Η Ντομινίκ Μανοτί (γεν. 1942), αναπληρώτρια καθηγήτρια της Σύγχρονης Οικονομικής Ιστορίας, και ο DOA (γεν. 1968), ψευδώνυμο ενός συγγραφέα βιβλίων επιστημονικής φαντασίας και αστυνομικών μυθιστορημάτων, ένωσαν τις δυνάμεις τους για να γράψουν μια επίκαιρη αστυνομική ιστορία με θέμα τη διαπλοκή ανάμεσα στην πολιτική εξουσία, στους μεγαλοεπιχειρηματίες και στον Τύπο.
Είναι παραμονές προεδρικών εκλογών και το μυθιστόρημα ανοίγει σε ένα δωμάτιο του Παρισιού. Βλέπουμε τους τρεις πρωταγωνιστές της ιστορίας. Ο Ζυλιέν, ο Ερουάν και η Σάφρον είναι μέλη της οικολογικής οργάνωσης Μαχητές της Οικολογίας και δραστηριοποιούνται σε συμπλοκές με κυνηγούς και σε αποκλεισμούς τρένων που μεταφέρουν πυρηνικά απόβλητα. Είναι σκυμμένοι στην οθόνη του υπολογιστή τους και παρακολουθούν με κάμερα το εσωτερικό του σπιτιού του Μπενουά Σουμπίζ, ο οποίος δολοφονείται από δύο κουκουλοφόρους.
Φοβισμένοι για τις συνέπειες που μπορεί να έχει το έγκλημα στη ζωή τους, οι τρεις ακτιβιστές περνούν στην παρανομία. Την υπόθεση αναλαμβάνει ο αστυνόμος Παρίς, ο οποίος ανακαλύπτει ότι το θύμα ήταν αστυνομικός, αξιωματικός της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών επιφορτισμένος με την παρακολούθηση μιας άκρως απόρρητης υπόθεσης. Εν τω μεταξύ η προεκλογική εκστρατεία στη Γαλλία πλησιάζει στο τέλος της και οι δημοσκοπήσεις πριν από τον πρώτο γύρο δίνουν προβάδισμα στον υποψήφιο της Δεξιάς, τον Πιερ Γκερέν, υπουργό Οικονομικών.
Ο σοβαρότερος αντίπαλός του, ο Εζέν Σνεντέρ, υποψήφιος του μεγαλύτερου κόμματος της αντιπολίτευσης, δεν έχει πολλές ελπίδες εκλογής. Ο αστυνόμος Παρίς ανακρίνει τη φίλη του Σουμπίζ, μια δικηγόρο, υπεύθυνη της νομικής υπηρεσίας μεγάλης εταιρείας τσιμέντων, η οποία τον βρήκε νεκρό. Είναι ένοχη ή όχι; Στην πορεία οι μεν αστυνομικοί ανακαλύπτουν την ανάμειξη των οικολόγων στην παρακολούθηση του θύματος μέσω των ιχνών που αφήνουν στο Διαδίκτυο, οι δε δημοσιογράφοι τις σχέσεις του μέλλοντος προέδρου με επιχειρηματικά συμφέροντα, το χρηματιστήριο και κάποια ΜΜΕ.
Οι συγγραφείς, αφού μας ξεναγήσουν στο Παρίσι, μια ιδανική νουάρ πόλη, μας εισάγουν στον κόσμο της Αστυνομίας και των μυστικών υπηρεσιών, όπου τα πράγματα δεν είναι καθόλου ειδυλλιακά, καθώς περιγράφουν αστυνομικούς με εγκληματική συνείδηση. Επίσης, αναφέρονται στις διασυνδέσεις των εταιρειών ανακύκλωσης πυρηνικών αποβλήτων με την ιταλική Μαφία, ή καλύτερα με την Καμόρα. Επιπλέον, αντλώντας πληροφορίες από τη γαλλική πολιτική πραγματικότητα, ιδιαίτερα της εποχής Σαρκοζί, μιλούν για την ασυνέπεια των πολιτικών, τον καιροσκοπισμό τους. Ακόμη, θυμίζουν ότι και οι βασικοί υποψήφιοι, ο Γκερέν και ο Σνεντέρ, ο δεξιός και ο σοσιαλιστής, λένε ακριβώς τα ίδια πράγματα στις προεκλογικές συγκεντρώσεις τους, για παράδειγμα ότι «η Ευρώπη είναι το μέλλον της Γαλλίας».
Το τέλος της ιστορίας είναι τραγικό για μερικούς από τους πρωταγωνιστές, ενώ για ορισμένους άλλους ευτυχές: οι ένοχοι δεν τιμωρούνται, δεν αποδίδεται δικαιοσύνη. Αυτό ταιριάζει απόλυτα με τις απόψεις της Ντομινίκ Μανοτί, η οποία έγραψε κάπου: «Στράφηκα στη συγγραφή μυθιστορημάτων όταν η εκλογή του Φρανσουά Μιτεράν σήμανε ουσιαστικά το τέλος της ελπίδας για ριζικό μετασχηματισμό της κοινωνίας».
Οπως έγραψε η «Le Figaro», η Ντομινίκ Μανετί και ο DOA περιγράφουν καλύτερα από κάθε δοκιμιογράφο τη Γαλλία στον καιρό της κρίσης. Η Εντιμότατη εταιρεία, που πήρε το Μεγάλο Βραβείο Αστυνομικής Λογοτεχνίας το 2011, είναι ένα καθ’ όλα πολιτικό μυθιστόρημα.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ