«Τέρπομαι και ευχαριστούμαι να σκώπτω»

Ο Αδαμάντιος Λάππας ήταν γόνος εύπορης οικογένειας εμπόρων που έζησε στο νησί των Ιωαννίνων από το 1852 ως το 1939. Δεν παντρεύτηκε ποτέ διότι οι οικογενειακές προσταγές τον υποχρέωσαν να μεγαλώσει τα παιδιά του αδερφού του, Νικολάου, ο οποίος έφυγε νωρίς από τη ζωή.

Ο μπαμπά Λάππας, όπως ήταν το χαϊδευτικό του, αγάπησε πολύ τη ζωή, το ωραίο φύλο, την ιδιαίτερή του πατρίδα. Και παρ’ ότι διέκοψε τις σπουδές του στην τρίτη τάξη του ελληνικού σχολείου, επιδόθηκε, όπως αναφέρει σε σχετικό του σημείωμα, ως «διψαλέα έλαφος και πεινασμένη τίγρις» στην ανάγνωση και μελέτη των συγχρόνων του αλλά και παλαιότερων, ελλήνων και ξένων συγγραφέων, ποιητών, λογοτεχνών: Ζολά, Μολιέρο, Βοκάκιο, Ευγένιο Σι, λόρδο Βύρωνα, αλλά και Παπαρρηγόπουλο, Ροΐδη και Σουρή, «του οποίου υπήρξα έτη ολόκληρα συνδρομητής».

Η περίπτωσή του είναι ξεχωριστή καθώς, αν και αυτοδίδακτος, παρουσίασε ιδιαίτερη στιχουργική ευχέρεια και απίστευτο γλωσσικό πλούτο. Στους επιγόνους του άφησε εννέα πυκνογραμμένα τετράδια με στιχουργήματα σκωπτικά, ερωτικά, ιστορικοπολιτικά, θυμοσοφικά και άλλα που προφανώς τα προόριζε για προσωπική χρήση. «Φύσει φιλοπαίγμων, τέρπομαι και ευχαριστούμαι να σκώπτω, να σχολιάζω, να διακωμωδώ αδιαφόρως πρόσωπα και πράγματα», αναφέρει ο ίδιος για την κλίση του αυτή.

Εκατόν εξήντα χρόνια μετά τη γέννησή του τα στιχουργήματα αυτά βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Η απόφαση να συστήσει στο κοινό τον πρόγονό του ανήκε στον δισέγγονό του, καθηγητή Ιατρικής και πρόεδρο της Εθνικής Βιβλιοθήκης Ελλάδος κ. Χαράλαμπο Μουτσόπουλο, «ελπίζοντας ότι αυτό δεν θα ταράξει την ηρεμία του». Ο ίδιος αποφάσισε το καλοκαίρι του 2011 να σκαλίσει τα οικογενειακά συρτάρια, να επιμεληθεί και να εκδώσει το έργο του προγόνου του. Με τίτλο Στιχουργήματα του «Μπαμπά Λάππα», το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καπόν και μας καλεί να βουτήξουμε στα ήθη και έθιμα της εποχής που το ελληνικό κράτος άρχιζε να στέκεται στα πόδια του.

«Το κείμενο αυτό αποτελεί μια συνοπτική λαογραφική πραγματεία σε ποιητική μορφή» γράφει στον πρόλογο ο καθηγητής Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας και συγγραφέας Μιχάλης Κοπιδάκης. Στις σελίδες του βιβλίου δεν συναντά κανείς μόνο τη γνώση της ηπειρώτικης και γενικότερα της λαϊκής μας παράδοσης αλλά και μια εντιμότητα λέξεων και σκέψεων του ποιητή που το λούστρο της επίσημης μόρφωσης ίσως και να θάμπωνε.