Στην αρχή του 20ού αιώνα ξεφύτρωσαν στις Ηνωμένες Πολιτείες τα λαϊκά περιοδικά pulps, τα οποία έφτασαν στην ακμή τους τις δεκαετίες του 1920 και του 1930. Οι αστυνομικές περιπέτειες που δημοσιεύονταν στις σελίδες τους διαβάζονταν με μανία από τους Αμερικανούς. Τα ονόματα του Χάρι Τρούμαν, προέδρου των ΗΠΑ, και του Αλ Καπόνε, σημαντικής προσωπικότητας του αμερικανού υποκόσμου, φιγουράριζαν στη λίστα των pulp περιοδικών Spider και Secret Agent (εκτυπώνονταν σε φτηνό χαρτί, pulp, δηλαδή χαρτοπολτό, σε αντίθεση με το slick, το γυαλιστερό). Την περίοδο εκείνη γεννήθηκαν οι ιδιωτικοί ντετέκτιβ. Από ένα τέτοιο περιοδικό, το Black Mask, ξεκίνησαν τη συγγραφική τους καριέρα ο Ντάσιελ Χάμετ και ο Ρέιμοντ Τσάντλερ, οι οποίοι άφησαν τα ίχνη τους στη σύγχρονη αστυνομική λογοτεχνία. Ερχεται τώρα ο Ελμορ Λέοναρντ (Νέα Ορλεάνη, 1925) να αναβιώσει εκείνη την ταραγμένη εποχή, εξιστορώντας με μαεστρία τις περιπέτειες του δικού του ήρωα, του Καρλ (ή Κάρλος) Ουέμπστερ, ερωτιάρη, καπάτσου και αντισυμβατικού αστυνόμου, ο οποίος τα βάζει με τους «κακούς» και, βεβαίως, τους κατατροπώνει. Η ιστορία του Καρλ διαδραματίζεται στην Οκλαχόμα και στις γειτονικές Πολιτείες τη δεκαετία του ’30, τον καιρό της ποτοαπαγόρευσης, όταν η παρασκευή και η πώληση οινοπνευματωδών ήταν παράνομες με τον νόμο Βόλστεντ του 1919, οι ληστείες τραπεζών και η ανάπτυξη της μαφίας, σε συνάρτηση με τη διαφθορά των αρχών (αστυνομικών και δικαστικών), τροφοδοτούσαν τις εφημερίδες και τα περιοδικά, ενώ ο πλούτος βρισκόταν στα χέρια των τραπεζιτών και των ιδιοκτητών πετρελαιοπηγών.
Ο Καρλ είχε την πρώτη του εμπειρία με γκάνγκστερ το 1921, σε ηλικία 15 χρόνων, όταν υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας μιας ληστείας σε ένα ντράγκστορ, όπου σκοτώθηκε ένας αστυνομικός. Φονιάς ήταν ο Εμετ Λονγκ, πασίγνωστος ληστής τραπεζών. Ο πατέρας του Καρλ, βετεράνος του πολέμου στην Κούβα μεταξύ Ισπανών και Αμερικανών, είναι πλούσιος, αφού στο κτήμα του υπάρχουν πετρελαιοπηγές. Αργότερα, όταν ο Καρλ μπαίνει στην αστυνομία, σκοτώνει τον Λονγκ: είναι η δεύτερη φορά του. Η πρώτη ήταν όταν σκότωσε έναν ζωοκλέφτη, έφηβος ακόμη, και ο πατέρας του συνειδητοποίησε πως ο μικρός ήταν σκληρό καρύδι. Τρίτο θύμα του Καρλ, σύμφωνα με τον ίδιο, θα μπορούσε να είναι ο Τζακ Μπέλμοντ, ένα ατίθασο παιδί, με κακές έξεις, αφού ως πιτσιρίκι βούτηξε την αδελφή του στο νερό και την άφησε ανάπηρη. Οταν μεγάλωσε, εκβίασε τον πατέρα του, ιδιοκτήτη επιχειρήσεων πετρελαίου, πυροβόλησε ένα νεγράκι, βίασε μια κοπελίτσα, αποπειράθηκε να πυρπολήσει μια δεξαμενή πετρελαίου και τέλος έγινε ληστής τραπεζών. Αυτούς τους δύο κεντρικούς ήρωες, τον «καλό» και τον «κακό», πλαισιώνουν και άλλοι, αστυνομικοί και γκάνγκστερ, μα και γυναίκες. Εκτός όλων αυτών, υπάρχει και ένας δημοσιογράφος, ο Τόνι Αντονέλι, ο οποίος καταγράφει τους σκοτωμούς και τις ληστείες στο λαϊκό περιοδικό Αληθινά Μυστήρια, μαζί με τις απεργίες των ανθρακωρύχων, οι οποίοι καθοδηγούνται από ιταλούς σοσιαλιστές. Διότι ο Λέοναρντ δεν αρκείται στην ξερή περιγραφή της εποχής της ποτοαπαγόρευσης, μα της δίνει και την πολιτική της διάσταση με τον αγώνα των εργατών για επιβίωση, με τις φυλετικές διακρίσεις και με την Κου Κλουξ Κλαν, τη ρατσιστική οργάνωση που είχε στο στόχαστρό της κάθε διαφορετικό, τους μαύρους και τους καθολικούς Ιταλούς.
Ετσι, μέσα από τη δεξιοτεχνική αφήγηση του Λέοναρντ, περνάει όλη η μυθολογία της σύγχρονης Αμερικής με την Ιστορία και τους πολιτικούς της (Φράνκλιν Ρούζβελτ), τους ηθοποιούς και τις ταινίες της (Γκρίφιθ, Κλαρκ Γκέιμπλ, Μίρνα Λόι), την τζαζ μουσική της (Λούις Αρμστρονγκ), τους θρυλικούς κακοποιούς της (Τζον Ντίλιντζερ). Μπορούμε να πούμε πως τούτο το άρτιο μυθιστόρημα με την κινηματογραφική δράση, την ωμή βία και τις ανατροπές συναγωνίζεται επάξια τα καλύτερα δείγματα του hard-boiled αφηγήματος και τα ξεπερνάει. Ο Καρλ Ουέμπστερ, ένας καουμπόι των πόλεων, θυμίζει έντονα τον Φίλιπ Μάρλοου και η σφαγή στο σαλούν παραπέμπει στον Κόκκινο θερισμό του Χάμετ. Και δεν μπορούμε παρά να συμφωνήσουμε με τον Στίβεν Κινγκ, ο οποίος είπε: «Δεν περιμέναμε ότι ο Ελμορ Λέοναρντ θα έγραφε το καλύτερο βιβλίο του στα 79 του χρόνια, να όμως που συνέβη».
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
