίαση της υπόθεσης αναλαμβάνει ο αστυνόμος Λεμονής, φίλος του Μάντη, με τον βοηθό του, κάποιον Ράλλη. Οταν ακολουθούν και άλλοι φόνοι οι οποίοι σχετίζονται με την αλεξανδρινή κυρία (είχε οίκο ανοχής στην Αλεξάνδρεια), μα και με τον Καβάφη, τα πράγματα σκουραίνουν. Οι επόμενοι νεκροί είναι ένας απατεώνας, κάτοικος Σινά, και ένας πρώην καθηγητής της Φιλοσοφικής, κάτοικος Μυκόνου. Πρόκειται για μέλη ενός σωματείου που χρηματοδοτούσε η Καλλέργη, μιας ποιητικής λέσχης με την ονομασία «Ιθάκη».

Δίπλα στους νεκρούς ο δολοφόνος αφήνει δυσνόητα σημειώματα που συνδέονται με ποιήματα του Αλεξανδρινού. Επομένως, οι θάνατοι ανθρώπων φαινομενικά αγνώστων μεταξύ τους έχουν ένα κοινό σημείο: τη σχέση τους με τον Καβάφη. Ποιο λοιπόν μπορεί να είναι το κίνητρο του δολοφόνου; Η κληρονομιά (υπάρχει ένας θετός γιος), το συμφέρον (η νεκρή ήταν πάμπλουτη), η εκδίκηση, λόγοι τιμής ή κάτι άλλο; Μήπως ο δολοφόνος είναι παράφρων ή σίριαλ κίλερ; Γιατί ρισκάρει την ελευθερία του σκοτώνοντας ανθρώπους;

Η πλοκή διαδραματίζεται στη σύγχρονη Αθήνα της κρίσης, αλλά ο συγγραφέας δεν επιδιώκει να περιγράψει τις συνέπειές της. Κάτι τέτοιο θα ξέφευγε από τους αρχικούς του στόχους και θα αποπροσανατόλιζε τον αναγνώστη από τα δρώμενα. Ωστόσο κάνει νύξεις για τη διαφθορά συνειδήσεων κ.λπ. Πάντως η λύση των πολλαπλών μυστηρίων θα δοθεί στην Αλεξάνδρεια.

Το μυθιστόρημα είναι γραμμένο με αγάπη και θαυμασμό για τον Κ. Π. Καβάφη. Πρόκειται για ανάγνωσμα μυστηρίου που από σταυρόλεξο μετατρέπεται σε θρίλερ καταιγιστικών ρυθμών, ενώ είναι γραμμένο με χιούμορ, ενίοτε μαύρο. Περιέχει στιγμές που καθηλώνουν –όχι μόνο με τη δράση των ηρώων –και το φινάλε είναι εντελώς απροσδόκητο.