Εξ Ηλιδος µάγειρος, εξ Αργους λέβης, / Φλιάσιος οίνος, εκ Κορίνθου στρώµατα, / ιχθύς Σικιώνος, Αιγίου δ΄αυλητρίδες… Στις ιδανικές προφανώς συνθήκες διεξαγωγής ενός καλού συµποσίου ο κωµωδιογράφος Αντιφάνης δεν παραλείπει να συµπεριλάβει τον 4ο π.Χ. αιώνα και τον οίνον του Φλιάσιου πεδίου της Κορινθίας, που παραγόταν δίπλα στον µικρό βοσκότοπο τότε της Νεµέας του ∆ιός.
∆υόµισι αιώνες αργότερα η ευρύτερη αµπελουργική ζώνη της περιοχής, που περιλαµβάνει τα λεκανοπέδια της αρχαίας Νεµέας, των αρχαίων Κλεωνών και του Αγίου Γεωργίου, εξακολουθεί να είναι ονοµαστή για την παραγωγή οίνων, που χαρακτηρίζονται πλέον µε την ονοµασία προέλευσης «Νεµέα». Οσο για το Αγιωργίτικο κρασί, «από τα καλύτερα, αν όχι το καλύτερο κόκκινο κρασί της Ελλάδας, ασυνήθιστα δυνατό, γνωστό µε το όνοµα Κρασί του Αγίου Γεωργίου, που αξίζει σίγουρα να γίνει γνωστό σε όλον τον κόσµο», όπως έγραφε το 1853 ο περιηγητής Βίλχελµ Βίτσερ, η αξία του είναι πράγµατι αναγνωρισµένη.
Αυτή την πορεία διά µέσου των αιώνων καταγράφει η νέα έκδοση της εταιρείας Club Hotel Casino Loutraki που διερευνά την περιοχή διττά: όσον αφορά το ιερό παρελθόν της µε τη λατρεία του βρέφους Οφέλτη και τη διεξαγωγή των πανελλήνιων αθλητικών αγώνων προς τιµήν του Νεµείου ∆ιός, αλλά και αναφορικά µε το «χρυσάφι» της περιοχής, τον οίνο, από την αρχαιότητα ως σήµερα. Ο αρχαίος κόσµος, οι µέσοι χρόνοι και η σύγχρονη εποχή είναι οι τρεις περίοδοι για τις οποίες παραθέτουν στοιχεία 14 ερευνητές, διαφορετικών ειδικοτήτων, Ελληνες και ξένοι.
Περί τις 10.000 άνθρωποι έφθαναν για τους αθλητικούς αγώνες της αρχαιότητας στο µικρό λεκανοπέδιο της Νεµέας, ακατοίκητο όλη την υπόλοιπη εποχή, που ζωντάνευε µόνο κάθε δύο χρόνια και για έναν µήνα. Η κοσµοσυρροή µάλιστα τεκµηριώνεται και από τα 5.000 νοµίσµατα διαφορετικών πόλεων που έχουν βρεθεί στην περιοχή, το ίδιο και από τα 269 ονόµατα Νεµεονικών, µεταξύ των οποίων ήταν και ο Πλάτωνας σε νεαρή ηλικία. Στην πανήγυρη τα πλήθη έπιναν φυσικά το κρασί της Φλιούς. «Ελληνες και ξένοι έρχονταν και τον έπιναν στον τόπο καταγωγής του, όπου στα πανηγύρια τα κύπελλα γέµιζαν απευθείας από τους ασκούς, όπως σε όλες τις αγροτικές γιορτές», όπως γράφει η Σταυρούλα Κουράκου-∆ραγώνα. Ο οίνος, άλλωστε, όπως σηµειώνει ο αρχαιολόγος Στέφανος Μίλλερ, ήταν και για προσωπική κατανάλωση, για τις θρησκευτικές τελετουργίες αλλά και για τους επινίκιους πανηγυρισµούς για τους αθλητές.
Με το βάρος του ενδιαφέροντος να µετατοπίζεται στα Μεσαιωνικά χρόνια στο χωριό Αγιος Γεώργιος – Πολύφεγγος, έχουµε πλέον τον πιο σηµαντικό οικισµό της περιοχής, όπως γράφει ο Μιχ. Κορδώσης. Τώρα τα στοιχεία, ιδιαιτέρως από τα Πρωθυπουργικά Οθωµανικά Αρχεία της Κωνσταντινούπολης όπου τα αναζήτησε ο Μοχάµεντ Παναχί, είναι λεπτοµερή για τις γαίες Ελλήνων και Τούρκων, για την εκκλησιαστική περιουσία, για τα αµπέλια, τα πατητήρια, την παραγωγή και τους φόρους.
«Πλέον του 1.000.000 δραχµών εισπράττει ενιαυσίως το χωρίον εκ της πωλήσεως του γλεύκους» θα γράψει µερικούς αιώνες αργότερα, το 1885, ο έλληνας περιηγητής Σπυρίδων Παγανέλης. Σήµερα, περνώντας από το Αγιωργίτικο κρασί στον οίνο ονοµασίας προελεύσεως Νεµέα, η πορεία είναι ανοδική. Πράγµατι «ο θεός ∆ιόνυσος ηυνόησεν εξαιρέτως την νεµεατικήν γην».
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
